Mistake 03
1673 Words
~Sandra POV~
"How's my daughter?" I asked on the person I'm talking with.
"She's doing fine Sandra."
"Iuwi mo na siya." Natawa siya ng mahina dahil sa sinabi ko.
"Bakit?" tanong nito.
"Miss ko na siya, miss na rin siya ng mga kakambal niya."
"I know, don't worry uuwi na rin kami, but I still don't know the exact date."
"It's okay, as long as it wont take one week."
"Yes po ma'am!" natatawa nitong sagot.
"Ewan ko sayo, pakausap ako sa kanya."
"Okay wait!" sabi nito. Narinig ko na lamang na tinawag nito ang anak ko.
"Why po tito?" tanong ng anak ko.
"Your mom what's to talk to you." Zyne answered.
"Talaga po!" Excited na sabi ng anak ko.
"Yes baby, now talk to your mom." Di ko na narinig na sumagot si Rainz.
"Hello Mommy!" Bibo nitong bati.
"Hello too baby, how's my princess huh?" tanong ko.
We're talking through video call. Nag call kasi kanina si Zyne pinaalam niyang nasa Japan siya. Iniwan niya kasi ang anak ko sa mga magulang niya.
"I'm fine Mommy, Mommy La and Daddy Lo are nice to me."
"Good to hear that baby."
"Mommy where's kuya Ranz and kuya Renz?"
"Pababa na yon baby."
"And they here comes." dugtong ko ng makita ko ang mga prinsepe ko na papunta sa direksyon ko.
"Mom I want to talk and see them." excited nitong sabi.
"Wait baby." Tumingin ako sa mga prinsepe ko na ngayon ay umaalis na, nakita siguro nila akong may kausap at inakala nilang tungkol ito sa business.
Ganyan sila kapag may kausap ako sa laptop o sa cellphone di nila ako iniistorbo. That's why I love them.
"Ranz and Renz come here!" Tumigil sila sa paglalakad at humarap sa akin.
"Mommy sorry po if we disturb po namin ikaw sa work mo, di na po muulit." sabi agad ni Renz pagkaharap nila. Tumawa ako ng mahina.
"It's not about work son's, come here someone wants to talk to the both of you." Kumonot ang noo nila.
"Mommy baka di naman po yan importante." they said. Magsasalita na sana ako ng may marinig kaming sigaw at iyak na nanggagaling sa laptop ko.
"Huhuhu...! I'm not important to my kuyas anymore huhuhu!" sigaw at iyak ni Rainz.
Uh! Oh! She heared what her kuyas said. Nakita kung lumapit sa kanya si Zyne at tinanong na ito kung bakit umiiyak. She just answered that shes not important anymore.
"M~Mommy it's not our princess right?" tanong ni Ranz.
"Right Mommy?" Renz asked. Napabuntong hininga ako.
"It was her sons." agad silang tumakbo sa pwesto ko at humarap sa laptop.
But Rainz is not there anymore, it's was Zyne. Nagtampo na siya.
"Tito where is our princess?" Ranz and Renz asked.
"Her room."
"Tito we want to talk to her please!" Ramz said.
Ranz is very closed to Rainz kaya ganyan yan. While Renz close naman sila lalo na kapag may kinalaman sa kalokohan.
"I try to talk to her!" Zyne said. Tumango ang mga anak ko.
Madali lang mapaiyak si Rainz kapag ang mga kuya niya, ako ang pinaguusap. Mahirap rin yan makumbinse at mapatahan.
Nagtagal ng 20 minutes bago dumating si Zyne kasama ang anak ko.
Umupo si Rainz sa tabi ng tito niya. Humihikbi pa rin ito. Nakayuko siya. Tumingin ako sa mga anak kong lalake ng sabay silang magsalita.
"Princess we're very sorry we didn't mean to say those words to you princess, it's not true, your so important to us P~Princess." I saw how tears falls down on my sons eyes.
They are crying. I know how important to Ranz and Renz our princess is. Lalo pa't one week na itong wala. Feeling ko tuloy para na silang 18 years old na nagkaroon ng misunderstanding. Ang matured na nilang mag~isip.
Kung napapansin nyo they can speak straight english, that's the effect of teaching them in advanced. Madali lang naman silang matuto. I think they got it from their father. Kaunting talino lang ata ang nakuha nila sa akin --kung meron man haha--.
"Princess, kuya Ranz and kuya Renz is saying sorry, Akala kasi namin kung sino ang gustong kumausap sa amin." Mahabang paliwanag ni Ranz.
"Kuya Ranz is right princess, and beside you are so important to us, forgive us princess. " pagsang~ ayon ni Renz.
"Really?! *hik* I'm important?" Finally sumagot din si Rainz. Sunod sunod na tumango ang mga kuya niya bilang sagot sa mga tanong niya.
Nakita kong ngumiti ang prinsesa ko sa mga kuya niya dahilan para ngumiti na din ang mga kuya niya.
"Forgiven."
"Thank you princess"
"I miss you kuya Ranz and kuya Renz."
"We miss you too princess"
"Kaylan kasi kayo uuwi ni tito Zyne?" naka puot na tanong ni Renz. Tumawa ng mahina si Rainz.
"I don't know po kuya Renz but I'm sure malapit na po. " nakangiti nitong sagot dahilan para lumabas ang dimple niya, namana niya sa akin yan. Magsasalita pa sana si Renz ng may marinig kaming sumigaw.
"Kuya, Mommy and Daddy!!"
"Who's that princess?" Ranz and Renz asked.
