Eve gelince üzerimi değiştirip mutfakta kendime bir şeyler hazırlamaya başladım o insanlıktan yoksun olan Emir Efendi çok isterse kendi zıkkımlanırdı. Kendime sandvich yapmış tam salona geçiyordum ki Emir salonda elinde benim telefonum.
"Ne zaman geldin sen?"
Beni duyunca sıçradı.
"Şimdi az önce."
"Telefonum neden elinde?"
Koltuğa attı.
"Ard arda ötmeye başlayınca sana getirecektim. Neyse geldin."
Cevap vermedim bana şöyle bir bakıp yukarıya çıktı bir anda bana düşman kesildi sanki babasına ben yakalattım. Koltuğa yerleşince telefonu aldım yavuz mesaj atmış.
"Olanlardan Emir'e bahsetme."
"Konuştuklarımız aramızda kalsın Hayat. Bilmesini istemiyorum."
Zaten söylememiştim. Diğer mesajı açtım.
"Doğru zamanda ben onunla konuşacağım bu konuyu."
Çokta umurumda.
"Funda'da bilmesin de
