“เธอตั้งใจยั่วฉันใช่ไหมพิมพ์ชนก ตั้งใจทำให้ฉันบ้าใช่ไหม!”
ลูเซียโน่คิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ ความหึงหวงทำให้เขากลายเป็นปีศาจพร้อมทำลายล้างทุกสิ่ง พิมพ์ชนกกลัวอารมณ์ของเขาเหลือเกิน หล่อนไม่เคยคิดอะไรแบบนั้น ทำไมถึงไม่เชื่อใจกันบ้าง
“ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น”
“แล้วไปกับมันทำไม!” ลูเซียโน่กระชากตัวเธอให้ลุกขึ้น ยิ่งเห็นใบหน้าหวานเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาก็ยิ่งน้อยเนื้อต่ำใจ ทำไมเวลาอยู่กับเขาเธอดูทุกข์ใจผิดกับเวลาที่อยู่กับออสติน
“ฉันอธิบายได้นะคะ ฉันกับเขาเรา…”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น!” แววตาลุกโชนเพลิงโทสะ มันน่าสะพรึงกลัวจนพิมพ์ชนกไม่อยากสบมอง
“ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ใช่คนดี ฉันเลือกที่จะทำดีกับเธอแค่คนเดียว แต่ถ้าเธอไม่เห็นค่าในความดีของฉัน ฉันก็จะแสดงให้เธอรู้ว่าคนอย่างฉันมีด้านเลว ๆ อีกมากแค่ไหน!!!”
แววตาของเขาไร้ความเป็นมนุษย์ พิมพ์ชนกพยายามดิ้นหนี ลูเซียโน่บีบแขนเรียวกดน้
