“ขอบคุณมากนะครับ ที่คุณนาวมาเป็นเพื่อนในวันนี้” หนุ่มใหญ่ยิ้มอ่อนยิ้มหวาน ภูมิใจที่มีสาวน้อยแสนสวยมานั่งทานข้าวด้วย
“เป็นงานของนาวนี่คะ ต้องขอบคุณคุณกรมากกว่า ที่เรียกใช้บริการนาว” งานกินข้าวสำหรับเธอคืองานถนัด มีลูกค้าจำนวนไม่น้อย มีเงิน มีทุกอย่าง ขาดแต่คนรู้ใจ จึงนิยมจ้างโฮสต์มานั่งกินข้าวแก้เหงาในบางโอกาส
“ผมสบายใจกับงานโฮสต์แบบคุณ เคยจ้างแบบเด็กเอ็นมา ผมนี่ขนลุกไปหมด สายตาพวกเธอจ้องจะจับผมกันทั้งนั้น”
ลูกค้าหนุ่มใหญ่ระบายความในให้ฟังอย่างออกรสออกชาติ นวาระตั้งใจฟังทำหน้าที่ได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง คงจะมีแต่สายตาของใครบางคนในมุมหนึ่งของร้าน ที่มองอย่างไม่สบอารมณ์ หมดกาแฟแก้วที่สามแล้ว สองคนนั้นยังไม่เลิกคุยกันทั้งที่กินเสร็จเป็นชาติแล้ว
พาฬพยัคฆ์รู้ว่ามันเป็นงาน แต่ก็ไม่ชอบใจอยู่ดี ไปยิ้มอ่อนยิ้มหวานให้ผู้ชายคนอื่น เขารู้สึกอัดอั้นอยู่ในอกอยากตืบใครสักคนหากเป็นไปได้ ไอ้หมอนั่นคงเป็น
