Mistake 01
1795 Words
- - - - - - - - After 5 Years - - - - - - -
~Sandra POV~
Pagod na sumandal ako sa aking swivel chair. Katatapos ko lang basahin ang mga report na galing sa mga kompanya ko.
Hinilot ko ang aking sentido dahil nakaramdam ako ng sakit.
"Hay!" pagbuntong hininga ko
I'm so tired. It's been 5 years since that accident happen. Tanggap ko na rin ang totoo, dahil ngayon fucos ako sa mga anak ko at sa mga kompanya ko.
Sa loob ng 5 years naging okay naman ako sa puder ni Zyne and speaking of that bastard ayon nasa Korea handling their company.
And me bumalik ako sa pag~aaral sa tulong ni bestfriend. Habang nag~aaral ako buntis ako, Yes, you read it right buntis ako. Nalaman ko yon ng bago ako mag~aral, Zyne suggest na wag muna akong mag~aral at magpukos sa pagbubuntis ko but I refuse bakit? Dahil hiyang~ hiya na ako sa kanya ang dami na niyang naitulong sa akin, sa amin ng mga anak ko.
Kaya ng malaman kong buntis ako I take care of myself. Aaminin kong mahirap pero kinaya ko para sa mga anak ko. Then naging success naman. Nanganak ako ng dalawang gwapong lalake at isang magandang babae, triplets. Ang saya~ saya ko ng mapagmasdan, at mahawakan ko sila. Worth it lahat ng paghihirap ko.
Tok ~ tok
Bumalik lamang ako sa reyalidad dahil sa katok.
"Come in" sabi ko sabay ayos na upo.
"Ma'am wala po ba kayong planong umalis na?" my secretary asked. Kumonot ang noo ko.
"Why? You don't want me here?" Seryoso kong tanong, bigla naman siyang nataranta.
"Naku! Ma'am hindi po."
"Then what do you mean?"
"Palagi po kasi kayong nagpapaalam sa akin na mauuna na kayo." paliwanag nito. At dahil sa sinabi niya tumingin ako sa relo ko.
"God!" bulalas ko ng makita ko kung anong oras na.
Tumayo agad ako at kinuha ang bag ko. Naku naman. Late na ako.
"Mauna na ako Claire ikaw na ang bahala." sabi ko
"Ingat po kayo" rinig kong sigaw nito.
Lumabas na ako, pumasok ako sa elevator. I pushed the 1st loor button. Pagdating ko sa 1st floor ay agad akong nagtungo sa parking lot. I hoped in my car. While driving I call Manang Lani, kasama namin siya sa bahay. Sometimes she was the one who cooked for us if I'm busy.
"Hello ma'am Sandra"
"Manang, Sandra nalang po"
"Manang pakihanda naman po ang paborito ng mga bata, I'm sure they will eat when we arrive." dugtong ko at natawa. Narinig ko ring tumawa si Manang.
"Sige ma'am ayyyy.... Sandra pala, ihahanda ko ang paborito nila." Ngumiti ako.
"Salamat po."
"Walang anuman."
Pinatay ko ang tawag at itinutuk ang atensiyon sa daan. Ng makarating ako sa school ng mga anak ko nakita ko silang nakaupo habang nagbabasa ang panganay ko.
I saw how my son's face light up when they saw me stepping out from the car.
"Mommy!" my second son said and jump to hug me. I chuckle and hug him back.
"I miss you Mommy!" Then he pouted, he's so cute while puoting.
"I miss you too!" I said and kiss him to his cheek. Tumingin ako sa panganay ko. I put down my second son. I bend down para magkapantay kami ng panganay ko. Lumapit siya sa akin at niyakap ako, niyakap ko rin siya.
"I miss you Mom!" He whisper. I smile.
"I miss you too." I said, kumalas ito sa yakap at hinawakan ang kamay ng kakambal niya. He's not a gay if you think, he's just so protective to his twin.
"Let's go home Mom we're hungry" he said.
"Yes Mom, I. So hungry hehehe" pagsang ayon ng kakambal niya. Natawa ako ng mahina.
"Then let's go, nagpaluto ako kay Manang Lani ng paborito nyo." Agad na nagningning ang mukha nila.
"Pancakes.....!?"
"And cookies.!?" They said together.
"Yes." I answer and open the door in the backseat pumasok sila at kinabit ko yong seatbelt nila. Pumasok na ako sa driver seat at magsimula ng magmaneho.
By the way meet my triplets, SANDER RANZ CHAVEZ SANDOVAL, SENDER RENZ CHAVEZ SANDOVAL and my only princess SANDY RAINZ CHAVEZ SANDOVAL.
Ang panganay ko which is RANZ, seryoso siyang bata, cold sa iba, masungit, at siya talaga ang kamukha ng papa niya. Lips ko lang ata ang nakuha niya. Pero kahit na cold siya at masungit, malambing at mabait siya pagdating sa amin ng mga kapatid niya, kay Manang at kay Zyne.
Ang pangalawa naman which is RENZ, kabaliktaran siya ng kuya niya. Maloko siyang bata, makulit, at higit sa lahat pasaway pero mabait din naman siya minsan nga lang, sweet siyang bata kahit na makulit at maloko. Sa ang palaging gumagawa ng kalohon sa kanilang tatlo minsan kasabwat niya ang bunso namin.
And ang bunso ko which is RAINZ, siya ang nagiisang babae at prinsesa namin, maganda siyang bata kaya yong mga kapatid niya over protective sa kanya, ang kanyang ugali ay pinagsamang Ranz and Renz.
Nagtataka siguro kayo kung bakit parang wala sa part na ito ang bunso ko, yon ay dahil kasama siya ni Zyne sa Korea ayaw kasing magpaiwan kaya sinama nalang ni Zyne.
You must be thinking kung bakit SANDOVAL ang kanilang gamit na surname yon ay dahil yon ang apilyedo ng kanilang ama. Hindi ko ipinagdamot sa kanila ang apilyedo ng kanilang ama. Dahil kahit na baliktarin ko man ang mundo ama parin siya ng mga anak ko.
Nang makarating kami di na nila hinintay na ako ang magalis at magbukas ng pinto para sa kanila kusa na nila itong ginawa at agad na tumakbo papasok.
"Son's be careful" Sigaw ko.
Sumonod na lamang ako sa kanila. Nadatnan ka si Manang sa kusina.
"Hello po Manang."
"Hello rin sayo ihja, maghahanda na ba ako ng hapunan?"
"Sige po Manang." Tumingin ako sa anak kong si Renz busy siya sa pagkain ng pancake. Kumonot ang noo ko ng di ko makita si Ranz.
"Renz where's your kuya Ranz?"
"He's upstairs Mom, changing I think"
"How about you Renz?, change your clothes before eating pancakes."
"Later Mom"
"Renz!" I said in a warning tone
"Little bro." Napatingin kami sa nagsalita it's Ranz.
"Why kuya?" Renz asked habang kumakain ng pancake.
"Come here."
"Why?"
"Come here Renz"
"Why?" Naging seryoso si Ranz
"Don't make me repeat myself again Renz!" seryoso nitong sabi, walang nagawa si Renz kundi ang bumaba sa inuupoan niya at lumapit sa kuya niya.
"Why po kuya?" Nakanguso nitong tanong.
"Didn't I tell you not to make mom angry right?" Tumango si Renz pero nakanguso parin.
"But Mom is not angry." dipensa nito.
"Do you have to wait to mom to get angry before you follow huh?" He look like a matured man. Hahaha..
"No! I'm sorry kuya." Renz said.
"Say sorry to Mommy." Ranz said. Tumingin sa akin si Renz.
"I'm sorry Mommy di na po muulit p~promise!" Niyakap ko agad siya ng may makita akong luha na tumulo sa mga mata niya.
"Shhh.. don't cry. I'm not angry baby." pagpapatahan ko dito.
Kung si Ranz matapang si Renz madaling umiyak at magtampo.
"Umakyat ka na and change your clothes." Pinaharap ko siya sa akin at pinahidan ang luha niya.
"Sorry po talaga Mommy *hik*" Tumingin siya sa kuya niya.
