"ไม่นะ กรี๊ด" ริมฝีปากหนาซุกลงมาที่ซอกคอพลางขบกัดจนฉันเจ็บและรู้สึกขนลุก วินาทีนี้ทำให้ฉันหายปวดหัวไปอย่างสิ้นเชิง คืนนี้พี่คณินคงไม่กลับแล้วล่ะ ต้องเอาตัวรอดให้ได้
"อยู่นิ่งๆ สิ "
ปึก
"โอ๊ย ยายบ้าไข่ฉัน" เขาล็อกแขนฉันแต่ลืมนึกถึงขารึเปล่า พอได้จังหวะฉันเลยรีบลุกวิ่งไปที่ประตู พยายามเปิดประตูออกไปหาคนช่วย มองเห็นรางๆ ว่าเขาคงเจ็บปวดน่าน่าดูโดนไปเต็มๆ ไอ้บ้ากาม
"จะไปไหนมานี่! " เฮ้ยมาจากไหน เมื่อกี้ยังนั่งกุมไข่อยู่เลย อีกนิดเดียวเท่านั้นที่ฉันจะเอื้อมถึงประตูถูกจับทุ่มลงมาที่เตียงอีกครั้ง
"คุณนิกกี้ตั้งสติหน่อยสิคะ นี่ฝนพาเองคุณนิกกี้ไม่ใช่คนแบบนี้ อย่าทำหนูเลยนะคะหนูไหว้ล่ะ" ฉันยกมือไหว้เขาทั้งน้ำตาเพราะความกลัวเริ่มกลับมาอีกแล้ว
"โอ๊ย ฉะ ฉันพยายามแล้ว โอ๊ย ปวดหัว " เขาก็ยกมือขึ้นกุมขมับแล้วร้องโอดครวญปวดหัว
"คุณนิกกี้ คุณนิกกี้" ฉันพยายามดันตัวลุกจากที่นอนแล้วค่อยๆ ย่องออกมาอีกครั
