เขาว่ากันว่า...หนุ่มวิศวะหล่อโลกละลายคลั่งรักฉัน

จีบ แบบไม่ให้รู้ว่าจีบ

“ฝัน” พอพนักงานเก็บเมนูแล้วเดินจากไป พีชก็เรียกกันด้วยสีหน้าเหมือนลำบากใจนิดหน่อย

อ้อ! ตอนนี้เราสองคนนั่งอยู่ในร้านอาหารญี่ปุ่นกลางห้าง M ค่ะ

“ว่า? ทำไมทำหน้างั้น”

“โอเคขึ้นบ้างมั้ย” พีชกระซิบถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงทำให้ฉันคลี่ยิ้มในความน่ารักของเพื่อนหน้าตุ๊กตาที่เอาใจใส่ความรู้สึกกันเป็นที่หนึ่ง

หลังเกิดเรื่องวุ่นวายและน่าอับอายที่สุดในชีวิตฝันหวานคนนี้ที่ลานเกียร์ รุ่นพี่คณะมนุษย์และคณะวิศวะได้ประกาศงดเข้าเชียร์หนึ่งวันซึ่งเป็นอะไรที่ดีมาก อย่างน้อยวันนี้ฉันไม่ต้องทนกับสายตาคนมอง ไม่ต้องฟังเสียงซุบซิบให้อึดอัด ส่วนพรุ่งนี้หรือวันต่อๆ ไปก็ให้เป็นเรื่องของอนาคตละกัน

และพอเลิกเร็วกว่าปกติ พีชก็ชวนกันออกมาเดินเล่นห้าง ฉันรู้ที่เพื่อนรักทำงี้เพราะกลัวฉันอยู่ห้องคนเดียวแล้วพาลคิดมาก เพราะงั้นตอนที่พีชเอ่ยปากชวนเลยพยักหน้าตกลงด้วยรอยยิ้ม เราสองคนนั่งรถไฟฟ้ามาด้วยกัน พอถึงที่หมายก็เดินเล่นเข้าร้านโน้นออกร้านนี้ไม่หยุด ก่อนจะมาจบลงที่มื้อเย็นในร้านแห่งนี้

“ก็โอเคระดับนึงแต่อีกใจก็สลัดไม่หลุดสักที ไม่รู้หลังจากนี้คนจะมองฉันยังไงบ้าง เฮ้อ!” เพราะเป็นพีชฉันเลยกล้าบอกความรู้สึกไปตามตรงพลางถอนหายใจยาว

ตอนอยู่ลานเกียร์เป็นอะไรที่โคตรของโคตรอายเมื่อโดนสาวสวยตราหน้าว่าแย่งแฟน แถมโดนดูถูกสารพัดสิ่งทั้งที่ไม่ใช่เรื่องจริงแม้แต้น้อย ฉันก็คนปกติแหละถึงปากจะบอกว่าโอเค แต่ในความเป็นมนุษย์ใจมันยังเจ็บ ถึงจะพยายามสลัดความรู้สึกแย่ออกแต่จนแล้วจนรอด เหตุการณ์แย่ๆ เหล่านั้นก็ยังติดอยู่หัวไม่เปลี่ยน

“ฉันเข้าใจว่าแกรู้สึกยังไง เพราะถ้าฉันเป็นแก...บางทีตอนนี้อาจจะนั่งร้องไห้อยู่ที่หอวนไป แต่แกยังพาตัวเองออกมาข้างนอกได้ มาช็อปปิ้ง มาทานข้าวกับฉันได้ แกโคตรเข้มแข็งอ่ะ” น้ำเสียงของพีชเต็มไปด้วยความจริงจังทำเอาฉันตาโตนิดหน่อยเมื่อเพื่อนบอกว่าตัวเองเข้มแข็ง

