หญิงสาวเบิกตากว้าง
“คะ คุณจะทำอะไรฉันคุณแอรอน คุณจะบ้าไปแล้วหรือ จะทำอะไร?!” น้ำรินหวาดกลัวแทบสิ้นสติ ไม่สามารถเดาได้เลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับตัวเองหลังจากนี้
“ก็แก้แค้นเจ้าสาวแสนซนที่บังอาจวิ่งหนีงานแต่งไง” แอรอนบอกหน้าตาย เขาจุมพิตกุญแจมือราวกับคนโรคจิต
“ฉันเตรียมสิ่งนี้เอาไว้เพื่อเธอโดยเฉพาะเลยนะน้ำริน”
“ไม่นะ อย่าทำแบบนี้ โอ๊ย! คุณแอรอน ไม่”
น้ำรินพยายามจะดิ้นหนีแต่เรี่ยวแรงไม่อาจต่อกรกับผู้ชายร่างยักษ์ได้ แอรอนรวบข้อมือเล็กขึ้นเหนือศีรษะ จากนั้นก็จัดการล็อคกุญแจมือแน่นหนา หัวใจดวงน้อยร่วงหล่น เหมือนมีใครกระชากจิตวิญญาณออกไปจากร่างกาย
“เอ… มันต้องมีอะไรมากกว่านี้หรือเปล่าน้า…” แอรอนทำท่าครุ่นคิด ก่อนที่ร่างสูงจะยิ้มกว้าง “จริงด้วยสิ เสื้อผ้าพวกนี้มันเกะกะลูกตาชอบกล ต้องทำการถอดออกหรือเปล่าน้า…”
ร่างบางแข็งทื่อไปตัวกับถ้อยคำของเขา
แควก!
แควก!
“กรี๊ด! คุณแอรอน ไม่ ไอ้ผู
