2 อาทิตย์ต่อมา
ทุกอย่างเริ่มเป็นรูปเป็นร่างใกล้เสร็จ เป็นชิ้นงานที่ฉันภูมิใจมากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ อายุครรภ์ตอนนี้เดือนกว่าแล้ว อาการแพ้ท้องเริ่มมี ฉันจะตื่นอาเจียนช่วงเช้ามืดของทุกวัน กว่าจะยันตัวลุกออกจากห้องน้ำได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร บางวันพี่คณินต้องมาหิ้วปีกถ้าไม่มีพี่คณินฉันต้องแย่มากแน่ๆ ช่วงนี้กินข้าวไม่ค่อยได้เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอตลอดเวลา ฉันต้องฝืนกินเพื่อตัวเล็กในท้องบางครั้งก็แอบร้องไห้คนเดียวคงเป็นอารมณ์ของคนท้อง ไม่คิดว่าต้องมาเจอเรื่องแบบนี้คนเดียว โคตรแย่เลยแต่ก็ต้องเข้มแข็งไว้ อีกไม่กี่อึดใจ
"คุณแม่ออกจากห้องน้ำรึยังคะ " พี่คณินจะมาแบบนี้ทุกเช้า เพราะเป็นห่วงกลัวว่าฉันจะเป็นลมเป็นแล้งคาห้องน้ำ
"เสร็จแล้วค่ะกำลังจะออกไปแล้ว"
"มาเร็วๆ พี่ซื้อโจ๊กมาฝาก" เป็นแบบนี้ทุกวันข้าวมันไก่บ้าง ข้าวขาหมูบ้าง ถึงรู้ว่ากินไม่ค่อยได้พี่คณินก็ยังอุตส่าห์ซื้อมาฝากทุกวัน
" อีกแล
