Bad Feeling กรงรักสัมพันธ์ร้อน(ไร้หัวใจ)

ตอนที่ 3 เสือก็คือเสือ(2)

" Extern แซนดี้มาพบผมหน่อยครับ "

คุณหมอใหญ่หัวหน้าแผนกต่อสายหานักศึกษาปี 6 ทันทีที่ได้รับคำสั่งจากเบื้องบนซึ่งแสนดีก็รีบเดินเข้าไปในห้องของคุณหมออย่างรวดเร็วเพราะไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า นักศึกษาแบบเธอแม้จะอ่านหนังสือมาไม่น้อยและเคยฝึกภาคสนามมานับไม่ถ้วนและไม่เคยผิดพลาดสักครั้งแต่เธอก็ไม่เคยประมาทกับเคสไหนหรือว่าครั้งนี้มีอะไรผิดพลาดกันนะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" ขออนุญาตค่ะคุณหมอ "

แสนดีเดินเข้ามาในห้องพักที่มีไว้สำหรับคุณหมอหัวหน้าแผนก

" อ่อ แซนดี้มาแล้วหรอ ผมมีเรื่องอยากให้คุณทำนิดหน่อย เหลืออีกแค่เดือนเดียวคุณก็จะจบแล้วนี่ไม่ใช่หรอ "

เมื่อคุณหมอใหญ่เกริ่นออกมาแบบนั้นก็ทำให้แสนดีงงงวยเล็กน้อย ใช่ อีกแค่เดือนเดียวเธอก็จะกลายเป็นคุณหมอเต็มตัวแล้ว

" เมื่อคืนคุณยังจำเคสคนไข้ที่คุณไปช่วยไว้ได้ไหม "

" จำได้ค่ะอาการของเขาค่อนข้างสาหัสแต่แซนดี้ก็ทำการปฐมพยาบาลเบื้องต้นจนเขาได้รับการผ่าตัดและปลอดภัยแล้วนี่คะ "

ร่างเล็กบอกออกไปเพราะเธอเองก็ได้ติดตามข่าวสารของเขาหลังจากนั้นอยู่เหมือนกันแม้ว่าจะไม่รู้จักกันแต่เธอก็เป็นห่วงในฐานะหมอคนหนึ่ง

" เขาต้องการให้ Extern แซนดี้ไปดูแลในระหว่างที่เขารักษาตัวอยู่ที่นี่ "

แสนดีถึงกับงงเล็กน้อยว่าทำไมจะต้องให้เธอไปดูแลตลอดเวลาแบบนั้น

" แต่แซนดี้ไม่ใช่พยาบาลนะคะนั่นคือหน้าที่ของพยาบาลไม่ใช่หรอคะ "

" ก็ใช่ครับแต่คนไข้รีเควสมาว่าจะต้องเป็นคุณเท่านั้น เขาไม่ไว้ใจให้ใครไปดูแลเพราะคุณช่วยชีวิตและดูแลเขาได้ดีเมื่อคืนเขาเลยไม่ไว้ใจใคร อีกอย่างทางเราปฏิเสธไม่ได้เพราะครอบครัวของเขาคือผู้บริจาครายใหญ่ให้กับโรงพยาบาลของเรา คุณรู้ใช่ไหมแซนดี้ว่าการบริจาคของเขามันทำให้คนยากจนเข้าถึงการรักษาได้มากแค่ไหน การดูแลคนไข้ก็คือหน้าที่ของหมอเหมือนกันถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรงผมอยากให้คุณช่วยทางโรงพยาบาลของเราด้วย "

คุณหมอใหญ่เอ่ยปากขอร้องด้วยตัวเองมีหรือที่แซนดี้จะปฏิเสธได้ แม้ว่าเธอจะรู้สึกว่าคนไข้รายนี้จะเอาแต่ใจตัวเองมากเกินไปหน่อยก็ตาม เธอเองก็พอรู้ว่าลูกคุณหนูเอาแต่ใจเป็นอย่างไร

" ได้ค่ะ เดี๋ยวแซนดี้จะดูแลเขาเองค่ะ "

