Verdiği adres daha önce onunla görüşmek için geldiğim mekana yakın bir noktadaydı ama biraz ıssızdı. Bir arabaya dayanmış bekliyordu. Arabanın camları filmli olduğu için içeride başkası var mı göremedim ama bilmek de istemiyordum.
Anneme bakarken onun yaşına geldiğimde olacağım bene bakıyormuş gibi hissediyordum. Birbirimize o kadar benziyorduk ki!
‘’Hoş geldin.’’ dediğinde bana doğru yaklaştı.
Başımdaki kaskı çıkarıp motosikletten indim. ‘’Bu son görüşmemiz.’’ dedim. Dilim ayrı konuşuyordu kalbim ayrı ama ona sevgi için yalvarmayacaktım.
‘’Kesinlikle, son görüşmemiz.’’
Esen rüzgarla önüme dökülen saçlarımı geriye ittiğimde uzanıp elimi tuttu ve parmağımdaki yüzüklere baktı. ‘’Ciddi olamazsın.’’ dedi yüzüme bakarken.
‘’Neden? Sevip, sevilemez miyim?’’
‘’Hayır, senin adına sevindim.
