Gece eve geldiğimizde evdekiler bu kadar saattir habersiz ortalıktan kaybolduğum için azar çekmeye niyetlenselerde Uğur ağabeyim hepsini susturmuştu. Ne olduğunu sorma dediğim için de sormamıştı.
Sabah olduğunda kahvaltı yapmamış öylece yatmaya devam etmiştim. Hiçbir şey düşünmek istemiyordum. Gerçekten yorulmuştum. Babam bu dünyaya çok küçük yaşta karışmamı sağlamıştı. On yedi yaşımdan beri her türlü tehlikeye girip çıkmıştım ama yorulmuştum. Savaşmaktan ziyade ailemle ilgili yaşadıklarım yormuştu. Aslan'ın attırdığı o dayağı yine bir başıma çekseydim, sonrasında bir başıma iyileşseydim bugün hiçbir şey yokmuş gibi devam ederdim ki Cenk ile de baş etmeyi bilirdim ama bu aile sıcaklığına girdikten sonra ve özellikle ağabeylerim küçük bir çocukmuşum gibi her hareketime karışmaya başladıkta
