Sabah uyandığımda kalbimde bir burukluk vardı. Bugün benim doğum günümdü ve her yıl bugün aynı şeyleri hissediyordum. Dünyaya gelmenin verdiği bir suçluluk duygusu oluşuyordu üzerimde. Babam durumumu bildiği için doğum günlerimi kutlamaz sessizce geçiştirirdi, bir tek Kerim’e bu konuda engel olamazdım. Kutlamasını istemediğim için Barış’a da söylememiştim. Zaten onunla en son çiftlikte yüz yüze görüşmüştük sonrasında iş için şehir dışına çıkmam gerek demişti ve bir haftadır ortalarda yoktu.
Kahvaltı için alt kata indiğimde diğerleri benden önce gelmişti. ‘’Günaydın.’’ dedim ve masadaki yerime oturdum. Kahvaltıdan sonra hep beraber bahçeye çıktık. İlkbaharın ilk güneşi kendini göstermişti. Kahvelerimizi içerken evden çıkan Uğur ağabeyimi gördüm. Elinde büyük bir pasta vardı. Diğerleri de
