İçimdeki acı bitmek yerine daha da çoğalıyor boğazımda bir yumruya sebep oluyordu. Birkaç ders boyunca kapüşonum kapalı bir şekilde sıranın üzerinde gözlerim kapalı öylece durdum ama yine de içimdeki kötü hislerin hiçbiri yok olmadı, zihnimdeki sis bulutu dağılmayıp zifiri bir karanlığa hapsetti beni. Boğazıma çöreklenen yumru nefes almamı gittikçe zorlaştırıyor kalbim göğüs kafesimi acımasızca dövüyordu. Daha fazla duramıyor bu duruma katlanamıyordum. Zil çalar çalmaz çantamı alıp sınıftan dışarı fırladım. Arkamdan seslenen Yağız'a bir kere olsun dönüp bakmadan koşarak çıktım okuldan.
Daha okulun bitmesine iki ders olmasına rağmen dayanamıyordum. Eve gitmek en iyisiydi ama yolu bulabilecek miydim ki? Koşuyordum sadece ve daha önce eve sadece bir kere gitmiştim onda da Özgür abi yanımdayd
