Sahilden sonra okula gittim. Arda sırada oturuyordu. Yüzünden düşen bin parçaydı. Onu gören yanına gelmeye çekinirdi. Buna ben de dahil. Onun asık suratı yüzünden sırama oturmaya çekiniyordum. Aşk acısı çekiyor olabilirdi. Ama çevresindekilere kötü davranmasını gerektimiyordu. Bana nasıl da bağırmıştı öyle? O anı düşündükçe ona kızıyordum. Ben sadece onunla konuşmak istiyordum. Bana bağırmasını hak edecek ne yapmıştım? Konuşursa rahatlar belki diye düşündüm ama görüyorum ki yanılmışım. Zaten hata bende ben neden karışıyorum ki? Bu beni ilgilendirmez. Ben dış kapının mandalıyım. Eee... Karışırsan böyle olur.
"Hayal nerdeydin sen? Derste de yoktun." dedi, Selin. "Burda konuşmayalım. Olur mu?" dedim. Koridora gittim. Selin de peşimden geldi. Koridorda az kişi vardı. Bizi duyamacak kadar uza