ร่างเล็กบอกออกไปพร้อมกับเดินคอตกไปที่แผนกของตัวเองและกำลังจะมอบหมายหน้าที่ของตัวเองให้กับคุณหมอเพราะเธอมีหน้าที่ใหม่ต้องไปทำแล้ว แต่เมื่อมาถึงก็เหมือนทุกอย่างถูกเซ็ตไว้แล้วเธอจึงไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีกและเดินไปยังห้องของคนไข้ที่แสนเอาแต่ใจคนนั้นทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" ขออนุญาตค่ะ ดิฉันแซนดี้จะมาดูแลคุณในช่วงที่รักษาตัวอยู่ที่นี่นะคะ "

ร่างเล็กบอกออกไปด้วยภาษาอังกฤษและใบหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับนั่งลงที่โซฟาในขณะที่วินซ์เอาแต่จ้องหน้าของเธอไม่ละสายตาไปไหน ต้องยอมรับว่าเมื่อมองเธอชัดๆเธอยิ่งดูสวยสะกดมากกว่าเมื่อคืนเสียอีก ใบหน้าขาวสะอาดที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆเผยให้เห็นความงดงามของใบหน้าตามแบบฉบับสาวเอเชียแต่แค่ไม่รู้ว่าประเทศอะไรเพราะภาษาอังกฤษของเธอสำเนียงเป๊ะมากและดูเหมือนบุคลิกของเธอจะดูเรียบร้อยเกินกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีกแตกต่างจากเมื่อคืนที่เธอดูทะมัดทะแมงตอนช่วยเหลือเขาเหลือเกิน

" จะไม่ถามชื่อผมหน่อยหรอครับ "

วินซ์ถามออกไปเป็นภาษาอังกฤษเช่นกันเมื่อเห็นเธอเอาแต่นั่งนิ่ง คงถูกบังคับมาสินะแต่ใครจะสนกันล่ะในเมื่อเขาสนใจเธอ และคนอย่างเขาสนใจใครแปลว่าอยากได้ตัวไม่ได้เกี่ยวกับความรักหรืออะไรทั้งนั้นเพราะคนอย่างเขาไม่คิดที่จะมีความรักกับใครอยู่แล้ว

" คุณวงศกร "

แสนดีพูดชื่อของเขาขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มเล็กๆให้เขายิ้มแบบธุรกิจซึ่งวินซ์เองก็ถึงกับยิ้มมุมปากเมื่อได้เห็นแบบนั้น

" วินซ์ครับ เรียกผมว่าวินซ์ "

วงศกรรีบแนะนำตัวทันทีแต่แสนดีก็ทำเพียงแค่ยิ้มตอบกลับเท่านั้น เธอแสดงออกชัดเจนว่าไม่ได้สนใจชื่อของเขาเลยแม้แต่น้อยซึ่งวงศกรก็แสดงออกชัดเจนทางสายตาที่ร้อนแรงเหมือนกันว่าต้องการเธอมากแค่ไหน

" ผมอยากเข้าห้องน้ำช่วยมาพยุงผมที "

แสนดีรีบลุกขึ้นช่วยเหลือคนไข้ในความดูแลของเธอทันที แต่ดูเหมือนว่าเธอจะประเมินเขาต่ำไป เมื่อเธอพยุงเขากำลังจะลุกขึ้นยืนก็โดนคนตัวโตใช้วงแขนตวัดเอวคอดกิ่วของเธอให้เซถลาล้มลงมานั่งบนตักแกร่งของเขาทันที

" โอ้ย! ซี๊ด!! "

วินซ์ถึงกับครางเสียงต่ำออกมา เขากะจะแกล้งเธอสักหน่อยแต่ดูเหมือนว่าสังขารในตัวเขามันจะไม่ให้เอาเสียเลย เขาเจ็บแผลจนแทบร้องขอชีวิตเลยล่ะ

" คุณ! ขอโทษค่ะเจ็บมากไหมคะ "