"I don't know po kuya, ba~ bye for now kuyas titingnan ko po kung sino ang sumigaw, I love you."
Magsasalita pa sana ako ng patayin na niya ang call.
"Who might that be? I hope it's not bad" ask by Ranz.
"I think it's tita Cindy." Biglang sagot ni Renz. How did he know Cindy?
"Who's that bro?"
"Tito Zyne sister."
"Tito have a sister?" Gulat na tanong ni Ranz.
"Yes, I saw some pictures of her in Tito's phone" that's why...
"Okay."
I hope Zyne will not let them to meet.
~Diana Ravel POV~
"Diana, wake up."
"5 more minutes ate Katy I'm still sleepy" antok kong sabi.
"No more minutes Dian, it's already 7:00 maliligo ka pa"
"Ehhh!!" parang batang maktol ko.
"Come on, magagalit na yon si Cindy baka magbago pa ang isip non at hindi na tayo umalis." pananakot nito.
Agad akong bumangon and did my morning rituals, I just wear a green t~shirt and Maong pantalon with green winter coat. Bumaba na ako dala~dala ang maleta kong pikachu. Hehehe.
"Where are they?" I asked one of the maid.
"Young lady Katy is in her room while Young lady Cindy is in the kitchen, eating breakfast."
"Thank you!"
Pumasok ako sa kusina, iniwan ko muna yong bagahe ko sa sala. Nadatnan ko si Cindy na kumakain.
"Eat." tipid nitong sabi ng makita niya ako.
Umupo na ako at nagsimula ng kumain. Ang sarap hehehe, that's why I loved food.
"How about Katy?" I asked baka kasi di pa yon kumakain.
"She's done." Okay!.
Kumain nalang ulit ako. After I finished pumunta na ako ng sala. I saw them sitting.
"You're so slow to eat." Reklamo ni Katy.
"What? I'm still enjoying the food."
"Whatever!" sabi nito at saka nagflip ng hair. Ang taray.
"Whatever!" panggagaya ko sa kanya. Sabay flip ng hair, di ako magpapatalo noh.!
Oo childish ako pero may pagkamataray din ako. Lumabas na ako narinig ko pang tumawa siya bago ako makalabas.
Sumakay ako sa van na naghihintay sa amin sa tapat ng gate. Wala na rin akong dalang maleta dahil nauna na sa akin. Bumukas ang pinto sa gilid ko at pumasok si Katy.
"Ang taray mo dun ahhh. Impress si ako!" natatawa nitong sabi saka umupo sa tabi ko.
"Ewan ko sayo." sabay irap ko. Narinig ko ulit siyang tumawa.
"Nothings left?" biglang tanong ni Cindy.
"None" Sagot namin.
"Let's go Manong."
Naramdaman ko na lamang ang pagandar ng van tanda na aalis na kami.
After 1 hour of the long journey. We already arrive in the airport.
"Let's go" said by Cindy.
Sakto lang kasi ang dating namin. Tinatawag na ang flight namin.
Pagkapasok namin sa plane, we sit in our assign sit. Katabi ko si Cindy at katabi niya si Katy.
After 2 minutes of waiting the plane finally take off.
*After 1 hour and 58 minutes*
"Hey! Dian wake up, we arrive!"
I open my eyes only to find out that we still in the plane. Agad akong tumayo at agad na lumabas ng plane, I didn't bother to wait for them.
Pagkakuha namin ng bagahe namin. Lumabas na kami. May van na naghihintay sa amin, ng makalapit kami.
"Nihon no wakai josei e yōkoso." (Welcome to Japan young ladys) Our body guard said and bow. Tinanguan nalang namin sila.
Lumapit sila sa amin at kinuha ang mga bagahe namin.
Pumasok na kami sa loob, katabi ko ulit si Katy, sa kanan ko naman si Cindy nakapikit siya, matutulog ata.
Naglagay na lamang ako ng headphone sa tenga ko at magsoundtrip nalang.
Nakarating na kami sa part na walang katao~tao at bahay o building, mga puno lang ang nakikita ko.
Nageenjoy ako sa pagtingin sa paligid ng biglang tumigil ang sasakyan. Di ko nalang pinansin baka may dumaan lang.
"Manong why did you stop?" Rinig kong tanong ni Katy.
"May harang po kasi sa daan."
Tumingin ako sa unahan, may harang nga. Itim na van, ano kayang meron?
"Take the other way." biglang sabi ni Cindy, gising na pala to.
"Okay po ma'am" Sagit ni manong driver at saka sinonod ang inutos ni Cindy.
Binalik ko na lang ang atensyon ko sa paligid, ng maramdaman kong huminto ulit ang van.
"Why again?" tanong ulit ni Katy.
"Ma'am may harang rin po."
Yong una itim na van ngayon naman kulay itim na may red.
"What the hell is happening, f**k!." sabi na may halong mura ni Cindy. Saka lumabas ng van at syempre sumunod kaming dalawa ni Katy.
Nang makarating kami sa unahan ng van may nakita kaming dalawang grupo ng mga lalake, na masasama ang tingin sa isa't~isa.
"Bullshit!" bulong ko.
"Mukhang may laban, interesting." Katy said na may ngiti sa labi. Here comes the war freak.
Magsisimula na sana ang labanan ng sumigaw si Cindy.
"Yahh! Before you start your fight remove your van in the way."
"Tskk!. Istorbo ka naman eh! It's going to start na eh!." Inis na sabi ni Katy.
To be Continued......
- Writer
