love danger รักอันตรายกับผู้ชายร้ายลึก

love danger รักอันตราย 1

สวัสดีค่ะไนท์นะคะไม่ขอเล่าอะไรมากเพราะคงรู้นิสัยใจคอจากเรื่องพี่ชายฝาแฝดของฉันกันบ้างแล้วนั่นก็คือเรื่องของพี่เดย์พี่ชายสุดที่รักสุดสวาทใจขาดดิ้นของฉันนั่นเองเอาละมาเริ่มเรื่องของฉันกันเลยดีกว่า

"พี่เดย์เมื่อคืนพี่นอนร้านเหรอ?" มองหน้าพี่เดย์พี่ชายฝาแฝดที่เดินเข้ามาแล้วมานั่งที่โซฟาตรงข้ามฉัน

พี่เดย์เป็นผู้ชายที่หล่อมากๆ หล่อวัวตายควายล้มเลยทีเดียวหน้าตาออกลูกครึ่ง อันนี้ได้เชื้อทางพ่อมาเยอะเพราะพ่อเป็นลูกครึ่งส่วนแม่ไทยแท้แต่หมวยมาก ดีนะได้ทางพ่อกันมาเยอะเลยไม่หมวย ฉันกับพี่เดย์เป็นแฝดที่ดูคล้ายกันแต่ไม่ถึงกับเหมือนกันเลยทีเดียว แต่ถ้ามองด้วยสายตาก็รู้ว่าเป็นฝาแฝด

"เออดิ" ลุกขึ้นมานั่งข้างๆ ฉันแถมดึงขนมของฉันไปกินหน้าตาเฉย

"...ช่วงนี้ไม่กลับบ้านกลับช่องเลยนะ ติดอีหนูคนไหนอยู่รึไง"

"ไม่ติดว่ะ แค่อกหัก" ตีหน้าเศร้า แต่ฉันยังไม่เชื่อหรอกนะ พี่เดย์เชียวนะ!

"ห๊ะ!!! พี่เนี่ยนะอกหัก ไม่เชื่อหรอก ได้ข่าวยังไม่มีแฟนจะอกหักได้ยังไง"

"พูดเรื่องจริง ยังไม่เชื่ออีก"

"ไม่อยากจะเชื่อเลยเสือผู้หญิงแบบพี่จะอกหัก ฮ่าๆๆ ว่าแต่ใครกันนะที่ทำให้พี่อกหักนะ" ฉันหัวเราะสะใจออกมาพลางเอ่ยถาม

"คนที่แกรู้จักดี" ถอนหายใจทำหน้าเศร้านิดๆ ใครกันทำพี่เดย์อกหักฉันคิดถึงบรรดาสาวๆ รอบตัวพี่เดย์แล้วเบิกตากว้างเมื่อคิดได้

"อย่าบอกนะว่า.....พี่เบล!"

"อืม"

"ยังไง ไหนเล่าให้ฟังดิ"

"เบลมีแฟนแล้ว เมื่อวานพึ่งพามาเปิดตัวกับพี่นะสิ"

"เฮ้ย!! พี่เบลทำแบบนี้ได้ยังไงนะ ก็รู้ว่าพี่รักพี่เบลรักมาตั้งนานแล้วนี่นา" มันน่าโมโหนะ มาให้ความหวังพี่ชายฉันแล้วก็ชิงมีแฟนซะงั้นถึงฉันจะเคยชอบด้วยก็เถอะแต่แบบนี้ไม่ถูกต้อง!

"ไม่รู้ว่ะ แม่งเจ็บฉิบหาย" เวลามีเรื่องอะไรพวกเราสองคนก็จะคุยกันตรงๆ แล้วค่อนข้างจะสื่อถึงกันได้ดีเลยทีเดียว อาจเพราะด้วยว่าเป็นฝาแฝดละมั้ง

"อืม เข้าใจพี่นะ" ฉันเอ่ยพลางทำหน้าเศร้าตามพี่ชายฝาแฝดไปด้วย

"เฮ้อ....ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ะว่าจะเป็นแบบนี้ คิดว่ายังไงเบลก็ต้องคบกับพี่สักวันแค่คิดว่าเขายังไม่พร้อมเฉยๆ แต่แบบนี้เจ็บว่ะ"

"บอกแล้วให้ขอคบก็ไม่ขอ เป็นไงละโดนหมาคาบไปแดกซะ กินแห้วเลย" มองแบบเป็นห่วงปนสมน้ำหน้าใส่พี่เดย์

"เฮ้อ..." พี่เดย์ถอนหายใจพร้อมกับมองแหวนที่นิ้วเรียวยาวของตัวเองจนฉันแปลกใจ

" ว่าแต่พี่ใส่แหวนตั้งแต่เมื่อไหร่?" มองแหวนสลับกับมองหน้าพี่เดย์เพราะปกติพี่เดย์ไม่ใส่แหวน

"เมื่อเช้า"

"ซื้อเหรอ เดี๋ยวนี้ชอบใส่แหวนแล้วดิ"

"ไม่ได้ซื้อ...เก็บได้ว่ะเลยใส่ไว้ เผื่อเจ้าของเขามาตามหาจะได้รู้ว่าอยู่ที่กู" ตอบกลับเสียงเรียบหมุนแหวนที่นิ้วเล่น

"เก็บได้ที่ไหน? เงินมันมีน้อยหรือไงถึงเก็บแหวนคนอื่นมาใส่เล่นนะ"

"เก็บได้ที่ห้อง"

"ห๊ะ! ที่ห้อง ห้องไหน?" เข้าใจนะว่ามีหลายห้องทั้งคอนโด ห้องที่ร้าน ห้องที่บ้าน แล้วไอ้แหวนนั่นนะมันมาจากห้องไหน ห้องที่บ้านตัดไปได้เล่น

"ที่ร้านนั่นแหละ"

" แบบนั้นมันไม่ได้เรียกเก็บได้เว้ยไอ้พี่บ้า" อดส่งค้อนใส่พี่เดย์ไม่ได้ ใครจะบ้าไปทำแหวนร่วงที่ห้องพี่เดย์นอกซะจากว่า...ไปเอากัน!

"อ้าวก็กูไม่รู้ว่าใครเป็นเจ้าของจริงๆ นี่หว่า ตื่นมาก็เห็นแต่แหวนนี่หล่นอยู่บนที่นอนแล้ว"

"อย่าบอกนะว่าพาผู้หญิงไปนอนด้วยแล้วจำไม่ได้นะ " ให้ตายสิพี่ฉันนี่มันเอาไม่เลือกจริงๆ สินะ

"ไม่ได้พาไป เขาขึ้นมาเอง" พี่เดย์ตอบกลับหน้านิ่ง จนพาฉันงงไปด้วยสรุปยังไงกัน

"อ้าว...แล้วเขาขึ้นไปหาพี่ได้ยังไงละถ้าพี่ไม่ได้พาขึ้นไปเฟสเจอลิ้งกันนะ" นี่พี่เดย์กำลังโกหกฉันอยู่รึเปล่า แหมๆ ระดับพี่เดย์จะไม่รู้เลยเชียวเหรอว่าเอากับใคร เห็นสวยๆ อึ๋มๆ เป็นไม่ได้หรอกแทบจะโดดงับคอลากเข้าห้อง

"ก็เมื่อวานกลับจากที่ไปหาเบล พอรู้ว่าเบลมีแฟนเลยไปกินเหล้าที่ร้าน สั่งให้มินมันเอาเหล้ามาให้ที่ห้องก็จัดหนักซะเมาหัวราน้ำเลย ไม่รู้เหล้าหมดไปกี่ขวด แต่จำได้ว่าเห็นผู้หญิงถือเหล้ามาให้ที่ห้อง แต่ตอนนั้นเห็นเป็นเบล เลยหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ เลย...." พี่เดย์มองหน้าฉันไปเล่าไป จนเริ่มจับทางถูกแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"อย่าบอกนะว่าพี่ปล้ำผู้หญิงคนนั้นนะ!" มองหน้าพี่เดย์เหมือนไม่เชื่อ คนอย่างพี่เดย์หล่อขนาดนี้มีผู้หญิงเข้าหาก็ตั้งเยอะ บางคนแค่กระดิกนิ้วก็แทบคลานตามขึ้นเตียงแล้ว แล้วทำไมยังไปปล้ำผู้หญิงอีกเนี่ยไอ้พี่บ้า

"อืม จัดหนักเลยทีเดียวเท่าที่จำได้"

"ฉิบหาย!! แล้วผู้หญิงเขาไม่โวยวายเหรอ"

"ไม่รู้ว่ะ พอเสร็จก็นอนหลับเป็นตายเลย ตื่นมาอีกทีก็เห็นแหวนกับเลือดบนที่นอนแล้ว"

"งั้น...แบบนี้ผู้หญิงคนนั้นก็โดนพี่เปิดซิงงั้นดิ หรือของพี่มันใหญ่?" คิดแล้วก็อดสงสารผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ จะว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันนะถึงได้โดนไอ้เสือร้ายอย่างพี่เดย์ขย้ำเอานะ

"จำได้ว่าเขาร้องเจ็บแล้วขอให้ปล่อย แต่ตอนนั้นมันเมาบวกกับหน้ามืดเลยไม่ได้ยั้งมือว่ะ จัดไปกี่รอบไม่รู้เหมือนกัน" ถอนหายใจออกมาพลางมองสบตาฉันแววตาบ่งบอกว่าพี่เดย์จำผู้หญิงคนนั้นไม่ได้จริงๆ

"แล้วพี่คิดว่าเป็นใคร?"

"ไม่รู้ว่ะ ช่างเถอะไม่สำคัญอะไร ดีซะอีกไม่เรียกร้องอะไรให้รำคาญถึงยังไงก็ไม่รับผิดชอบหรอก"

" อื้มๆ แล้วเรื่องพี่เบลละ?" วกกลับมาที่เดิม

"ก็คงเจอกันปกติแหละ"

"ทำใจได้เหรอ?"

"นี่ใคร ระดับไอ้เดย์แป๊บเดียวก็หายเว้ย" พูดพลางยักคิ้วฉบับพี่เดย์มันน่าเตะคนหล่อสักที เจ็บแล้วไม่เจียมตัวเนี่ย

" แน่สิพาสาวไปนอนด้วยไม่ซ้ำหน้าขนาดนั้น" เบะปากใส่พี่เดย์ก็แค่ยิ้มดูน่าหมั่นไส้

"พี่ใครวะ ร้ายกาจที่สุด"

"ว่าแต่คืนนี้จะไปมั้ย กินกันหน่อย" หมายถึงไปกินที่ร้านเพราะปกติพวกเราสองคนมักจะไปกินเที่ยวด้วยกันเป็นประจำอยู่แล้ว

" ไปสิ บอกพวกนั้นไปแล้ว พี่นั่นแหละไม่ทันคนอื่นเขา เขาคุยกันไปถึงไหนละ มัวแต่เอาผู้หญิงอยู่นั่นแหละ"

"ไอ้บ้าก็ว่าไปเรื่อย หึหึ"

"จะฟ้องป๊ากับม๊าว่าพี่ไปปล้ำลูกสาวบ้านไหนไม่รู้ ป่านนี้เขาไม่นอนร้องไห้ขี้มูกโป่งไปแล้วเรอะ"

"อาจจะร้องไห้ดีใจก็ได้ใครจะรู้" หยักไหล่เบาๆ จนฉันเบะปากใส่กับท่าทางนั้นของพี่ชายฝาแฝด

"มั้นหน้า!"

"เออดิ...แล้วคืนนี้จะไปพร้อมกันหรือไปเอง?"