ร่างเล็กพยายามดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด แม้ว่าจะรู้สึกว่าตัวเองโดนฉวยโอกาสแต่ทำไมถึงไม่ได้รู้สึกรังเกียจกันนะ ความรู้สึกของเธอมีเพียงแค่ตกใจที่ทำให้เขาเจ็บเท่านั้น

" ปล่อยค่ะ "

แสนดีดิ้นไปมาแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเมื่อเขาไม่ยอมปล่อยเธอลงจากตักเลย

" อยู่นิ่งๆได้ไหมถ้าคุณดิ้นอีกผมจะไม่ทำแค่กอดแล้วนะ "

วินซ์ที่นั่งนิ่งๆพยายามข่มใจ เขาแค่กะจะแกล้งเธอเพราะอยากดมกลิ่นหอมๆจากกายสาวเท่านั้นตามประสาคาสโนว่า แต่ไม่รู้ทำไมในตอนนี้ความต้องการของเขามันมากล้นไปกว่านั้นแล้ว แล้วตอนนี้เจ้าลูกชายของเขามันก็ขยายจนคับแน่นชุดของโรงพยาบาลไปหมด เพราะข้างในไม่ได้ใส่อะไรเลยมันจริงขยายใหญ่ขึ้นและทิ่มแทงสะโพกงอนงามของแสนดีจนตอนนี้เธอเองก็เริ่มหน้าแดงซ่านเพราะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังเล่นงานเธออยู่เธอจึงได้แต่อยู่นิ่งๆตามที่เขาบอก

" ปล่อยนะคะ ฉันมาดูแลคุณในฐานะพยาบาลนะ ให้เกียรติฉันหน่อยสิคะ ปล่อย "

" ครับ คุณมาดูแลผมในฐานะพยาบาลถ้ามาดูแลผมในฐานะคุณหมอก็คงต้องฉีดยาผมแล้วหรือไม่ก็คงต้องเป็นผมที่ใช้เข็มมาฉีดยาคุณ "

ร่างสูงตั้งใจพูดยั่วยวนพร้อมกับเผยรอยยิ้มมุมปากและสายตาที่สื่อให้เธอรู้ว่าเขาต้องการเธอมากแค่ไหน หากเธอยินยอมเขาก็พร้อมตรงนี้เลย

" อย่ามาทำรุ่มร่ามนะคะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ถ้าคุณอยากมากก็รอให้หายดีแล้วไปหาเอาข้างหน้าเถอะค่ะ อย่ามาบังคับคนที่ไม่เต็มใจเลยอีกอย่างฉันมีแฟนแล้ว "

ประโยคสุดท้ายของเธอทำเอาวงศกรรู้สึกสะอึกและโกรธขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เธอมีแฟนแล้วอย่างนั้นหรอ แล้วคนอย่างเขาไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับคนที่มีเจ้าของแล้วด้วยสิ เอาไงดีล่ะในเมื่อเธอก็ช่างถูกใจเขาเหลือเกิน

" งั้นหรอ น่าเสียดายจัง "

วงศกรพูดพร้อมกับลูบไล้เอวคอดกิ่วของเธอไปมาอย่างเสียดาย พร้อมกับปล่อยเธอให้เป็นอิสระ คนอย่างเขาต่อให้ถูกใจมากแค่ไหนก็ไม่เป็นมือที่สามของใครเด็ดขาด แสนดีรีบลุกขึ้นโดยอัตโนมัติและกำลังจะเดินไปนั่งที่โซฟาที่อยู่มุมห้องแต่วงศกรก็เรียกเธอไว้เสียก่อน

" พยุงผมเข้าห้องน้ำที "

พยาบาลพิเศษอย่างเธอไม่อาจปฏิเสธได้จึงเข้ามาพยุงเขาอีกครั้งด้วยความกล้าๆกลัวๆ ว่าเขาจะทำเหมือนเมื่อสักครู่อีก แต่ก็เหมือนเธอจะคิดไปเองเมื่อเขาให้เธอพยุงแค่ถึงหน้าห้องน้ำจริงๆ