“ฉันเนี่ยนะเข้มแข็ง? ไม่หรอก” ฉันส่ายหน้าน้อยๆ “ไม่งั้นฉันจะร้องไห้ให้คนทั้งลานเกียร์เห็นเหรอ”

“แต่แกร้องแค่ตอนนั้นก็จบไง พอสถานการณ์คลี่คลายก็ดูผ่อนคลายลง ถ้าฉันเป็นแกคงไม่สามารถฝืนยิ้มให้พี่เดย์ได้ถึงแม้พี่เค้าจะเคลียร์ทุกอย่างได้ดี ฉันคงวิ่งกลับหอไม่เอาอะไรทั้งนั้น แต่แกยังยืนเล่นกับน้องหมาได้ คุยกับคนอื่นได้ มันทำให้ฉันรู้สึกว่าแกเข้มแข็งมากอ่ะเอาจริง”

“ถามจริง” ฉันเลิกคิ้วถามด้วยความแปลกใจ

ในบรรดาเพื่อนที่ฉันคบมาทั้งหมด... พีชเป็นคนที่มีเหตุผลมากที่สุด ถ้าขนาดคนมีเหตุผลอย่างพีชยังวิ่งกลับห้อง บางทีฉันอาจจะเข้มแข็งอย่างที่เพื่อนรักบอกรึเปล่านะ

“จริงดิ” พีชพยักหน้าอย่างขันแข็ง

“แต่เอาจริงใจฉันยังสลัดเหตุการณ์นั้นไม่หลุดเลย พอคิดถึงมันก็อดอายไม่ได้อยู่ดี” ฉันถอนใจพลางดูดน้ำส้มที่พนักงานเพิ่งยกมาเสิร์ฟและเดินจากไป

“ถ้าแกสลัดหลุดก็บรรลุแล้วเถอะ แค่ที่แกเป็นอยู่ตอนนี้คือโคตรเข้าใจโลกเลย... เก่งมาก” ว่าแล้วพีชก็ยกนิ้วโป้งพลางขยิบตาให้กันทำเอาฉันเผลอหัวเราะในความอวยยศของเพื่อนรัก

“มันเป็นแผนทำให้ฉันหัวเราะสินะ” ฉันถามพีชอย่างขำๆ เชื่อมั้ยว่าการที่ได้ระบายบ้างไรบ้างทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมากโข

“ก็ส่วนนึง แต่อีกส่วนคือฉันชมแกจากใจ” พีชว่าพลางยิ้มหวานก่อนจะดูดน้ำส้มในแก้ว แล้วถามอย่างนึกได้ “จริงสิ! แกสนิทกับพี่เดย์ถึงขั้นเล่าให้พี่เค้าฟังเลยเหรอว่าที่บ้านทำไร”

“เปล่า!” ฉันระรัวส่ายหน้าทันที “แกรู้ป่ะ ตอนพี่เดย์ประกาศว่าบ้านฉันทำอสังหา ฉันยังงงเลย” ฉันไม่เคยบอกใครว่าที่บ้านทำอะไร ที่รู้ก็มีแค่พีช เอมและแก้มยุ้ยเท่านั้น นี่ยังแปลกใจไม่หายที่พี่เดย์รู้

เอ๊ะ! หรือคุณพ่อจะร่วมธุรกิจกับที่บ้านของพี่เดย์จริง คือฉันไม่เคยยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ด้วยไง เลยไม่รู้อะไรสักอย่าง ไม่ได้การล่ะ... ต้องลองแยบๆ ถามคุณแม่ดูสักหน่อยแล้ว

“อ้าว! แล้วพี่เดย์รู้ได้ไง” พีชหน้าตื่นก่อนจะยิ้มกระเซ้าในวินาทีถัดมา “หรือเรื่องที่พวกลิซ่าพูดจะเป็นเรื่องจริง”

“เรื่องไร” พวกลิซ่าพูดไร ฉันจำไม่ได้แล้วแฮะ

“ก็เรื่องที่มีผู้มาจีบยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ฮ่าๆ” ว่าแล้วพีชก็หัวเราะเบาๆ ด้วยสีหน้าล้อเลียน