"เดี๋ยวริวมารับ" ฉันตอบกลับพร้อมนั่งกระดิกขาไปกินขนมไป

"อีกละ กับไอ้ริวมีซัมติงกันรึเปล่าว่ะไนท์?"

พรวด!! แค่ก! แค่ก! คำถามของอีกคนทำเอาฉันที่กำลังกินขนมอยู่ถึงกับสำลักไอจนหน้าดำหน้าแดง

"อ่ะน้ำ ถามแค่นี้ถึงขั้นขนมติดคอ" ยื่นน้ำให้

"โอ๊ย!! ถามมาได้ไม่มีทาง ไนท์บอกแล้วไงไนท์จะเอาเมียไม่เอาผัว" ให้ตายเถอะเล่นเอาซะหายใจไม่ทันแทบตายกับคำถามบ้าบอนั่น

"แล้วไม่หวั่นไหวกับไอ้ริวมันหน่อยเหรอไนท์ มันออกจะหล่อโคตรขนาดนั้น"

กลุ่มฉันจะมี พี่เดย์ และก็ตัวฉัน (ลูกซี+หมวย) ริว (ลูกเอเรส+จีน) ฟาร์ (ลูกฟ้ากับเอ) เอื้อย (ลูกกัน+อาย) พวกเราสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ เข้านอกออกในแต่ละครอบครัวเหมือนเป็นบ้านตัวเองเลยทีเดียว แต่ฟาร์กับเอื้อยเป็นแฟนกันสองคนนี้ปิ้งกันตั้งแต่เด็กๆ ละ ตอนนี้ก็รอจัดงานแต่งอยู่ นอกนั้นก็โสด พี่เดย์ก็อย่างที่คุยเรื่อยๆ ริวก็นะชอบทำตัวติดฉันเป็นตังเม เอ๊ะ!! หรือฉันติดมันหว่า? เอาเป็นว่าริวมันโสดแต่เรื่องสดไม่สดนี่ไม่รู้นะ

"หวั่นไหวกับผีนะสิ ถามมันก่อนเถอะชายจริงรึเปล่าก็ไม่รู้" ตอบกลับพร้อมนั่งกระดิกขากินขนมไป อันที่จริงฉันก็รู้แหละว่ามันไม่ใช่เกย์หรอก เพียงแต่ไม่ค่อยได้สังเกตริวเท่าไหร่ เพราะมัวแต่มองสาวๆ ทุกครั้งไป ริวมันนอกสายตาเวลาเจอสาวๆ เยอะๆ อยู่แล้ว

"ระวังไว้บ้างก็ดี ระวังแมวน้อยของแกจะกลายเป็นเสือขย้ำแกกินสักวัน"

"ไม่มีทางย่ะ ไปไหนก็ไปไอ้พี่เดย์"

"เออๆ ไปนอนก่อนละ ไงเจอกันคืนนี้ที่ร้านนะไอ้น้องสาว"

" เออ ไปเลยไป๊!" แล้วพี่เดย์ก็เดินขึ้นห้องไปส่วนฉันนั่งกินขนมต่อ ก่อนที่เสียงเตือนของข้อความไลน์จะดังขึ้น ริวไลน์มา...ไอ้นี่ก็ตายยากเสียจริงพูดถึงปุ๊บทักมาปั๊บ

ริว : อยู่ไหน

ไนท์ : บ้าน

ริว : กำลังไปรับนะ

ไนท์ : จะรีบมาทำไม? ยังไม่ถึงเวลานัดป่ะ

ริว : ก็อยากจะไปตอนนี้มันจะทำไม

ไนท์ : เออ!! จะมาก็มา

ฉันตอบกลับพลางกดออกจากแอพพิเคชั่นแล้วก็นั่งกินขนมรอริวต่อไป ห้ามมันเคยได้ที่ไหนล่ะไอ้เพื่อนบ้าเนี่ย เห๊อะ!