บทที่17 จำอะไรไม่ได้

1124 Words

ดารินตื่นขึ้นในตอนเช้า เธอเวียนหัวแล้วปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมด มันเหมือนจะสบายแต่ก็ไม่สบาย และไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหน ความทรงจำสุดท้ายคือเธอดื่มน้ำอะไรไม่รู้ที่มันหวานๆ จากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีก หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆ ปรับม่านสายตาให้รับกับแสงภายในห้อง สิ่งแวดล้อมในห้องไม่คุ้นตาเอาเสียเลย แล้วสายตาเธอก็เหลือบไปเห็นผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆ ตกใจแทบสิ้นสติรีบหยัดตัวขึ้นนั่ง แล้วก็พบว่าตัวเองอยู่ในสภาพโป๊เปลือย คนข้างตัวเธอด้วยก็เช่นกัน ดารินยกมือขึ้นลูบใบหน้าพลางนึกว่าเกิดอะไรขึ้นก็ก็นึกไม่ออก มันมีแต่หมองจางๆ ในสมอง เมื่อสติกลับมาครบสมบูรณ์แล้ว ดารินลุกขึ้นจากเตียงอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวว่าชายหนุ่มแปลกหน้าจะตื่นขึ้นมา เดินไปเก็บเสื้อผ้าที่โยนเอาไว้ พลางเห็นถุงยางเต็มไปหมดเกลื่อนพื้น โอเค....อย่างน้อยเขาก็ป้องกัน หญิงสาวไม่รอให้เขาตื่นขึ้นมาแล้วโวยวายใส่ แต่รีบแต่งตัวแล้วออกไปทันที! จังหว

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD