เกือบยี่สิบชั่วโมงในการเดินทางบนเครื่องบิน ความตื่นเต้นแทบจะหายไปหมด เหลือเพียงความปวดเมื่อยจากการนั่งนาน แม้จะได้เดินพักบ้างในช่วงการต่อเครื่องแต่ก็ยังเมื่อยอยู่ดี เพราะดารินสละสิทธิพิเศษในการนั่งเฟิร์สคลาสเพราะกลัวตกเป็นเป้าในการเม้าท์มอยของคนในบริษัท ท่านประธานบินมาก่อนล่วงหน้าแล้วสามวัน ในเที่ยวบินนี้จึงมีแต่พนักงานที่เข้าประชุมบินมาพร้อมกัน
เมื่อลงเครื่องเรียบร้อยแล้วมีรถตู้คันใหญ่มาจอดรอรับ เพื่อไปส่งยังโรงแรมที่บริษัทจัดเตรียมเอาไว้ให้ เป็นโรงแรมที่อยู่ใจกลางนิวยอร์กซึ่งใกล้กับบริษัทแม่ เพื่อความสะดวกในการเดินทางไปประชุม ห้องพักถูกจัดเตรียมไว้สำหรับเข้าพักสองคน แต่มีเศษมาหนึ่งคนดารินจึงได้พักเดี่ยวไปโดยปริยาย ซึ่งมันก็สะดวกดีเพราะว่าเธอไม่ค่อยสนิทกับคนในแผนกอื่น นอกจากเพื่อนๆ ในก๊วนสาวขาเม้าท์ก็ไม่ค่อยได้คุยกับใครเป็นเรื่องเป็นราวนัก
ดาริสำรวจห้องอย่างตื่นเต้นเพราะไม่เคยมานิวยอร์ก
