พี่ขอไอจีได้มั้ย
1087 Words
พรึ่บ! ฉันยกกระเป๋าขึ้นมาปิดหน้าแทบไม่ทัน หวังว่าพี่เดย์คงไม่เห็นฉันเข้าหรอกนะ!
“เป็นไรรึเปล่าน้องฝันหวาน” หนึ่งในรุ่นพี่ถามฉันด้วยน้ำเสียงแปลกใจ
“แฮร่!” ฉันหันมายิ้มแหยให้พวกรุ่นพี่ “ไม่มีไรค่ะ หนูแค่ร้อนนิดหน่อยเลยเอากระเป๋าขึ้นมาบัง”
“พี่นึกว่าน้องฝันหวานหลบพี่ซะอีก”
“เปล่าค่ะ หนูจะหลบพวกพี่ไปทำไมกัน” ฉันตอบโดยอัตโนมัติ เดี๋ยวนะ! รุ่นพี่ในเอกไม่มีใครขยับปากสักคน แล้วใครเป็นคนพูด?
“ในเมื่อไม่หลบก็หันมาได้แล้วครับ” น้ำเสียงติดขำที่ดังจากด้านหลังทำให้ฉันตาโตในบัดดล อย่าบอกนะว่า...
“มึงรู้จักน้องฝันหวานด้วยเหรอไอ้เดย์” ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงแปลกใจของรุ่นพี่ในเอกที่ทักทายคนด้านหลังทำให้ฉันรู้ว่า... พี่เดย์มาถึงตัวฉันแล้ว! ฮือ! ให้ตายเถอะ คนอะไรตาไวชะมัด!
“รู้จักดิพี่ นี่แฟนผมเอง”
ขวับ! ฉันหันมองคนตัวสูงด้านหลังที่กำลังยิ้มมุมปาก บ้าไปแล้วเหรอ พี่เดย์ตอบรุ่นพี่ในเอกของฉันแบบนี้ได้ไง! เกิดรุ่นพี่เอาไปเม้าท์ต่อ... ได้ลือกันทั่วเอกว่าฉันมีแฟนเป็นพี่ว้ากคณะวิศวะน่ะสิ
“กูถามจริง!”
“ไม่จริงพี่” พี่เดย์พูดเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่พวกเรา “ผมกำลังช่วยน้องอยู่ พี่เห็นไอ้เด็กปี 1 ด้านหลังที่มองมาทางนี้มั้ย นั่นน่ะ! ตามจีบน้องไม่หยุด ผมแค่เป็นไม้กันหมาให้น้องเท่านั้น”
วืด! ฉันเหลือบสายตามองตามพี่เดย์บอก ก็เห็นเป็นบอสเอกอิ้งค์รวมถึงผู้ชายอีกหลายคนที่เคยเข้ามาขอเบอร์กำลังมองมาทางนี้อย่างสนใจ... พี่เดย์กำลังช่วยฉันจริงๆ! ถ้าพี่เค้าไม่เข้ามาแสดงตัวว่าเป็นแฟน ผู้ชายพวกนี้คงตื๊อฉันไม่หยุด
“กูเห็นละ” หนึ่งในรุ่นพี่เป็นคนพูด
“งั้นผมขอพาน้องแยกไปก่อนนะ ไว้เจอกันในเกมส์”
“เออ! ไปเหอะ! ขอบคุณมึงมากที่ช่วยน้องในเอกของพวกกู”
พี่เดย์ไม่ตอบอะไรนอกจากคลี่ยิ้มให้พวกรุ่นพี่แถมยังพยักหน้าให้ฉันเดินออกมา เราสองคนเดินข้างกันโดยมีสายตามองมาไม่หยุด ทำไงได้... มาถึงขั้นนี้ก็ต้องเลยตามเลยนั่นล่ะ
“ขอบคุณพี่เดย์มากนะคะที่เข้ามาช่วยหนูอีกแล้ว” ฉันเงยหน้ามองคนที่เดินข้างกันพร้อมทั้งบอกขอบคุณ กี่ครั้งแล้วนะที่พี่เดย์ช่วยฉันไว้
“พี่ยินดีและเต็มใจช่วยครับ” พี่เดย์หันมามองกันพร้อมทั้งส่งยิ้มโลกละลายมาด้วย “ว่าแต่เลิกกลัวพี่ละ?”
“คะ... ใครบอกคะว่าหนูกลัว?” ฉันเปลี่ยนสีหน้าแทบไม่ทันเมื่อโดนมองขาดเข้าให้!
