บทที่ 1
745 Words
[มหาวิทยาลัย]
"ข้าวทิพย์ ทำไมเธอต้องลาออกจากมหาวิทยาลัยด้วย"
"เจ้าขาเมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ?" เรื่องนี้มินนี่ยังไม่รู้ว่าข้าวทิพย์เพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่เริ่มเข้าเรียนวันแรกจะลาออก ตอนนี้พวกเธอเพิ่งเรียนปี 1 ช่วงกลางเทอมเอง
"ฉันได้ยินอาจารย์ไตรสูรพูด" อาจารย์ไตรสูรก็คือสามีของเจ้าขา และเป็นบุตรชายของท่านอธิการบดีมหาวิทยาลัยแห่งนี้ (เรื่องของเจ้าขาอยู่ในเรื่องยั่วรักสามีนิตินัยนะคะ)
"ทำไมเธอไม่คุยกับฉันก่อน ขัดสนเรื่องเงินใช่ไหม" มหาวิทยาลัยแห่งนี้ค่าเทอมถือว่าแพงเอาการ เพราะเป็นมหาวิทยาลัยของเอกชนชื่อดัง
"เหตุผลส่วนตัว"
"ถ้าไม่ใช่เรื่องเงินก็คงเป็นเรื่องของผู้ชาย เธอจะทิ้งอนาคตแค่เพราะผู้ชายบอกเลิกเนี่ยนะ"
"พอเถอะมินนี่ ฉันไม่อยากจะพูดอะไรอีกแล้ว" ข้าวทิพย์พยายามเลี่ยงที่จะพูดกับเพื่อนเรื่องนี้
"ถ้าเธอทำใจไม่ได้ที่จะต้องนั่งเรียนกับไอ้เขตแดน เธอก็ขอย้ายห้องหรือไม่ก็ย้ายคณะไปเลย ทำไมต้องทิ้งอนาคตตัวเองเพราะผู้ชายคนที่มันไม่รักเราด้วย"
"ใจเย็นก่อนสิมินนี่" ไม่รู้เจ้าขาจะปลอบทางไหนก่อนดี เห็นมินนี่อารมณ์ขึ้นแบบนี้คงโกรธที่เพื่อนจะทิ้งการเรียนกลางคัน
ข้าวทิพย์ได้แต่นั่งเงียบ รู้ว่าเพื่อนเป็นห่วง แต่จะให้เธอเรียนต่อไปได้ยังไงล่ะ ในเมื่อ... หญิงสาวมองต่ำลงดูท้องของตัวเอง เรื่องนี้ไม่รู้จะพูดกับใครได้ แม้แต่ครอบครัว เพื่อนสนิท เธอก็ยังไม่กล้าปรึกษาใครเลย..
"ถึงยังไงฉันก็ไม่ให้เธอลาออก"
"ฉันไม่ได้ขอความเห็นจากเธอ"
"ถ้าเธอจะออกเพราะแค่ถูกผู้ชายทิ้งมันใช่เรื่องไหม" ถ้าเพื่อนไม่ฉุดเพื่อนไว้จะมีเพื่อนไว้ทำไม เวลานี้ข้าวทิพย์อาจจะต้องการเพื่อนมากที่สุด
"ขอบใจนะที่ตอกย้ำว่าฉันถูกทิ้ง"
"อย่าเพิ่งพูดกันเลยดีกว่า" เจ้าขาเห็นว่ายิ่งพูดก็ยิ่งจะทำให้ทั้งสองทะเลาะกัน
"ฉันขอเหตุผลเธอหนึ่งข้อ ถ้าเหตุผลนั้นฟังขึ้น ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย"
"ครอบครัวฉันจะให้แต่งงาน"
"อะไรนะ?"
"ฉันคิดว่าฉันพูดชัดแล้วนะ"
"ถึงเธอจะแต่งงานก็เถอะ ทำไมต้องลาออก เจ้าขาก็แต่งงานเหมือนกันยังเรียนต่อได้เลย"
"ความจำเป็นของคนเรามันไม่เหมือนกัน พวกเธออย่ามาใส่ใจกับชีวิตฉันมากนักเลย"
"ข้าวทิพย์เราเป็นเพื่อนกันนะ"
"ให้ฉันพูดบ้างนะ" เจ้าขาพูดแทรกทั้งสองคนขึ้น "ฉันจะขอให้ทางมหาวิทยาลัยดรอปการเรียนเธอไว้ก่อน ในระยะเวลา 1 ปีเธออยากจะทำอะไรก็ทำไป"
"แล้วแต่เธอจะทำเถอะ" ถึงแม้จะดรอปแต่ถ้าเธอไม่กลับมาเรียนมันก็ไม่มีผลอะไร
"พวกเธอคุยอะไรกันอยู่ อาจารย์เข้าห้องสอนแล้วนะ" นกยูงเห็นเพื่อนๆ ยืนคุยกันอยู่นอกระเบียงเลยออกมาตาม
"หยุดนะข้าวทิพย์เธอจะไปไหน"
"ฉันไม่จำเป็นต้องเข้าห้องเรียนแล้ว"
"ถ้าจะไปจริงๆ อาทิตย์หน้าค่อยไป" ถึงยังไงมินนี่ก็จะรั้งเพื่อนให้สุดชีวิต เผื่อถึงอาทิตย์หน้าข้าวทิพย์จะเปลี่ยนใจใหม่
"เอาตามที่มินนี่พูดนั่นแหละ ส่วนเรื่องดรอปเรียน เดี๋ยวฉันจะคุยกับอาจารย์ให้อีกที"
ข้าวทิพย์จำใจต้องเดินตามเพื่อนเข้ามา ตอนที่เดินผ่านเขตแดนเธอแอบชำเรืองสายตามองไปดูเล็กน้อย แต่อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะปรายหางตามาดูเลย
"นั่งกับฉัน" ทุกครั้งข้าวทิพย์จะนั่งกับเขตแดน ส่วนมินนี่นั่งกับเจ้าขา แต่ครั้งนี้มินนี่ให้เข้าทิพย์นั่งด้วย เจ้าขาก็เลยต้องนั่งกับเขตแดนแทน
" Hi เขตแดน" นิสัยเจ้าขาเป็นคนดื้อๆ ซนๆ อยู่แล้ว ครั้งหนึ่งตอนเข้าเรียนใหม่ๆ เคยมีเรื่องกับนกยูง และเคยท้าเจอกันหลังมหาวิทยาลัยมาแล้วด้วย
เขตแดนไม่ได้ทักทายกลับ เขาทำแค่มองเจ้าขาด้วยหางตาเล็กน้อย
"ได้ข่าวว่านายทำเพื่อนฉันอกหักเหรอ"
"ฉันคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอนะ"
"แรงส์.. แต่ไม่เป็นไร เรื่องของเพื่อนก็เหมือนเรื่องของฉัน ฉันจะบอกเอาบุญสักอย่างนะ ข้าวทิพย์ไม่ได้เสียใจเลยที่นายบอกเลิก กลับกันข้าวทิพย์กำลังจะแต่งงาน"
เขียนโดยชะนีติดมันส์
- Writer
