บทที่ 5.2 – กำจัดเสี้ยนหนาม (ถ้าอยากได้ก็ต้องได้) (จบตอน)

1456 Words

ลูเซียโน่หายเงียบไปถึงสี่วันติด พิมพ์ชนกแปลกใจที่เขาไม่กลับบ้านเลย หญิงสาวถามไถ่กับพุดซ้อน ได้ความว่าที่กาสิโนมีปัญหาใหญ่ที่ต้องจัดการ ทำให้เขาต้องค้างที่คอนโดฯ แทนการกลับบ้าน เนื่องจากการเดินทางสะดวกกว่ามาก นอกจากนี้พุดซ้อนยังบอกอีกว่าเขาจะไม่กลับจนกว่างานที่ค้างจะเสร็จสิ้น ซึ่งนั่นก็กินเวลาเกือบถึงสองอาทิตย์ด้วยกัน พิมพ์ชนกดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ เท่ากับว่าระยะเวลาต่อจากนี้เธอจะได้อยู่รอดปลอดภัยจากข้อตกที่ลงให้ไว้ “น่าทานจังเลยค่ะป้า ว่าแต่ทำไมทำเยอะนักล่ะคะ” อาหารหน้าตาน่ารับประทานวางเรียงรายไม่ต่ำกว่าสิบจาน คิ้วโก่งสวยขมวดมุ่น หล่อนเคยบอกแล้วว่าทานแค่อย่างสองอย่างก็เพียงพอสำหรับเธอคนเดียว “หนูทานคนเดียวไม่หมดหรอกจ้ะ ป้าเก็บออกไปบ้างเถอะ” พิมพ์ชนกทำท่าจะยกอาหารบางส่วนกลับไปไว้ที่ครัวตามเดิม “จะเก็บทำไม ฉันกำลังหิวพอดีเลย” น้ำเสียงที่หล่อนอยากหลีกหนีมากที่สุดดังขึ้นจากทางด้านหลั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD