AD-33

1557 Words

Telefonu kapadığımda Kerim’i görüntülü aradım ki telefonda bir sürü araması ve mesajı vardı. Ağabeyim sağ olsun telefonuma öylece el koymuştu. Aradaki saat farkı göz önüne alınınca muhtemelen orada yeni sabah olmuştu. Çok geçmeden telefonu açtı ve görüntüsü ekrana yansıdı. ‘’Sana günaydın.’’ dediğimde güldü. ‘’Sana da iyi geceler.’’ Saçları hala dağınıktı. Muhtemelen yeni uyanmıştı. ‘’Haberim var ama önce bir yere otur. Düşüp bayıldığında bir yerine zarar gelsin istemem.’’ ‘’Yataktan henüz çıkmamıştım da gene ne bela aldın başına?’’ Elimi kaldırıp parmağımdaki yüzükleri göreceği şekilde ekrana yaklaştırdım. Telefona dikkatle baktı sonra gözlerini ovuşturup tekrar baktı. ‘’Siktir! Ben hala rüyadayım ve uyanmadım değil mi?’’ ‘’Yo, gayet uyanıksın. Görücüleri az önce gönderdim.’’ ‘’Ca

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD