Chapter.1 ความฝันที่ใกล้จะเป็นจริง
940 Words
"ฝนดีใจด้วยนะแกแม่งสุดยอดอะ ได้ฝึกงานที่บริษัทใหญ่ด้วยอะ" ฉันก็ดีใจไม่แพ้ยายเอมเลยสักนิด ใครๆ ก็ฝันอยากเข้าทำงานบริษัทนี้ มีดีไซเนอร์ชื่อดังเป็นคนออกแบบเสื้อผ้าให้มากมายและนี่คือก้าวแรกของฉัน
"ดี๊ด๊าจังเลยนะยายเอม"
"ก็เจ้าของบริษัทโคตรหล่อซะขนาดนั้น" ฉันเข้าใจแล้วยายนี่ไม่ได้มองการทำงานแต่พุ่งเป้าไปที่เจ้าของบริษัท
"พอเลย พอเลย ฉันกลับก่อนนะพรุ่งนี้ต้องไปรายงานตัวแต่เช้า" พรุ่งนี้คือวันฝึกงานวันแรกฉันจะสายไม่ได้เด็ดขาด
"เออๆ พูดเรื่องนี้ไม่ได้เลยนะ "เราสองคนแยกย้ายกลับที่พัก ยายเอมคือเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน คณะฉันมีคนเรียนไม่มากเท่าไหร่ คนเรียนคณะนี้ลูกส่วนตัวค่อนข้างสูง
.............................
บริษัท N.PP
ความฝันของฉันอยู่ที่นี่ ฉันต้องตั้งใจทำมันออกมาให้ดีที่สุด วันนี้คือวันฝึกงานวันแรกของฉัน รู้สึกตื่นเต้น ภายในถูกออกแบบอย่างสวยงาม พนักงานแต่งกายเรียบร้อยแล้วยังมีมารยาทมากๆ ด้วย ฉันได้รับการต้อนรับจากพี่ๆ ที่นี่อย่างดี ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี
" พี่จะให้เราลองออกแบบง่ายๆ ไปก่อน เสร็จแล้วเอามาให้พี่ดูโอเคมั้ย" พี่คณินเป็นพนักงานของที่นี่ได้รับคำสั่งมาอีกทอดจากหัวหน้าฝ่ายให้มาสั่งงานฉัน
"ได้ค่ะ "
"ตั้งใจนะ โชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้ฝึกงานที่นี่รู้มั้ยว่าบริษัทนี้ไม่รับเด็กฝึกงานมาหลายปีแล้ว" ถือว่าวิเศษสุดๆ ฉันโชคดีขนาดนี้เลยเหรอ
"ทำไมล่ะคะ "
"ก็เพราะบริษัทของเราเป็นถึงบริษัทระดับโลก การที่จะคัดเลือกพนักงานหรือว่าเด็กฝึกงานก็ต้องละเอียดและรอบคอบมาก พนักงานทุกคนในนี้ผ่านการคัดกรองจากท่านประธานหมดทุกคน รวมถึงเราด้วยนะที่เราได้เข้ามาฝึกงานที่นี่เป็นการเซ็นอนุมัติจากท่านประธานโดยตรงเลยนะรู้มั้ย" แบบนี้นี่เอง การยื่นคำขอฝึกงานของฉันถึงได้วุ่นวายกว่าคนอื่น ต้องมีผลงานแนบไปด้วย อีกทั้งยังมีประวัติส่วนตัวเกรดเฉลี่ยทุกเทอมอีก
" สู้ สู้นะ โอกาสมาถึงมือแล้ว เผลอๆ เรียนจบแล้วอาจจะได้เข้าทำงานที่นี่เลยก็ได้นะ"
"ค่ะพี่คณิน หนูจะตั้งใจทำให้ดีที่สุดค่ะ" ต้องขอบคุณท่านประธานสุดหล่อของยายเอมที่ยื่นโอกาสดีๆ แบบนี้ให้ฉัน ฉันจะไม่ลืมบุญคุณเขาเลยล่ะ
..................................
"เข้ามาได้"
"เด็กฝึกงานเข้ามารายงานตัวแล้วค่ะ จะให้เปิ้ลพามาที่นี่เลยมั้ยคะ"
"เอาไว้ก่อน "
"ค่ะ" หลังจากที่เลขาส่วนตัวของผมเดินออกไป ผมก็หยิบแฟ้มผลงานและแฟ้มประวัติส่วนตัวของเด็กฝึกงานที่ผมเซ็นอนุมัติให้เข้ามาฝึกงานที่บริษัทขึ้นมาอ่าน ประวัติของเธอน่าสนใจก็เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไป แต่ผมชอบการออกแบบและผลงานที่แนบกับประวัติส่วนตัวมาดูไม่เหมือนใคร อีกทั้งยังแสดงถึงตัวตนของเธอออกมาได้ดีเยี่ยม
"ฝนพา เธอนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ " ถ้าผมได้เธอเข้ามาช่วยงานที่บริษัทคงเป็นเรื่องที่ดีมากๆ หลายปีแล้วที่ผมไม่ได้ตอบรับนักศึกษาฝึกงานเข้าบริษัทเลย เพราะหลายคนที่เข้ามาไม่มีความตั้งใจเท่าที่ควร อาทิตย์หน้าบริษัทจะมีการจัดประกวดผลงานการออกแบบเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ ผู้ชนะจะได้ออกแบบผลงานชิ้นใหม่ของบริษัทส่งขายตามห้องเสื้อแบรนด์ดังทั่วประเทศหรือไม่ก็อาจดังไกลถึงทั่วโลก
...............................
"พี่คณินเสร็จแล้วค่ะ" ฉันยื่นกระดาษที่ออกแบบเสื้อให้พี่คณิณดู
"อืม ใช้ได้ฝีมือดีนะเนี่ยเรา แบบนี้สินะที่ได้เข้ามาฝึกงานแล้วนั่นกระดาษอะไร"
"อ๋อ อันนี้หนูวาดเล่นค่ะ "
"พี่ขอดูหน่อยสิ" ฉันยื่นกระดาษที่ลองวาดเล่นให้พี่คณินดู มันไม่มีอะไรมากเป็นแบบที่ฉันอยากลองวาดขึ้นมาเท่านั้น
"ฝนมันไม่ธรรมดาเลยนะ เอางี้ คืนนี้เอากลับไปร่างให้เสร็จแล้วพรุ่งนี้เอามาให้พี่ดู"
"ได้ค่ะ "
................................
"เจอกันพรุ่งนี้นะแล้วอย่าลืมงานที่พี่สั่ง"
"ค่ะ" ฉันรีบเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน เวลาเลิกงานของฉันคือ 4 โมงครึ่ง คืนนี้ต้องทำงานให้เสร็จอีกด้วย
......................
อากาศข้างนอกเหมือนฝนจะตกร่มก็ไม่ได้พกมา อย่าเพิ่งตกลงมานะฉันหันซ้ายหันขวาป้ายรถเมล์ก็เงียบเหลือเกิน สมัยนี้ใครๆ ก็ใช้รถส่วนตัวกันหมด
"ฝนพารึเปล่า" อยู่ๆ ก็มีรถสปอร์ตสีดำป้ายแดงมาจอดตรงหน้าแล้วลดกระจกลง
"ใช่ค่ะ" รู้จักชื่อฉันด้วย
"ขึ้นรถสิเดี๋ยวฉันไปส่ง"
"มะ ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวรถเมล์ก็มาแล้ว" ใครจะไปกับคนแปลกหน้าสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนั้น ถึงหล่อมากก็ตามเหอะ
"นี่ฝนจะตกแล้ว อยากเปียกรึยังไง"
"เอ่อ คุณเป็นใครคะ" ฉันต้องรู้จักชื่อเขาให้ได้ก่อน อย่างน้อยเกิดอะไรขึ้นมาจะได้ให้ปากคำกับตำรวจได้
"เป็นคนที่เซ็นอนุมัติรับเธอเข้าฝึกงาน ทีนี้ขึ้นรถได้รึยัง"
"คุณท่านประธาน" ที่ต้องเรียกแบบนี้เพราะไม่รู้ว่าท่านประธานชื่ออะไร จำได้แต่ท่านประธานคนเก่าซึ่งเป็นพ่อของเขา
"เธอนี่ตลกว่ะ"
- Writer
