ผ่านมาห้าคืนแล้วที่แอรอนไม่เข้ามากวนใจหญิงสาวตั้งแต่วันที่เธอลองใช้ไม้อ่อนออดอ้อนชายหนุ่มให้ตายใจ น้ำรินพยายามคิดหาวิธีหนีจากเขาอีกครั้ง หล่อนคิดว่าวิธีพูดจาเพราะพริ้งนั้นได้ผลเกินคาด แม้จะต้องแลกกับการถูกล่วงเกินเล็กๆ น้อยๆ บ้างหากมันก็คุ้มกับการไม่ต้องตกเป็นผู้หญิงของเขา แต่มันก็ไม่ได้การันตีว่าเธอจะอยู่รอดปลอดภัยแบบร้อยเปอร์เซ็น เพราะฉะนั้นเธอต้องหาทางหลุดพ้นจากสภาวะที่เป็นอยู่
“นายครับคุณโทมัสต้องการพบครับ”
ลูกน้องเอ่ยกับเจ้านายหนุ่มที่กำลังนั่งทานข้าวเช้าอยู่กับหญิงสาว น้ำรินไม่ได้ใส่ใจอะไร นอกจากรับประทานอาหารเช้าต่อ
“ว้าว! ขอกินด้วยคนได้ไหม?”
โทมัสถือวิสาสะเดินเข้ามาภายในบ้านโดยไม่สนว่าต้องได้รับคำอนุญาตหรือไม่ ชายหนุ่มปรายตามองร่างบาง น้ำรินทำตัวไม่ถูก รู้สึกเขินอายกับสายตาที่เขาทอดมองมายังตน
“สบายดีไหมครับคุณน้ำริน” โทมัสทักทาย แอรอนหรี่ตามองเพื่อนสนิท ไม่พอใจตั้งแต่เขาส
