มาเฟียหน้าใสกับยัยจอมโหด

จันทร์เจ้า

กรุงเทพมหานคร

-ปังๆๆๆๆๆ-

"จันทร์เว้ย ตื่นได้แล้วลูก จันทร์ จันทร์เจ้า

อีจันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน"เสียงยายรำเพยทุบประตูปลุกลูกสาวเพียงคนเดียวของตนที่ยังนอนคลุมโปรงอยู่ในห้อง

"อ่าาาาแม่ ตื่นแล้ว เลิกทุบสักที"จันทร์เจ้าหญิงสาววัย21ปีเธอเป็นนักศึกษาของมหาลัยเอกชนaaaคณะนิเทศสาตร์งัวเงียตื่นอย่างจำใจเพราะเมื่อวานกว่าจะได้นอนก้อเกือบจะสว่าง

"เป็นสาวเป็นนางนอนตื่นสายจนพระจะฉันท์เพลอยู่แล้วเอ็งนี้มันจริงๆเลย!!!!!!"ยายรำเพยบ่นอุบขณะที่ลูกสาวของตนเดินลงบันไดมา

"บ่นเป็นคนวัยทองเลยนะแม่เนี๊ย " จันทร์เจ้าตอบกลับในขณะที่ยัดขนมปังเนยกรอบที่ยายรำเพยทำไว้ให้เธอเข้าปากพรางเคี้ยวตุ้ยๆก่อนจะยกน้ำส้มคั้นของโปรดดื่มตามลงไป

"ข้าล่ะปวดกะบาลกับเอ็งจริงๆเลยนะเนี๊ย ชีวิตนี้ นอกจากเรียน เที่ยว นอน เอ็งไม่คิดจะมีแฟนบ้างเลยรึไง จะเกาะแม่เป็นปลิงจนขึ้นคานทองจริงๆเหรอจันทร์เจ้า" ยายรำเพยเอ่ยถามลูกสาวเพียงคนเดียวที่ไม่เคยมีแฟน

"โอ้ยยย ถามทุกวันไม่เบื่อบ้างหรอ ยืนยันคำตอบเดิม จะอยู่เป็นโสดเกาะคุณนายรำเพยไปจนตาย เป็นคำตอบสุดท้ายนะคร้าาาาาา"หญิงสาวพูดติดตลกพร้อมกับทำท่าชี้นิ้วโป้งและนิ้วชี้ของตนไปทางผู้เป็นแม่และขยิบตาให้อย่าทะเล้น

"อุ๊ย สายแล้วนี้น๊า หนูไปก่อนนะแม่ บ๊ายๆจุ๊บ!!"เธอพูดจบก้อคว้าขนมปังกระเทียมอีกชิ้นแล้วกระโดดหอมแก้มแม่ของตนและรีบออกจากบ้านไปทำธุระทันที

สวัสดีค่ะทุกคนฉันชื่อจันทร์เจ้า ส่วนคนเมื่อกี้คือแม่ของฉันเองค่ะชื่อคุณนายรำเพย แม่เลี้ยงฉันมาเพียงลำพังคนเดียวตั้งแต่ที่แยกทางกับพ่อ แม่ฉันไม่ได้เป็นคุณนายหรือร่ำรวยมาจากไหนหรอกนะเพียงแต่ฉันอยากอวยยศให้แม่ฉันเป็นคุณนายเท่านั้นเอง ฮิฮิ ที่จริงแล้วแม่ฉันทำงานเป็นแม่บ้านอยู่ที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง แม่อยากให้ฉันมีแฟนอยากให้มีคนดูแลแต่ฉันยังไม่อยากมีใครเพราะฉันมีความหลังฝังใจมันเป็นเรื่องที่ติดอยู่ในใจฉันมาตลอดเมื่อตอนที่ฉันยังเล็กพ่อของฉันเป็นคนเจ้าชู้มากพ่อพาผู้หญิงเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้าทุกวันฉันเห็นแม่ต้องร้องไห้ไม่มีความสุขทั้งๆที่พ่อพาเมียน้อยเข้าบ้านแต่แม่ก็ยังทน อดทนอยู่กับพ่อทั้งๆที่ผู้ชายคนนั้นเอาแต่ทำร้ายแม่ ในตอนนั้นฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ถึงทนขนาดนั้น จนวันนั้นวันที่เลวร้ายที่สุดและฉันยังจำฝังใจที่สุดก้อมาถึง พ่อติดผู้หญิงคนใหม่มากถึงขั้นเอาเงินเดือนทั้งหมดยกให้ผู้หญิงคนนั้นไม่พอยังมาขโมยเงินแม่ไปปนเปรอผู้หญิงคนนั้นอีกด้วย ทั้งที่เงินก้อนนั้นแม่เก็บไว้เพื่อเป็นค่าเทอมของฉันแต่พ่อก็ใช้กำลังแย่งไปพ่อทุบตีแม่ทุบตีฉันเลือดสีแดงสดไหลอาบหน้าแม่ ฉันพยายามจะเข้าไปช่วยแม่ที่ถูกพ่อกระทืบอยู่บนพื้นแต่ฉันก้อสู้แรงพ่อไม่ไหวเขาหันมาเล่นงานฉันอีกครั้งเขาเตะที่ลำตัวฉันหลายครั้งราวกับว่าฉันไม่ใช่ลูกเขา ทุกอย่างมันเลวร้ายไปหมด หลังจากเหตุการณ์นั้นแม่ก็เข้าแจ้งความกับตำรวจและแยกทางกับพ่อ ฉันถึงได้รู้ว่าตลอดเวลาที่แม่ทนเป็นเพราะแม่รักฉันอยากให้ฉันมีพ่อเหมือนเด็กคนอื่นจึงยอมทนอยู่แบบนั้นแต่พอพ่อลงมือทำร้ายฉันด้วยในครั้งนี้แม่ถึงไม่ทนอีกต่อไป ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาแม้เหตุการณ์นั้นจะผ่านมาเป็นเวลาเกือบ 10 ปีแล้วแต่ฉันก็ไม่เคยลืมฝันร้ายนั้นได้เลย .....