“เหมือนที่พี่เทมส์จีบแกเหรอ” พอโดนฉันย้อน พีชถึงกับหัวเราะค้างแถมย่นจมูกใส่กัน

“ก็บอกแล้วไงว่าพี่เทมส์ไม่ได้จีบฉัน”

“ไม่ได้จีบแต่ยอมถ่ายรูปคู่อ่ะเนอะ” ฉันยิ้มกระเซ้าแต่พีช ถึงกับถอนหายใจพรืด

“อย่าพูดเรื่องนี้เลย พูดละเซ็งไม่หาย ไม่รู้ป่านนี้โดนรุ่นพี่คนไหนหมายหัวอีก”

นั่นสิ! ลืมไปเลย พีชโดนรุ่นพี่หลีดแกล้งเพราะหล่อเกินต้านอย่างพี่เทมส์ยอมถ่ายรูปด้วยคู่ด้วยนี่หว่า

เฮ้ย! แล้วแบบนี้ฉันมิโดนสาวๆ หมั่นไส้มากกว่าเดิม มีคนคิดจะแกล้งฉันรึเปล่าเนี่ยในเมื่อพี่เดย์เป็นขวัญใจสาวใน ม. ไม่ต่างจากพี่เทมส์อยู่ด้วย!!

“เฮ้! ทำไมทำหน้าเครียด มีไรเปล่า” เสียงของพีชทำให้ฉันหลุดจากวังวนความคิด

“แกว่าฉันจะโดนสาวๆ ใน ม. แกล้งมั้ย” ฉันหยีตาถามด้วยความหวั่นเกรง

แค่โดนหมั่นไส้แถมซุบซิบต่อหน้าก็แย่พอละนะ ถ้าโดนแกล้งอีกกะบ่ไหวเด้อ...น้องไค่ไห้!!

“ไม่หรอก” พีชส่ายหน้า “พี่เดย์ออกจะประกาศลั่นว่าชอบแกเอง แถมยังบังคับให้บิวตี้ขอโทษแกต่อหน้าทุกคนด้วย ฉันว่าไม่มีใครกล้าแกล้งแกแน่ เพราะถ้าทำงั้นก็เหมือนท้าทายอำนาจมืดโดยใช่เหตุ พี่เดย์ดูเป็นคนจริงซะขนาดนั้น...ใครจะกล้าเอาตัวเข้ามาเสี่ยง”

“ถ้าเป็นแบบที่แกพูดก็ดีสิ” ฉันถอนหายใจพลางใช้หลอดคนน้ำส้มในแก้วไปด้วย

“เรื่องที่พี่เดย์บอกว่าชอบแกน่ะเหรอ” พีชถามแล้วหัวเราะคิกคัก

“ฉันหมายถึงไม่มีใครกล้าแกล้งฉันต่างหากเล่า” ฉันย่นจมูกใส่ใบหน้าที่รักราวกับตุ๊กตาทำเอาเพื่อนรักหัวเราะไม่หยุด

ไลน์! เสียงข้อความไลน์ของเราสองคนที่ดังพร้อมกันทำให้ฉันกับพีชย่นคิ้วด้วยความแปลกใจ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดู ปรากฏว่าเป็นห้องไลน์กรุ๊ปเด็กปี 1 เอกญี่ปุ่น

ลิซ่าสวยที่สุด : ข่าวล่ามาแรง ตอนนี้พวกพี่ว้ากวิศวะกำลังไล่เก็บคลิปที่นังบิวตี้ด่าน้องฝันหวานจ้า

เอมี่สวยแซ่บ : ตอนแรกก็นึกว่าจะปกป้องอีนังชะนีบิวตี้ กลัวมันเสียชื่อไรเงี้ยถ้าคลิปหลุด ที่ไหนได้พอได้พอฟังเหตุผล กูกรี๊ดเลยจ้า

เอมเอม : เหตุผลไร เล่า!!

