Chapter.3 เริ่มใกล้ชิด

1282 Words

3 อาทิตย์ต่อมา "โอเค แก้ตรงนี้อีกนิดหน่อยก็ใช้ได้แล้ว พี่ว่าตอนนี้กลับห้องพักก่อนดีมั้ยเลยเวลาเลิกงานมานานแล้ว" "พี่คณินกลับก่อนก็ได้ค่ะ หนูอยู่ได้ห้องพักอยู่หลังบริษัทแค่นี้เอง" กะว่าจะแก้วันนี้ให้เสร็จ พี่คณินให้ฉันออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่เพื่อส่งประกวดกับคนอื่นๆ ทีแรกฉันจะไม่ทำ แต่ก็โดนพี่คณินบังคับเลยต้องทำให้เต็มที่ "อยู่ได้นะ วันนี้พี่ต้องกลับเร็วหน่อย นัดผู้ไว้" "ค่า อยู่ได้ค่ะเชิญตามสบายนะคะ เบื่อจังคนสวยเนี่ย" ฉันกับพี่คณินค่อนข้างสนิทกัน เร็วมากเพราะความเป็นกันเองของพี่เขา "โอเค พรุ่งนี้เจอกันนะ" หลังจากพี่คณินกลับไป ฉันก็ก้มหน้าก้มตาทำงานต่อในเมื่อพี่คณินเลือกให้ฉันทำ ฉันก็จะตั้งใจทำออกมาดีที่สุด ได้ยินว่าผู้ชนะจะได้ร่วมออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ให้กับบริษัทส่งไปให้ห้องเสื้อระดับแนวหน้าวางขาย ดูยิ่งใหญ่จังถ้ารางวัลเป็นของฉันก็ดีน่ะสิ ............................................... "เรียบร้อยแล้วใช่มั้ย" "เรียบร้อยค่ะ เอ่อ คุณนิกกี้จะกลับเลยรึเปล่าคะ" "อืม ใช่มีอะไรรึเปล่า" "เปล่าค่ะ " ผมอยู่เคลียร์งานและเอกสารที่แผนกบัญชีส่งมาจนดึก สิ้นเดือนทีไรจะวุ่นวายแบบนี้เป็นปกติ อีกเรื่องใกล้ถึงวันคัดเลือกผลงานเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่แล้วด้วย ผมต้องทำเรื่องเชิญห้องเสื้อต่างๆ มาตัดสินผลงานและเลือกผลงานที่ถูกใจไปวางขายที่ห้องเสื้อของตัวเอง ผมหยิบสูทสีเทาขึ้นมาพาดบ่าและหยิบโทรศัพท์กับกุญแจรถเตรียมตัวกลับคอนโด เดินผ่านห้องออกแบบผมเห็นแสงไฟในห้องยังเปิดอยู่ นี่ก็ดึกแล้วหรือว่าลืมปิดไฟกัน ผมจึงเดินเข้าไปดู ภาพที่เห็นคือฝนพากำลังนั่งใช้ดินสอขีดๆ เขียนๆ อยู่บนกระดาษ รู้มาว่าเธอส่งผลงานเข้าประกวดครั้งนี้ด้วย ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลยแม้ว่าจะอยู่บริษัทเดียวกัน แต่คนละส่วนวันๆผมก็นั่งอยู่ในห้องผู้บริหารกับห้องประชุม ไม่มีเวลาเดินตรวจตามแผนกสักเท่าไหร่ "ยังไม่กลับอีกเหรอ" "อุ๊ย คุณนิกกี้" ผมกำลังทำให้เธอตกใจ "โทษทีพอดีเห็นไฟเปิดอยู่ " คิดว่าเธอควรกลับห้องพักได้แล้ว ไม่กลัวบ้างหรือยังไง "คือมันใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ หนูเห็นว่าใกล้แล้วก็เลยจะอยู่ทำต่อให้เสร็จ" "ก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ฉันคิดว่าเวลานี้เธอควรกลับห้องพักได้แล้ว แล้วนี่กินอะไรรึยัง" ไม่อยากให้ใครมาเป็นอะไรในบริษัทเดี๋ยวจะหาว่าผมใช้งานลูกน้องจนป่วย "ยังเลยค่ะ แต่หนูมีขนมปังอยู่ในกระเป๋าเมื่อกี้กินรองท้องไปแล้ว " "อุ๊ย" "เก็บของซะ ฉันกำลังหาเพื่อนกินข้าวพอดี " .......................................... "ฉันไม่น่าให้เธอเลือกร้านเลย" "ทำไมคะ ร้านนี้อร่อยที่สุดในย่านนี้เลยนะคะ ให้เยอะไม่แพงด้วย" ผมต้องกลั้นขำเอากับท่าทางภูมิใจของเธอ ร้านบะหมี่ริมทางฝีมือการเลือกของฝนพาบอกเลยว่านี่ครั้งแรกที่ต้องมานั่งกินบะหมี่ริมทางในมาดนักธุรกิจแบบนี้ รองเท้าคัตชูขัดมัน เสื้อเชิ้ตผูกไทมันเข้ากันมาก "อะๆ อร่อยก็อร่อย แล้วนี่เขาสั่งกันยังไง" บอกแล้วว่าไม่เคยกินเลยสั่งไม่เป็น "ชอบปูมั้ยคะ เอาผักมั้ย แล้วลูกชิ้นชอบกินรึเปล่า น้ำรึว่าแห้งดีคะ" ยุ่งยากชิบ บะหมี่แค่ชามเดียวทำไมต้องถามเยอะขนาดนี้ด้วย " แล้วแต่เธอก็แล้วกันฉันกินได้หมดแหละ" "ลุงคะ เอาบะหมี่เกี๊ยวปูหมูแดง ผักเยอะ 2 ค่ะ พิเศษเลยนะคะ" "ได้ๆ รอแป๊บนึงนะ" "ค่ะ" ไม่นานบะหมี่ชามโตสองชามก็มาเสิร์ฟตรงหน้าผม เชื่อแล้วล่ะว่าได้เยอะจริงๆ รูปร่างหน้าตาก็ไม่เลว "กินเลยค่ะ" เธอยื่นตะเกียบกับช้อนส่งมาให้ "ทำไมใส่พริกเยอะขนาดนั้นไม่กลัวไส้พังรึยังไง" เห็นเธอเติมพริกแล้วโคตรกลัว ผมขอไม่ใส่ดีกว่าเพราะไม่ชอบกินเผ็ด "ยิ่งเผ็ดยิ่งแซ่บค่ะ ลองดูมั้ยคะ" "ไม่อะ ขอบาย ฉันไม่ชอบกินเผ็ด" เราพากันโซ้ยบะหมี่จนหมดไม่อยากเชื่อว่าตัวเล็กแค่นี้ซัดไปตั้งสองชาม ไม่อิ่มก็คงไม่ไหวแล้ว "อิ่มจัง" "ไม่อิ่มก็ไม่ไหวแล้วนะ กินไปได้ยังไง" "ก็หิวนี่คะ" ก็นี่มันกี่ทุ่มกี่ยามแล้วมัวแต่นั่งทำงานอยู่ได้ "ห้องใหม่เป็นไง" "ใหญ่มากค่ะ หนูเพิ่งรู้นะคะว่าห้องพักบริษัทน่าอยู่ขนาดนี้มีแอร์ด้วย แต่หนูไม่กล้าเปิด กลัวไม่มีตังค์จ่ายค่าไฟ" โถยัยงก "นี่ เปิดเถอะนะเดี๋ยวมันจะพังถ้ามันพังเธอต้องเป็นคนรับผิดชอบนะ" "จริงหรือคะ ตายแล้ววันนี้ต้องกลับไปเปิดสักหน่อย" จะตลกไปไหนเนี่ยยายบ๊องเอ๊ย "กลับรึยัง ดึกมากแล้ว" "ค่ะ ลุงคิดเงินด้วยค่ะ" "ทั้งหมด 120 บาท " ผมกำลังควักเงินออกมาจ่ายแต่โดนเธอตัดหน้าไปก่อน "วันนี้หนูเป็นเจ้ามือเองค่ะ ไว้วันหน้าคุณนิกกี้ค่อยเลี้ยงหนูคืนนะคะ" ผมยิ้มให้ความน่ารักของเธอ อยู่กับยายนี่ก็ทำให้ไม่เครียดดี เธอทำตัวสบายๆ ไม่เคยอายว่าตัวเองเป็นยังไง ผิดกับผู้หญิงคนอื่นมาก "ได้สิ" ผมเลี้ยงเธอได้อยู่แล้ว ...................................... วันตัดสินผลงาน "ตื่นเต้นจังเลยพี่คณิน" ฉันจับมือพี่คณินไว้แน่นที่หน้าห้องตัดสินผลงาน ฉันคิดถูกแล้วที่ร่วมส่งผลงานเข้าประกวด มีตัวแทนจากห้องเสื้อระดับโลกหลายแบรนด์เข้าร่วมชมผลงานและร่วมตัดสินเป็นกรรมการในครั้งนี้หลายแบรนด์เลย "พี่ก็ตื่นเต้นเหมือนกัน" อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะรู้แล้วว่าใครจะเป็นคนที่ได้ร่วมโปรเจกต์ยักษ์ใหญ่กับบริษัท ................ "ออกมาแล้ว" ฉันบีบมือพี่คณินแน่นหลังจากคณะกรรมการเดินออกมาจากห้องตัดสิน รวมทั้งคุณนิกกี้ด้วย "เอาล่ะค่ะถึงเวลาที่ทุกคนรอคอย ดิฉันตัวแทนห้องเสื้อ F&T จะเป็นตัวแทนในการประกาศผลชนะในครั้งนี้ และผู้ชนะในครั้งนี้ก็คือ...." "........" ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ โอ๊ยฉี่จะราดอยู่แล้ว "คือ..." "คุณฝนพา จากคอลเลคชั่นฤดูฝนค่ะ" "กรี๊ด พี่คณิน พี่คณิน" "ว้าย ตายแล้ว " คือฉันดีใจมาก จนเผลอหลุดเสียงกรี๊ดออกมาฉันกับพี่คณินกระโดดกอดกันด้วยความดีใจ ผิดจากคนอื่นๆ แค่ยืนปรบมือเบาๆแล้วยิ้มออกมาแค่นั้น "เอาล่ะๆ ดีใจกับผู้ชนะด้วย จากนี้คุณคงรู้หน้าที่ต่อไปของคุณ " คุณนิกกี้พูดขึ้นสายตาของเขาก็จ้องมาที่ฉันด้วย "ค่ะ" "คืนนี้เรางานเลี้ยงฉลองให้กับผู้ชนะแล้วก็เป็นการเลี้ยงขอบคุณให้กับคณะกรรมการทุกๆ ท่าน เรียนเชิญทุกท่านนะครับ" "เย่ๆ " เสียงฮือฮาดังลั่นเมื่อคุณนิกกี้พูดถึงงานเลี้ยง "คืนนี้พี่จะแปลงโฉมให้หนูเอง เอาให้สมกับที่เป็นผู้ชนะวันนี้ " "ขอบคุณค่ะพี่คณิน" ต้องขอบคุณพี่คณินจริงๆ มันเป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่สำหรับฉันจริงๆ ................................... โรงแรม FDV .............................................

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more