YAĞIZ'DAN
Her şey bu kadar sarpa sarmışken ve ben Asya'nın yanına gidemezken çıkmaz bir sokağa sapmış gibi ortada kalmıştım. İlerleyemeyiyordum çünkü önümde aşılmaz duvarlar örülüydü. Geriye gidemiyordum çünkü benim geçmişim yoktu. Asya'dan öncesi bende artık yoktu. Ruhum tırnaklarıyla kazıyarak kazanmışdı bu aşkı ve ben asla bu aşkı, Asya'yı kaybetmeyecektim. Eğer onu kaybedersem benden geriye ne kalırdı ki? Geçmişim yoktu, geleceğim yoktu.. Bugünüm yoktu! Kimse olurdum ben onsuz. O da bensiz yapamazdı zaten. Ben onun gözlerine baktığım zaman geleceğimizi görüyordum. Ruhu ruhuma, kalbi kalbime kördüğüm olmuştu arapsaçı misali. Öyle bir bağdı ki bu bırakın başkasını biz kendimiz bile çözemezdik ipleri.
Eve gelir gelmez hiç kimseye bir şey demeden odama kapanmış ve yerimde duramıyor odamı
