PROLOGUE
299 Words
Nakakasawa ang uri ng buhay ko isa kong mayaman kilala sa buong mundo. Pero ang pagmamahal na hinahanap ko sa isang pamilya parang hindi ko kaya maabot.
Nung araw ng flight ko papuntang state may sinabi si kua sakin.
Ino" hindi mo kayang pagbutihan? Nakalagay ang dalawang kamay niya sa dibdib niya habang nagsasalita.
Ang english madali lang yan wag mo aralin kung ayaw mo, gawin mo lang ang gusto mo. Huwag kang msyadong magisip at mag alala ganun lang dapat ang rich kid hindi mo kailangan magaral ng mabuti. At kung pwede lang sana huwag ka ng babalik dito.
Nung sandaling yon naintindihan kuna. pinapunta nila ako sa america hidi para magaral kundi paalisin at si kuya siniguro lang niya na maaangkin niya ang mga bagay na pwede kong maagaw sakanya.
Kahit ilang taon na ang lumipas makatatak na yun sa isip ko. Kasalukuyan akong sumisimsim ng kape dito sa tabi ng dagat kasama ang americano kung kaibigan na si phil ang lagi lung kasama mag jetski.
Ilang bwan palang ako dito sa america ng mkilala ko si phil kaya hanggang ngayon nasasabihan ko din siya ng mha problema ko.
"More coffe sir? napalingon ako sa waitress na nagalok sa table namin ni phil. Ok thanks.
"Your brother hates you man' Your mother who gave birth to you, Your father who never youre side. whats wrong with them man. phil said.
Hindi ko rin masisisi si phil dahil matalik ko siyang kaibigan. Parang mas kapatid kupa nga siya kesa sa tunay kong kapatid. napailing nalang ako bilang sagot kay phil.
Maganda dito sa america lahat parang andito na magandang tanawin maaliwalas lalo na sa tabing dagat Pero parang may kulang parin sa buhay ko.
Wala akong panahon para magalit sa kahit na sino. sayang lang ang oras ko.
- Writer
