Beni teselli etme çabası birazda olsa fayda etmişti. Daha güvende ve iyi hissetmiştim en azından. O sıra Funda geldi.
"Hayat özür dilerim ben seni üzdüysem."
"Önemi yok."
Elimi tuttu. Kızgındım ona oysa kızgın olmamam gerekirdi belki de
"İnsanları yargılayan ya da kalıba sokan biri değilim hele ki bir kadını hor görmek gibi durumda asla olmam. Düşünmeden konuştum belki amacım bir sınıfı aşağılamak ya da seni üzmek değildi."
Gülümsedim. Doğru o öyle birisi değildi zaten.
"Biliyorum."
Emir gözümden akan yaşları sildi elimi tuttu.
"Karımla beni yalnız bırak kara çalı."
Burun kıvırdı gülümseyip gitti. Biz hala el eleydik ve Emir.
"Gel bak seni kiminle tanıştıracağım."
"Of Emir kimle tanışacağım?"
"Çooook güzel bir kızla. Şu hayatta benim için değerli dişiler listesinde il üçte yer