"Sorry rin po kuya." Lumapit si Ranz sa kanya at niyakap ito.
"Sorry rin little brother." Ranz said. Niyakap ko silang dalawa.
"We love you Mom." They said.
"I love the three of you too don't forget that okay?"
"Yes Mommy and we love RAINZ too." they said.
"Let's go bro I accompany you." Ranz said at hinila si Renz paakyat. Umayos ako ng tayo.
"Napalaki mo sila ng maayos ihja." tumingin ako kay Manang ng magsalita siya.
"And I'm so thankful about that Manang." Nakangiti kong sabi.
"Luto na ang hapunan kumain ka na."
"Sabay na po kayo."
"Sige."
Umupo na ako at umupo rin sa tabi ko si Manang. Nagsimula na kaming kumain ng marinig namin ang tawa ni Renz.
"Wahh! Kuya habolin mo ako.. Hahaha..."
Naghahabulan na naman sila ng kuya niya. Ang kulit talaga ng dalawa buti nga at wala si Rainz at sigurado akong lalong iingay sa bahay.
"Kapag ikaw nahabol ko babatukan kita!" rinig kong sigaw ni Ranz.
"Kung mahabol mo hahaha!" pilyong sagot namab ni Renz.
"Wahhh! Mommy may monster..." sigaw ni Renz.
"Manang puntahan ko lang po sila."
"Sige para makakain na rin sila."
Tumayo na ako at pumunta na sa sala nadatnan ko silang nagtatawanan kaya pala nawala ang sigawan.
"Ranz and Renz!" tawag pansin ko sa kainla. Tumingin naman sila sa akin.
"Come on, let's eat." dugtong ko. Nakangiti silang lumapit sa akin at humawak sa magkabilang kamay ko.
Pagdating sa kusina umupo sila ng magkatabi. Nagsimula na silang kumain kaya kumain na rin ako.
"Thank you po sa pagkain. " They said together ng matapos kaming kumain.
Kukunin ko na sana ang pinagkainan ko ng may umagaw nito.
"Ako na magpahinga ka na doon sa kwarto mo alam kong pagod ka." Nakangiting sabi ni Manang kaya ngumiti rin ako.
"Thanks po Manang."
Umakyat na ako, di ko nakita ang mga anak ko nasa kanya kanyang kwarto na siguro sila o kaya nagtotoothbrush. Pagkapasok ko sa kwarto, humiga agad ako sa kama ko.
"Hay! I'm so tired." pagbuntong hininga ko. Pipikit na sana ako ng biglang bumukas ang pinto. Ang dalawang prinsepe ko lang pala.
"Renz I told you knock before you come in." Ranz said.
"Sorry po kuya." Renz said kumonot ang noo ko ng hilahin nito palabas ang kuya niya sabay sara ng pinto. Nagets ko nalang ng biglang may kumatok.
*tok ~ tok*
Nakangiti akong sumagot.
"Come in"
Bumukas ang pinto at pumasok sila. May mga dala silang unan, tumigil sila sa tapat ng kama ko.
"Mommy can we sleep here..." Sabi ni Renz.
"Beside you please Mommy." dugtong naman ng panganay ko.
"Come!" sabi ko sabay tapik sa magkabilang gilid ko. Agad naman silang lumapit.
Inayos ko yong mga unan na dala nila bago ko sila pinahiga. Humiga na rin ako.
"Mommy kaylan po uuwi si Rainz?" tanong ni Ranz.
"Oo nga po Mommy miss na po namin siya." pagsang~ayon ni Renz.
"Di ako sure pero alam kong malapit na silang umuwi" sagot ko.
"Kasama niya po ba si Tito Zyne?" Ranz asked.
"Oo naman." Napasin kong humikab si Renz. Kaya hinaplos ko ang buhok niya.
"Sana po bukas nandito na sila." Renz said in sleepy voice.
"Matulog na tayo mga anak ko Good night. " I said
"Good night too mommy"
"Good night Rainz!" They said.
Without even knowing I fall a sleeep while hugging my sons.
- - - - - END OF MISTAKE 01 - - - - -
- Writer
