ดารินคลอเคลียเขาตลอดทางกลับ เธอเมาแต่ก็พอรู้สติอยู่บ้างเป็นพักๆ เมื่อรู้ว่าเป็นท่านประธานหนุ่ม เธอจึงปล่อยให้เขาพาไปไหนต่อไหนก็ได้ที่อยากไป เพราะใจก็นึกถึงอยู่ตลอดเวลา ลูบเด็กหนุ่มไปก็นึกถึงหน้าเขาไป ซึ่งตอนนี้ก็ยังกึ่งๆ แยกไม่ได้ว่าจริงหรือฝัน
คลินต์ประคองคนตัวเล็กเข้ามาในห้อง เธอเดินโซเซไปมาจนเกินไปนอนแผ่อยู่บนเตียงกว้างในห้องนอน ก็ยังดีที่จำได้ว่าตรงไหนเป็นตรงไหน ชายหนุ่มไม่ได้เดินเข้าห้องนอนตามไปในทันที แต่เลือกที่จะเข้าไปในห้องแต่งตัวเผื่อหยิบผ้าขนหนูผืนบาง เอาออกมาชุบน้ำหมาดๆ แล้วเดินกลับมายังเตียงนอน ที่คนเมาแอ๋กำลังเกลือกกลิ้งไปมาอย่างสนุก
“อื้อออ เย็น” ดารินปัดไม้ปัดมือนิ่วหน้าไม่พอใจเมื่อมีความเย็นมาปะทะใบหน้า แต่คลินต์เคยเจอสภาพความเมาของเธอมาแล้ว จึงรับมือได้ง่ายกว่าตอนแรก
เขารวบมือทั้งสองข้างเข้าหากันไว้เหนือศีรษะสวย แล้วค่อยๆ เช็ดไล่จากใบหน้าสวยหวานเรื่อยต่ำมายังลำคอ จาก
