Sonunda girmiş olduğumuz yaz tatiliyle hepimiz derin bir nefes almıştık. Mezuniyet gecesinden sonraki iki gün hepimiz dinlenmiştik. O gece ayaklarımız ağrıyana kadar dans etmiştik hepimiz. Bugün ise Selçuk amcanın bizi akşam yemeğine çağırmasıyla oraya gittik. Akşam yemek saatine kadar Yağız'dan kaçıp durmuştum sürekli. Benim şapşal sevgilim rahat durmuyordu ki bir türlü. Annemler görecek diyorum dinlemiyor beni. Neymiş bir şey yapmıyormuş sadece sarılıyormuş...
Yemeğimiz de bitikten sonra hep beraber salona geçmiştik.
"Evet çocuklar. Bugün özellikle toplanalım istedim. Çünkü artık hediyenizi verme zamanı geldi. Aslında çok büyük bir şey değil ama idare edin artık. Dördünüzü yazlığa gönderiyorum. Bir hafta size tatil."
"Baba ciddi misin?"
"Aslan babam be.."
"Ee çocuklar siz ne diyorsu
