Daha 20 yaşında ikinci baharını yaşayan kaç insan vardır acaba? Gerçi bunu daha erken yaşayanlar da olmuştur illa ki ama benimki bu yaşıma denk geldi. Kimseye diyemedim ama ben bu hastalığı yenebileceğime hiç inanmadım biliyor musunuz? Garip bir düşünce bu ama çepeçevre sarıyor insanı. Bu öleceğini hissetme hali gibi birşey değil. Umut edememe hali. Sanki yazılmış sonun bir adım önünde olduğunu kabullenebilme hali. Ben anlatamadım pek kendimi ama siz anladınız bence beni.
Onca ilaca kemoterapiye rağmen günden güne çöktüğünüzü bilmek eh üstüne de az biraz tıp bilginiz olunca gereksiz ümide yönlendirmiyor işte sizi. Zaten 3. evre olduğumu öğrendiğimde de içimin cız etmesi bundandı. Adım adım sona gidiyorum lakin benim adım hesabı yaptığım hastalığım tsunami etkisi yapıyordu, önünde hiçbir