เอมี่สวยแซ่บ : เห็นบอกว่าถ้ามีคลิปหลุดแล้วจับได้ว่าใครเป็นคนปล่อย จะโดนทำโทษข้อหาทำให้เพื่อนร่วมรุ่นต้องอับอาย

แก้มยุ้ยยุ้ย : ถามจริงงงงงง!!

เคทเคท : เรียลลี่????

ลิซ่าสวยที่สุด : ก็จริงสิยะ มีความปกป้องน้องฝันหวาน กลัวน้องอับอายถ้าคลิปหลุดในโลกโซเชียล กลัวน้องไม่กล้าเรียนต่อใน ม.

ลิซ่าสวยที่สุด : แก๊!!! นี่มันยิ่งกว่าจีบอีกค่า

เอมี่สวยแซ่บ : ฝันแกอย่าเงียบ

เอมี่สวยแซ่บ : พี่เดย์จีบแกมานานทำไมไม่ตอบตกลงเป็นแฟนยะ แกจะปล่อยผู้คนนี้จริงๆ เหรอ? ตอบ!

พลับพลา : โอย! ฝัน! พี่เดย์ของแกละมุนมาก มีความปกป้อง มีความใส่ใจแถมพยายามรับผิดชอบเรื่องเฮงซวยที่นังบิวตี้มันพ่นพิษใส่แก นี่มันแฟนในฝันชัดๆ เลยนะเว้ย

หลังจากนี้เพื่อนในห้องก็พิมพ์ข้อความหวีดมามากมายนับไม่ถ้วน จะแกล้งเงียบต่อไปก็เห็นจะไม่ได้เพราะฉันรู้จักพวกมันดี เดี๋ยวต้องมีโทรถาม ถ้าฉันไม่รับก็ต้องโทรหาพีช เพราะงั้นฉันเลยกลั้นใจพิมพ์กลับไปว่า

Sweet Dream : พี่เดย์ไม่ใช่ของฉันเหอะ! เราสองคนเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องกันเท่านั้น

เคทเคท : ว้าย! คนโดนพี่ว้ากหล่อโลกละลายจีบมาแล้วจ้า อะไรยังไงแก สรุปจะรับรักพี่เดย์ยัง

Sweet Dream : รับรักอะไรกันเล่า พี่เดย์ไม่ได้จีบฉันเหอะ

พลับพลา : โอย! อย่ามา!

พลับพลา : คนไม่จีบจะทำขนาดนี้เหรอแก ถามร้อยคนทั้งร้อยคนก็ต้องบอกว่าพี่เดย์จีบแกเชื่อป่ะ!!

“หวังว่าคืนนี้จะเก็บคลิปหมด กูไม่อยากเห็นน้องฝันหวานอับอายกว่าเดิม เรื่องเมื่อเย็นคงทำให้เด็กใสๆ อย่างน้องฝันร้ายไปอีกหลายวัน”

“มึงเลิกบ่นสักทีเหอะ ไอ้เจมส์มันได้หลักฐานมาทุกมุมละ ไม่ทีทางรอดสายตาไปได้”

“มึงจะไม่ให้กูบ่นได้ไงไอ้เทมส์ เรื่องนี้กูผิดเต็มประตู น้องไม่รู้เรื่องต้องมาโดนด่าจนน้ำตาแตก เชี่ย! กูรู้สึกผิดฉิบหาย กูต้องทำไงให้น้องกลับมาสดใสแบบเดิมวะ”

มือที่กำลังจะพิมพ์โต้ตอบของฉันหยุดชะงัก ก่อนจะเงยหน้ามองพีชที่นั่งตรงข้ามอย่างแตกตื่นเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายเดินตามทางกำลังคุยกัน ร้านที่ฉันกับพีชเข้ามานั่งมีฉากกั้นเลยทำให้เป็นส่วนตัว แน่นอนว่าไม่มีใครเห็นเราสองคนนอกจะยื่นหน้าเข้ามามอง

ฉันกับพีชแอบเหลียวมองนอกฉากกั้นช้าๆ เป็นเวลาเดียวกับที่คนกำลังเดินผ่าน แล้วพอไล่สายตาจากขาขึ้นไปบนใบหน้าก็เห็นเป็นพี่เดย์และพี่เทมส์!

