บทที่ 2.3 – รู้จักตัวตนของเขาให้มากขึ้น 20+ (ปลดปล่อย) (จบตอน)

1041 Words

“ดีมาก อ่าส์… แบบนั้น ดีมาก” ปากหยักบูดเบี้ยวไม่ได้รูป มองภาพหญิงสาวที่กำลังอมแท่งเหล็กร้อนขึ้นลงแล้วกลัดมันยิ่งกว่าเก่า ออกแรงบังคับกดศีรษะหล่อนให้เป็นไปตามจังหวะที่ต้องการ “โอ้ว! พระเจ้า อ่าส์…” ลูเซียโน่เกร็งลำคอจนเส้นเลือดปูดนูน เมื่ออารมณ์มาเต็มที่สะโพกแกร่งก็เด้งกายสวนใส่ปากอิ่มของคู่นอนทันที “อื้อ อ่าส์… ซี้ด!” ห้องทั้งห้องมีแต่เสียงคำรามของเขา แม้หญิงสาวจะเก่งกาจเพียงใด ทว่าความใหญ่โตเกินมาตรฐานของชายหนุ่มก็ทำให้เธอแทบรองรับไม่ไหวเช่นกัน ปากเล็ก ๆ เริ่มเจ็บเพราะถูกกระแทงรุนแรง “อีกนิด ฉันใกล้แล้ว อ่าส์…!” ลูเซียโน่เด้งเอวใส่ไม่ยั้ง กลายเป็นว่าร่างอวบอัดแทบไม่ต้องทำอะไรเลย แค่พยายามประคับประคองแก่นกายร้อนให้คงอยู่ในปากอย่างเดียวเท่านั้น “อ๊าค!!!” ลูเซียโน่รีบชักอาวุธร้ายออกจากปากหญิงสาว จัดการรีดสายธารขาวขุ่นละเลงใส่ใบหน้าสวยเฉี่ยวที่แหงนคอรอรับด้วยความเต็มใจ “ซี้ด!!!” ชายหนุ่มสูดปากยาว ๆ พลางหลับตาแน่น เท้าหนาจิกเกร็งพื้นพรม ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอีกครั้ง หอบหายใจสะท้านจนแผงอกกำยำชุ่มเหงื่อขึ้นลงเป็นจังหวะ “พอแล้ว” น้ำเสียงห้วนเมื่อเจ้าหล่อนเอามือมาลูบไล้ตัวตนที่เพิ่งปลดปล่อยความต้องการออกไปหมาด ๆ หวังจะให้มันผงาดขึ้นมาอีกครั้ง “แล้วฉันล่ะคะ?” หล่อนต้องการสุขสมบ้าง ไม่ใช่เขาเป็นฝ่ายเสร็จสมอยู่ผู้เดียว “ฉันไม่ต้องการทำให้ใคร แค่เรียกเธอมาปลดปล่อยความใคร่เท่านั้น” แววตาเย็นชาน่ากลัว เขาสวมกางเกงดังเดิม เดินไปเปิดลิ้นชักหยิบเช็คเงินสดขึ้นมาจดตัวเลขยื่นส่งให้กับคู่นอนชั่วคราว “หวังว่าเงินจำนวนนี้จะช่วยให้เธอหายอยากได้นะ” พูดแล้วมองต่ำไปที่เบื้องล่างของอีกฝ่าย “หะ ห้าแสน!” สาวสวยตาโต ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้รับค่าเหนื่อยเป็นมูลค่ามหาศาลถึงเพียงนี้ “ออกไปได้แล้ว” “ค่ะ ๆ” ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ต่อ ดูก็รู้ว่าชายผู้นี้อารมณ์ร้อนเพียงใด เสียดายก็แต่ความเป็นชายทรงพลังที่ได้สัมผัสแต่ไม่ได้ครอบครอง อยากรู้เหลือเกินว่าถ้ามันได้เข้ามาอยู่ในเรือนร่างของตนจะเมามันส์เพียงใด แค่จินตนาการว่าชายหนุ่มขยับโยกอยู่บนร่างกาย หัวใจก็ละลายอย่างห้ามไม่อยู่ “ว้าย!” พิมพ์ชนกตกใจเมื่อเกือบเดินชนผู้หญิงหุ่นอวบคนหนึ่ง ดีที่เธอเบรกเท้าไว้ทัน ไม่เช่นนั้นคงล้มลงไปกองกับพื้นด้วยกันทั้งคู่ “ขอโทษค่ะ” พิมพ์ชนกยกมือไหว้หลุน ๆ ทว่าอีกฝ่ายกลับขมวดคิ้ว “คุณเอ่อ… คุณเป็นใครหรือคะ?” ถามออกไปเพราะความไม่รู้ ตั้งแต่มาถึงก็เพิ่งเห็นหน้าผู้หญิงคนนี้เป็นครั้งแรก “ฉันมาหาคุณลูเซียโน่ เขาจ้างฉันมาปลดปล่อย” สาวสวยตอบตามตรง