ความดีใจที่พี่เทมส์จัดการพี่เบียร์แอนด์เฟรนด์ที่กลั่นแกล้งพีชได้อยู่หมัดหายวับไปกับตา เมื่อฉันได้ทราบความจริงที่ว่า... พีชต้องย้ายไปอเมริกา!
เมื่อคืนวานตอนที่คุณพ่อของพีชพูดมาทางวีดีโอคอลทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องพักคนไข้อึ้งกันหมด ส่วนฉันตกใจจนทำอะไรแทบไม่ถูก ยิ่งเห็นเพื่อนรักสะอึกสะอื้นน้ำตาไหลไม่หยุด ตัวของฉันก็สั่นจนเกือบเผลอร้องไห้ตามแต่ต้องกลั้นไว้สุดพลัง เพราะรู้ดีว่าถ้าฉันร้อง... พีชต้องเศร้าหนักมากกว่าเดิม
วันนี้ฉันต้องทำเป็นเข้มแข็ง ตั้งใจติวหนังสือทั้งที่แอบปาดน้ำตาอยู่หลายรอบ พอคิดว่าพีชต้องไปทำเรื่องลาออก เราสองคนจะไม่ได้เจอกันเหมือนทุกวัน หัวใจฉันดาวน์แทบไม่ไหว ได้แต่ภาวนาให้เกิดปาฏิหาริย์ขึ้น ขอให้พีชได้อยู่เมืองไทยต่อ ขอให้เราสองคนรวมถึงเพื่อนในเอกเรียนจบพร้อมกัน ขออย่าให้ฉันต้องแยกเพื่อนรักคนนี้เลย...
“ถึงแล้วครับ” เสียงของพี่เดย์ที่ขับรถมาส่งทำให้ฉันที่มัวแต่นั่งคิดเรื่อง