ขวับ! เราสองคนรีบหันหน้าเข้ามาที่โต๊ะเหมือนคนหนีความผิดแล้วกลัวถูกจับได้

ตาโตมองกันอย่างตกตะลึง ไม่นึกเลยว่าจะจุดไต้ตำตอถึงขนาดมาทานข้าวร้านเดียวกัน แล้วพอเสียงทุกอย่างจางหายไป พีชกระซิบขึ้นมาว่า

“บังเอิญชะมัด”

“สุด” ฉันกระซิบกลับ

“แต่บังเอิญแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าพี่เดย์แมนๆ ครัช พยายามรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นทุกทาง”

“ก็...นะ” ฉันพยักหน้าคล้อยตามกับสิ่งที่พีชออกความเห็น

แม้แวบนึง... เป็นแวบนึงจริงๆ ที่อดคิดไม่ได้ว่าถ้าพี่เดย์ไม่ลงรูปฉันในไอจีของพี่เค้า ฉันก็คงไม่โดนด่าแบบสาดเสียขนาดนั้น แต่พอได้เห็นวิธีแก้ปัญหาแถมบังเอิญได้ยินสิ่งที่พี่เค้าพูดกับเพื่อน ในใจก็รู้สึกดีไม่น้อยกับสิ่งที่พี่เดย์กำลังทำอยู่... พี่เค้าพยายามรับผิดชอบโดยไม่หนีหน้าไปไหน

“หายากนะฝัน ผู้ชายแมนๆ และหล่อขนาดนี้”

“หือ!” ฉันทำตาปริบๆ มองพีชอย่างเอ๋อๆ ก่อนจะส่ายหน้าทันควันเมื่อคิดได้ว่าเพื่อนจะสื่อถึงอะไร “ไม่หรอก ถ้าพี่เค้าจีบฉันจริงก็ต้องไลน์หา โทรหาชวนคุยเล่นโน่นนี่สิ แต่นี่ไม่มีสักครั้ง”

“พี่เดย์อาจจะจีบแบบไม่ให้รู้ว่าจีบไง ฉันว่าเรื่องที่พวกลิซ่าสงสัยอาจจะเป็นจริงก็ได้นะ ใครจะรู้” พีชขยิบตาให้กันอย่างล้อเลียน

จู่ๆ ใจฉันก็เต้นแรงขึ้นมาซะงั้น มันมีจริงๆ เหรอจีบแบบไม่ให้รู้ว่าจีบ?

ไม่หรอกมั้ง... คนเปิดเผยอย่างพี่เดย์ถ้าจีบก็ต้องบอกตรงๆ รึเปล่า จะอ้อมโลกทำไม

แต่ว่าพี่เค้าเคยลงรูปฉันในไอจีแถมแคปชั่นก็ชวนให้เข้าใจผิดอีก...

โอย! ไม่หรอก! พี่เดย์ไม่ได้จีบฉัน! ทุกคนก็แค่เข้าใจผิดเท่านั้นแหละ มันไม่มีอะไรทั้งนั้น (รึเปล่านะ?

อยากบอกว่านิยายเรื่องนี้ไม่มาม่าตับแตกนะคะ ตีมคือฟิลกู้ดค่า

ขอบคุณที่ติดตามกันนะคะ ขอบคุณจากใจ🙏🏻🙏🏻🙏🏻