“ถ้าไม่อ้อนก็ต้องฝ่าฝืนคำสั่งไปเลยครับ”
พอมีโอกาสให้ยุเขาก็ไม่พลาด
“ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ กลัวถูกดุ” เธอก้มหน้างุด
ลูเซียโน่ร้ายกาจจะตายไป หล่อนไม่กล้าเอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นหรอก เกิดเขาบ้าทำอะไรขึ้นมาก็เจ็บตัวฟรีเปล่า ๆ
“อยากเรียนก็อยากเรียนนะคะ แต่ถ้าลองเขาห้ามแล้ว ฉันก็ไม่กล้าขัดหรอกค่ะ” ความจริงพิมพ์ชนกก็เริ่มทำใจได้บ้างแล้วเรื่องเรียนต่อ เธอขออยู่กับปัจจุบันและทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ
ออสตินพยักหน้าเข้าใจ พิมพ์ชนกคงกลัวลูเซียโน่ไม่น้อย หล่อนเป็นคนเดียวที่ใกล้ชิดพี่ชายของเขามากที่สุดในเวลานี้ อีกฝ่ายคงแสดงท่าทีร้ายกาจข่มขู่ ตัดแข้งตัดขานกน้อยไม่ให้คิดต่อต้าน
เขาเชื่อว่ามันต้องเป็นเช่นนั้น…
“นายหญิงล่ะ?” กลับจากที่ทำงานปุ๊บก็ถามหาสาวน้อยหน้าหวานทันที ปกติพิมพ์ชนกจะลงมารอรับเขา แต่ทำไมวันนี้ไม่เห็น
“ออกไปข้างนอกค่ะ”
พุดซ้อนตอบเสียงเรียบแต่แววตาแอบลุกลี้ลุกลน ลูเซียโน่ลอบมองปฏิก
