ตอนที่8 ปราบพยศ

1474 Words

ตอนที่8 ปราบพยศ วันศุกร์สุดสัปดาห์ “ทำไมวันนี้ตาข้างขวากระตุกทั้งวัน” “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ อาจจะเป็นเพราะวันนี้ฝุ่นเยอะเลยทำให้เคืองตา กลับถึงบ้านพี่ฟ้าค่อยล้างทำความสะอาดตาน่าจะหายค่ะ” อิงดาวที่นั่งอยู่ตำแหน่งข้างคนขับเอ่ยบอกพี่สาว “อืม..อาจจะเพราะฝุ่นเยอะ วันหลังพี่จะไม่ใส่คอนแทรกเลนส์แล้วเดี๋ยวตาจะอักเสบ” เมื่อกลับถึงบ้านอิงฟ้าก็รีบถอดคอนแทรกเลนส์ออกและรีบล้างทำความสะอาดตาด้วยน้ำยาล้างตา จากนั้นรีบอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานที่ผับเหมือนทุกวัน ห้อง VIP1 “สวัสดีค่ะ” อิงฟ้ายกมือไหว้ลูกค้าที่มักจะมาดื่มที่นี่ประจำด้วยท่าทางสุภาพอ่อนน้อม “สวัสดีจ้ะหนูอิงฟ้า เสี่ยคิดถึงหนูจังเลย มานั่งลงข้าง ๆ เสี่ยนี่” ฝ่ามือหนาแข็งกระด้างยื่นไปจับแขนเล็กให้นั่งลงโซฟาตำแหน่งข้าง ๆ “ขอบคุณค่ะ แต่ฟ้ายืนจะสะดวกกว่าค่ะ” “มานั่งข้างเสี่ยนี่แหละดีแล้ว วันนี้หน้าที่ชงเหล้าให้เป็นหน้าที่ของคนอื่น ส่วนหนูฟ้าแค่นั่งเป็นเพื่อนเสี่ยก็พอ” อิงฟ้ายากที่จะปฏิเสธตอนนี้ จึงจำเป็นต้องทำตามไปก่อนแล้วค่อยคิดหาวิธีพาตัวเองออกจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัดนี้ ลูกค้าคนที่พยายามตามตื๊ออิงฟ้ามานานหลายเดือน เสนอข้อเสนอมากมายเพื่อที่จะให้เธอไปเป็นเมียน้อย แต่อิงฟ้าก็หาทางปฏิเสธแบบสุภาพทุกครั้ง “หนูอิงฟ้ามาชนแก้วกับเสี่ยหน่อย” อิงฟ้าไม่มีช่องว่างที่จะปลีกตัวออกจากตรงนี้เลย พยายามขอความช่วยเหลือจากพนักงานสาวรุ่นพี่ที่มาทำหน้าที่ชงเหล้า เธอก็ถูกมองเป็นอากาศ จนตอนนี้รู้สึกมึนหัวเพราะดื่มไปหลายแก้วแล้ว และแต่ละแก้วก็ชงเข้ม ๆ ทั้งนั้น “อิงฟ้านี่แก้วของเธอ” พนักงานสาวรุ่นพี่ยื่นแก้วเหล้าสีเข้มที่พึ่งชงเสร็จหมาด ๆ มาให้เธอ ยกขึ้นจิบนิดหน่อยลิ้นก็สัมผัสถึงความเฝื่อนและรสชาติที่แปลกไป สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของเธอคือต้องพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ “เอ่อ..ฟ้าขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” “อิงฟ้าอย่าเสียมารยาทกับลูกค้า ดื่มให้หมดก่อนค่อยไป” เมื่อไม่สามารถพาตัวเองออกไปได้ จำต้องยกแก้วขึ้นกระดกทีเดียวจนหมด จากนั้นก็รีบลุกออกไปตรงนั้นทันที ตึก ตึก ตึก เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นทางเดิน ร่างบางรีบสาวเท้าเดินตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที อ้วก! อ้วก! อ้วก! เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามหน้าผากมนและลำคอ หัวใจเริ่มเต้นจังหวะเร็วขึ้น อาการร้อนวูบวาบกำลังแล่นพล่านไปทั่วร่างกาย ถึงจะล้วงคอให้อ้วกออกมาแต่ร่างกายก็ไม่สามารถขับฤทธิ์ยาที่กินเข้าไปออกมาหมด ห้องทำงานเมกะ “ผมขอตัวลงไปตรวจความเรียบร้อยด้านล่างนะครับ” ภัทรบอกเมกะก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป โดยมีการ์ดที่อยู่หน้าห้องสองคนเดินตามหลังไปติด ๆ ทำให้ตอนนี้เหลือการ์ดที่ยืนรักษาความปลอดภัยอยู่หน้าห้องทำงานของเมกะเพียงสองคน ตึก ตึก ตึก “เข้าไม่ได้นะครับ” ร่างบางในสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง เม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้าพยายามจะเข้าไปข้างในห้องทำงานของชายหนุ่มเจ้าของผับ “ปล่อยฉันค่ะ ฉันต้องการพบคุณเมกะ” อิงฟ้ารวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ทั้งหมดดิ้นหลุดจากการขัดขวางของการ์ด เปิดประตูพรวดพราดเข้าไปด้านใน “ขอโทษครับนาย” การ์ดทั้งสองคนวิ่งตามหลังเข้ามา รีบไปล็อกตัวหญิงสาวก่อนที่จะเข้าถึงตัวเจ้านาย “คุณเมกะ ช่วยฟ้าด้วยค่ะ” เสียงแหบพร่าเอ่ยขอร้องออกไปน้ำเสียงสั่นเครือ “ปล่อยเธอ แล้วพวกมึงก็ไสหัวออกไปให้หมดอย่าให้ใครเข้ามาในนี้เด็ดขาด” เสียงกร้าวตะโกนบอกลูกน้อง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นสภาพของหญิงสาว “ทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้” เสียงแหบพร่าเอ่ยถามออกไป หยิบเสื้อสูทที่พาดอยู่พนักพิงเก้าอี้มาคลุมให้หญิงสาว “ฟ้าน่าจะโดนวางยาค่ะ” หญิงสาวตอบกลับเสียงสั่น ปากสั่น พยายามควบคุมร่างกายตัวเองให้เป็นปกติที่สุด “บัดซบเอ๊ย ใครมันกล้าทำเรื่องแบบนี้วะ” มาเฟียหนุ่มสบถออกมาเสียงดังจนร่างบางสะดุ้งตกใจ ขาเรียวเล็กเริ่มสั่นเทา แขนสองข้างโอบกอดตัวเองแน่น กรอด.. เสียงกัดฟันดังกรอดเห็นสันกรามเด่นชัด ย่างสามขุมเข้ามาอุ้มอิงฟ้าในท่าเจ้าสาวเดินไปยังด้านหลังห้องที่มีประตูเชื่อมไปยังห้องนอนของเขา ร่างบางถูกวางลงตรงเคาน์เตอร์ในห้องน้ำ น้ำเย็นจัดอุณหภูมิ 0 องศาถูกเปิดใส่อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ดีที่ห้องของเมกะถูกติดตั้งเครื่องปรับอุณหภูมิน้ำทั้งร้อนและเย็น เพราะชายหนุ่มชอบแช่น้ำเย็นจัด 0 องศาจนถึงติดลบเมื่อร่างกายเหนื่อยล้ามาก ๆ “ชีพจรเต้นเร็ว เธอต้องถอดเสื้อผ้าออกแล้วลงไปแช่น้ำ” นิ้วเรียวยาววัดจังหวะการเต้นของหัวใจที่ข้อมือเล็ก จากนั้นก็จัดการถอดเสื้อผ้าของหญิงสาวออกและอุ้มไปวางลงในอ่างอย่างเบามือ “คุณเมกะ ฟ้าทรมาน” ร่างบางเปลือยเปล่ามีอาการสั่นเทากอดตัวเองแน่น ริมฝีปากล่างถูกกัดจนเกิดรอยแดง “แม่งเอ้ย ให้กินยาตอนนี้คงช็อกตาย” เสื้อเชิ้ตสีดำถูกถอดออกและเขวี้ยงทิ้งลงพื้น ก้าวเท้าลงไปในอ่างโดยอุ้มร่างบางขึ้นนั่งบนตักแกร่งแล้วใช้แขนสองข้างโอบกอดเพื่อให้ไออุ่นจากร่างกายช่วยบรรเทาความทรมานขณะที่รอให้ร่างกายเธอคุ้นชินกับความเย็น “อื้อ..” เสียงร้องครางดังขึ้นเมื่อยอดปทุมถันที่แข็งชูชันถูกเสียดสีด้วยแขนแกร่ง รวมทั้งหน้าท้องแบนราบถูกสัมผัสด้วยฝ่ามือหนา “อย่าครางแบบนั้นอิงฟ้า ฉันไม่ใช่รูปปั้นปูนปาสเตอร์ที่จะไม่รู้สึกอะไร เธอแก้ผ้าต่อหน้าฉันมันก็มากเกินไปแล้วนะ” เสียงแหบพร่าเอ่ยเตือนหญิงสาวออกไป ไอร้อนจากลมปากเป่ารดใบหูและซอกคอเนียนขาวจนขนลุกซู่ “อ่าส์..คุณกอดฟ้าแน่น ๆ หน่อยค่ะ” เสียงหวานแหบพร่าเอ่ยขอร้อง จับฝ่ามือใหญ่สองข้างไปจับที่เต้าอวบ ขยับก้นงอนบดเบียดตักแกร่ง แท่งเนื้อภายใต้กางเกงสแลคสีดำราคาแพงเริ่มขยายตัว “อย่าขยับอิงฟ้า นั่งอยู่เฉย ๆ” เสียงแหบพร่าเอ่ยเตือนเป็นครั้งที่สอง “หนูทรมาน” ไม่ว่าเปล่านิ้วเรียวเล็กล้วงลงไปในน้ำและจัดการช่วยเหลือตัวเอง “อ่าส์ อื้อ..” เสียงครางกระเส่ายามนิ้วเสียดสีกับติ่งใจกลางเกสร “อ่าส์ หยุดอิงฟ้า” ฝ่ามือหนาจับฝ่ามือเล็กให้หยุดขยับ แต่จังหวะไม่ตั้งใจนั้นกุมเข้าที่กลีบอวบนูนเต็มมือ อิงฟ้ายังพยายามขยับมือเพื่อช่วยเหลือตัวเอง กลายเป็นว่าเมกะกำลังช่วยเหลือเธอด้วยมือของตัวเองไปโดยปริยาย “คุณอื้อ..ช่วยฟ้าที ทำยังไงก็ได้ฟ้าทรมาน” เสียงหวานเอ่ยขอร้อง บดสะโพกนุ่มเด้งกับแท่งแข็ง ๆ ที่ดันก้นเธออยู่ตอนนี้ “เธอแน่ใจนะอิงฟ้า” เมกะเอ่ยถามเพราะเริ่มจะหมดความอดทน ทั้งเสียงคราง ทั้งเสียงแจ๊ะ ๆ ที่หญิงสาวช่วยตัวเอง ถึงตอนนี้เขาจะเป็นศพที่ถูกสต๊าฟไว้ก็คงฟื้นคืนชีพขึ้นมาเมื่อมีคนมาทำแบบนี้ตรงหน้า “ค่ะ ฟ้าแน่ใจ” ไม่รอช้าอุ้มร่างบางขึ้นจากอ่างและพาไปล้างตัวตรงฝักบัวอันใหญ่พอลวก ๆ จัดการถอดกางเกงชิ้นสุดท้ายออกโยนทิ้งลงพื้น จากนั้นก็พาหญิงสาวไปที่เตียงนอนขนาดใหญ่ “อ้า อิงฟ้า” วงแขนแกร่งโอบรัดต้นตอหนาให้โน้มตัวลงไปหาเธอ ส่วนอีกข้างจับไปที่ลำเนื้อแข็งขนาดเต็มมือจนเมกะเผลอร้องครางออกมา “เราจะไม่สอดใส่” เสียงเรียบเอ่ยลอดไรฟันบอกหญิงสาวและเตือนตัวเอง “แต่ฟ้าต้องการคุณ” “แค่ภายนอกอิงฟ้า” “ไม่ค่ะ ฟ้าต้องการมากกว่านั้น คุณก็รู้ว่าฟ้ากำลังทรมาน” หญิงสาวยังดื้อดึงเรียกร้องให้ชายหนุ่มทำมากกว่านั้น “ฉันคงต้องให้ลูกน้องฉันช่วยเธอ ถ้าเธอต้องการแบบนั้น” “ไม่ค่ะ ฟ้าต้องการแค่คุณ” ร่างกำยำตั้งท่าจะลุกหนีหยุดชะงักและหันกลับมาไม่รอช้ารีบลงมือ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more