“พี่รับหน้าที่มาก็ต้องว้ากให้สุดครับ จะเหยาะแหยะไม่ได้เพราะในคณะมีแต่เด็กผู้ชาย นอกเวลางานพี่ก็เป็นตัวพี่นี่แหละ” พี่เดย์จ้องเข้ามาในดวงตาของฉันแบบตรงๆ แถมยังบอกเหตุผลเหมือนรู้ความคิดกันทุกอย่าง
“หนูเข้าใจแล้วค่ะ” ฉันบอกเบาๆ ทำเอาร่างสูงใหญ่ตรงหน้าคลี่ยิ้ม ก็แหม! โดนพี่เค้ามองออกทุกช็อต จะทู่ซี้แก้ตัวให้เสียเวลาทำไมอีก
“ตกลงไม่กลัวพี่แล้วนะครับ”
“ขอสารภาพตรงตอนแรกหนูกลัวมากค่ะ พี่เดย์ว้ากแต่ละทีทำเอาหนูสั่นไปหมด แต่ตอนนี้หนูหายกลัวแล้ว แฮร่” ฉันยิ้มแหยทำให้พี่เดย์หัวเราะ ก่อนที่เราสองคนจะมาหยุดยืนยังอีกฟากของลานเกียร์ซึ่งไม่มีคน ถ้าให้เดา... คนคงไปมุงพี่เทมส์กับพีชกันหมดแล้ว
ละดูเช่! ทั้งที่พี่เค้าเป็นคนดีขนาดนี้ ฉันดันติดภาพลักษณ์พี่ว้ากจนคิดเป็นตุเป็นตะว่าพี่เค้าน่ากลัวไปได้! บ้าบอชะมัดเลยฝันหวาน! เธอกล้าคิดแบบนี้กับผู้มีพระคุณได้ไง??
“เป็นอันว่าเราสองคนเคลียร์กันแล้วเนอะ” พี่เดย์เลิกคิ้ว
“ค่ะ” ฉันระรัวพยักหน้าด้วยรอยยิ้มหวาน
“ถ้างั้นพี่ขอไอจีน้องฝันหวานได้มั้ย เผื่อน้องสะดวกใจไปทานข้าวกับพี่เมื่อไหร่ ค่อยทักมา” พี่เดย์ถามเป็นเชิงขออนุญาตเหมือนกลัวฉันลำบากใจ ต่างจากผู้ชายอื่นอย่างสิ้นเชิงที่เข้ามาก็ขอไลน์ขอเบอร์แถมตี๊อกันไม่หยุด...
“เอาไลน์ของหนูไปก็ได้ค่ะ” ฉันตัดสินใจบอกโดยไม่คิดอะไรมาก
“แน่ใจนะครับ ไม่อึดอัดใช่มั้ยที่ต้องให้ไลน์กับพี่” พี่เดย์ถามด้วยสีหน้าเกรงใจ ฉันส่ายหน้าอย่างไวพร้อมทั้งล้วงมือถือออกมาให้ร่างสูงใหญ่ตรงหน้าสแกนคิวอาร์โค้ดไลน์
“สำหรับพี่เดย์... หนูไม่อึดอัดค่ะ” ก็ในเมื่อพี่เค้าไม่ได้จีบฉัน ที่ทำไปทั้งหมดคงเพราะอยากช่วยรุ่นน้องร่วมมหาลัย ฉันจะอึดอัดทำไมเล่า ต้องขอบคุณถึงจะถูก!
“ขอบคุณครับที่ไว้ใจกัน” พี่เดย์บอกพร้อมแอดเพื่อนฉันเรียบร้อยแล้ว
หือ! ทำไมเหมือนเห็นพี่เดย์ยิ้มมุมปากด้วยสีหน้าพึงพอใจก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นปกติอย่างรวด เร็ว ชะอุ๊ย! สงสัยฉันจะมองอีกฝ่ายนานเกินไป พี่เค้าเลยส่งยิ้มละลายใจมาให้ใจเต้นอีกแล้ว
“ทำไมมองพี่งั้นล่ะครับ” ว่าละ ฉันตาฝาดไปเอง ไม่งั้นพี่เค้าจะงงที่ถูกมองทำไม
“คือ หนูขอเป็นฝ่ายเลี้ยงพี่เดย์เองนะคะ หนูอยากตอบแทนที่พี่ช่วยหนูไว้ตลอดเลย”
“เอางั้นก็ได้ครับ เราเข้าไปที่ลานเกียร์กันดีกว่า คนยังมุงเพื่อนพี่กับเพื่อนน้องไม่เลิกเลย” ว่าแล้วพี่เดย์ก็พยักเพยิดไปยังลานเกียร์ที่เต็มไปด้วยผู้คน
“โอเคค่ะ” ฉันพยักหน้ายิ้มๆ ก่อนจะเดินมากับพี่เดย์โดยไม่ต้องกลัวว่าจะมีผู้ชายคนไหนพุ่งเข้ามาหาอีก
ถึงเวลาต้องตัดแว่นแล้วฝันหวาน! พี่เดย์ทำหน้าเฉยก็ดันเห็นเป็นยิ้มซะได้ ตาฝาดยกกำลังร้อยแล้วเธอน่ะ!!
ดีใจที่นักอ่านกดติดตามกันมากขึ้น ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ ขอบคุณจากใจ
- Writer
