Kapkaranlık zindanlarda tutsak kalmış ruhum beni soğuk denizlerin dibine dibine çekerken nefes almadan daha ne kadar süre böyle kalabilirdim bilmiyorum. Suyun soğukluğu öyle bir haldeydi ki sanki etimi kesiyordu. Çırpınmak beni kurtaracağı yerde daha da dibe çekiyor beni öldürüyordu. Kulaklarımdaki sessiz uğultu bir sineğin kanat çırpışı kadar sessiz aynı zamanda bir aslanın kükreyişi kadar kuvvetliydi benim için. Algımı kaybettiriyordu. İnsan uykusunda bile tedirgin olur, korkar mıydı? Korku. Korku benim en büyük düşmanım. Beni yok edebilecek, sindirebilecek yegane şey. Bir ateş gibi içime sızıp bedenimi ve ruhumu buz gibi titreten bir zehir. Kalbimi sıkıştıran, pençelerini geçirip nefesimi kesen bir şey bu. Boğazımda oluşan yumru, gözlerimden akan yaş.
Yanaklarımda hissettiğim soğuklukl