พิมพ์ชนกไม่เข้าใจ “ปลดปล่อย?” “ใช่ แล้วนี่เธอเป็นใคร หรือว่าเธอก็เป็นผู้หญิงที่ถูกเขาจ้างมาเหมือนกัน” คนเข้าใจผิดทึกทักไปเอง “เอ่อ คือ” พิมพ์ชนกทำตัวไม่ถูก “บอกไว้ก่อนว่าเขารุนแรงมาก บอบบางร่างน้อยอย่างเธอจะรองรับความใหญ่โตของเขาได้หรือเปล่า ขนาดฉันชำนาญวิชานะยะ ปากของฉันยังแทบเอาไม่อยู่เลยแม่คุ๊ณ!” พูดแล้วก็อดผวาเล็ก ๆ ไม่ได้ พวกคนรวยนี่คงเหมือนกันหมด อารมณ์ทางเพศรุนแรงผิดมนุษย์มนา ได้ยินแบบนี้พิมพ์ชนกก็เข้าใจแจ่มแจ้งว่าเจ้าหล่อนหมายถึงเรื่องอะไร หญิงสาวตัวชาวาบ อย่าบอกนะว่าเขาเรียกผู้หญิงมาใช้บริการถึงบ้าน! “แต่เขาไม่ยอมทำอะไรฉันนะ สงสัยคงเบื่อรสชาติเมียตัวเองมั้งเลยเรียกผู้หญิงมาแก้ขัด ฉันไปละนะ ขอให้เธอโชคดีนะจ๊ะสาวน้อย” ร่างอวบอัดโบกมือยิ้มให้กำลังใจก่อนก้าวเท้าขึ้นรถหรูที่ลูเซียโน่เตรียมไว้ให้หลังเสร็จสิ้นการใช้บริการ อย่างน้อย ๆ เขาก็ห่วงความปลอดภัยของบรรดาหญิงสาวที่ตนเรียกมาหายามดึกดื่น ไม่อยากให้เสี่ยงกลับคนเดียวยามวิกาล “พิมพ์ชนก” เสียงเข้มตะโกนเรียกชื่อเธอจากทางด้านหลัง คนที่กำลังจะเดินเข้าห้องหันมาสบนัยน์ตาคมคาย คำพูดของหญิงสาวปริศนาดังก้องอยู่ในหู คิดเช่นนั้นก็ถอยหนีแสดงท่าทีรังเกียจออกมาโดยไม่รู้ตัว ลูเซียโน่ลอบสังเกตอาการของอีกฝ่าย… “เป็นอะไร?” พิมพ์ชนกไม่ตอบ มีเพียงสายตาชิงชังเท่านั้นที่มอบให้ หล่อนรังเกียจ ผู้ชายคนนี้สกปรกเหลือเกิน เธอจะต้องตกเป็นของคนมักมากในกามเช่นนี้หรือ? ไม่มีวัน ไม่ขอยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด! “ถามก็ตอบสิ เธอเป็นอะไร แล้วจะวิ่งหนีฉันทำไม” ลูเซียโน่เห็นคนตัวเล็กทำท่าจะวิ่งหนีเข้าห้องก็รีบตรงเข้ากระชากแขนเรียว “ปล่อยนะ อย่ามาใกล้ฉัน น่ารังเกียจ ปล่อยนะ” เสียงหวานด่าทอสุดฤทธิ์ แววตาคมกล้าบันดาลโทสะ “อะไรของเธอพิมพ์ชนก!” “อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ เพิ่งเสพสมกับหญิงอื่นก็อย่ามาจับฉัน มันน่าขยะแขยง!” ความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาทำให้กล่าวออกไปเช่นนั้น โดยหารู้ไม่ว่าคำพูดที่ไม่ทันได้กลั่นกรองมาก่อนกำลังเป็นเชื้อเพลิงนำภัยร้ายมาสู่ตัว “ขยะแขยงงั้นหรือพิมพ์ชนก?” “ปล่อยนะ ฉันไม่ชอบผู้ชายแบบคุณ ปล่อย!” น้ำเสียงของผู้หญิงคนนั้นพร้อมด้วยคำบอกเล่าถึงพริกถึงขิงกำลังสั่งให้เธอต่อต้านสุดชีวิต “ถ้าเธอจะปากเก่งแบบนี้คงไม่ต้องรอมันแล้วมั้งไอ้หนึ่งอาทิตย์ที่ว่าเนี่ย!” ร่างบางหยุดดิ้นทันใด พิมพ์ชนกช้อนสายตาขึ้นมองผู้พูด “มะ หมายความว่ายังไง” ลูเซียโน่ยกยิ้มมุมปาก ท่าทางของเขาน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก “เห็นทีฉันคงต้องจัดการดับพยศเธอซะเดี๋ยวนี้!”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more