ที่บ้านเช่าหลังหนึ่งในกรุงเทพมหานคร
''โถ่เว้ย!! ไอ้พวกขยะ แค่เห็นฉันเทพหน่อยก็รวมกันบุกมาเพื่อจะแย่งไอเทม ปัญญาอ่อนกันรึไงฟร่ะ!!
เด็กหนุ่มคนหนึ่งตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ด้วยความโมโห
เขาเป็นเกมส์เมอร์ระดับท็อปของประเทศเลยก็ว่าได้ แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังไม่หลายคนที่ต้องการจะครอบครองไอเทมที่เขาครอบครองอยู่
ทำให้เขาต้องรับมือกับผู้เล่นอีกหลายหมื่น และตอนนี้เขาก็ได้ถูกฆ่าในเกมส์และถูกแย่งไอเทมไปแล้ว
ก๊อกๆๆ
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาทำสีหน้าโมโหทันที เขาไม่รู้ว่าใครจะมาเคาะประตูในตอนนี้ จะบอกว่าเป็นพนักงานส่งของหรือ? แน่นอนว่าไม่มีทางเขาไม่ได้สั่งของเกือบปีแล้ว
''ใครครับ?
เขาตะโกนขึ้นแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเคาะดังขึ้นจนเหมือนทุบประตูมากกว่า
''เปิด!!!!
เสียงขึ้นจากข้างนอกจนทำให้เขาสะดุ้งโหยง ชายหนุ่มเริ่มเกิดความกลัวขึ้นในใจ เขาไม่รู้ว่าคนที่อยู่ด้านนอกนั้นเป็นใครและต้องการอะไรจากเขา
ปังๆ!!
เสียงปืนดังขึ้นสองนัดทำให้จิตใจของเขาได้ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ทันใดนั้นประตูเปิดออกพร้อมกับชาย 4-5 คนเดินเข้ามา
''แกชื่อคริสใช่ไหม?
ชายคนนึงพูดขึ้นมา เขาได้แต่พยักหน้าด้วยความกลัวและตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
''แกกล้าไปยุ่งกับแฟนของคุณหมิงงั้นหรอวะ?
ชายคนนึงได้เดินเอาปืนมาจี้หัวเขา ตอนนี่แมนทำอะไรไม่ถูก เขารู้สึกเหมือนวิญญาณของเขาได้ลอยออกจากร่าง
''ค.. คุณพูดเรื่องอะไร''
ปัง
อ๊ากก!
ชายคนนึงลั่นไกใส่เขาที เลือดไหลออกมาบริเวณขาพร้อมกับอาการชาและปวดจนบอกไม่ถูก
''อย่ามาเล่นลิ้น!
เขาพยายามโบกไม้โบกมือ แต่เมื่อเขามองไปยังด้านหลังของชายทั้ง 5 คนเขาก็เจอผู้หญิงคนนึงยืนอยู่และแน่นอนผู้หญิงคนนั้นคือแฟนของเขาเอง
''ไอริน!
ปังๆๆๆๆๆๆๆ......
เสียงลั้นปืนจนหมดแม็กได้ดับชีวิตของเด็กหนุ่มผู่คลั่งไคล้เกมส์ในทันที ชีวิตของเขามันจบลงเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น?
มันตลกเกินไปรึเปล่า? ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของเขาเอง? และคนที่ชื่อหมิงเขาเองก็ไม่รู่จักเลยแม้แต่น้อย
โลกมันเคยยุติธรรมหรอ? ไม่ มันไม่เคยยุติธรรมตั้งแต่แรกแล้ว ผู้อ่อนแอก็ต้องตาย ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นที่อยู่รอด มันเป็นเช่นนั้นมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
.
.
.
ดวงดาวแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยเสียงของการร่ำไห้ เสียงของเด็กน้อยที่โหยหาความเป็นธรรม เสียงของผู้หญิงที่ถูกกระทำชำเราอย่างไม่มีใครสนใจ
เสียงของชายนักรบที่โดนสะบั้นศรีษะออกจากบ่าในขณะที่กำลังสู้รบ...
ดาวดวงนี้คือดาวที่เต็มไปด้วยสงคราม... และการเข่นฆ่า!!!
[กำลังเชื่อมต่อ]
[กำลังดาวโหลดสภาพแวดล้อม]
[ดาวโหลดเสร็จสิ้น]
[พบสิ่บมีชีวิต มากกว่า 1. ล้านๆ ชีวิต ในดาวที่ท่านกำลังอาศัย]
[พบสิ่งมีชีวิตมากกว่า 96.86% ที่สามารถวิวัฒนาการได้]
เสียงฝนพรำในขณะเดียวกันที่เสียงของระบบประหลาดได้ดังขึ้นมาในหัวของเด็กทารกคนนึง
'ฉัน... ตายแล้วหรอ'
เขานึกในใจพร้อมกับได้ยินเสียงรบกวนจากใครสักคน ดวงตาเขามองเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก ทำให้เห็นภาพตรงหน้าค่อนข้างจะเลือนลาง
'หืม? นี่มัน!?
ภาพตรงหน้าเขาคือหญิงสาวคนนึงกำลังอุ้มเขาด้วยความรัก เขารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่าเขาอยู่ในความฝันเลยทีเดียว
'มือ?
เขามองเห็นมือตัวเองที่มีขนาดเล็กจิ๋วจนพูดไม่ออก เขากลับมาเกิดใหม่? หรอ? ไม่ว่าจะคิดจนสมองกลับด้านเขาก็ไม่เชื่อว่านี่คือความจริง
''อืม... ชื่อคริสละกัน''
เขาได้ยินเสียงบ่นอะไรไม่รู้ และแน่นอนเขาฟังไม่ออกจนหญิงสาวคนนั้นอุ้มเขามานอนที่เปล
เขายังงงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วเขาถูกยิงด้วยปืนแมกกาซีนจนหมดแม็ก แต่อยู่ๆก็มาเกิดใหม่สะได้? จะให้เขาตั้งตัวได้ยังไง
[กำลังดาวโหลดภาษา]
!!!
และหน้าจอโฮโลแกรมที่ปรากฏตรงหน้าเขายิ่งทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าเดิม
''น.. นี่มัน เกมส์หรอ? ฉันเข้ามาติดอยู่ในเกมส์งั้นหรอ?
คริสตกใจอย่างมาก หรือว่าตอนนี้เขาฝันอยู่? ไม่มีทาง ทุกอย่างคือความจริงแน่นอน เขาได้กลับมาเกิดใหม่ในโลกที่แปลกประหลาดสุดๆ!
10 ปีผ่านไป
คริสได้เติบโตมามีหน้าตาค่อนข้างหล่อมาก ผมสีขาวเงิน ดวงตาสีขาวสว่าง รูปร่างพอดิบพอดีกับอายุ
แต่ที่ทำให้เขาหงุดหงิดที่สุดก็คือเจ้าระบบเกมส์นี่แหละ ผ่านมาตั้งหลายปีแล้วเขาก็ไม่สามารถที่จะหาวิธีใช้มันได้เลย
มันจะออกมาแจ้งเตือนบางอย่างเป็นครั้งเป็นคราว แต่จนถึงตอนนี้เขาก็หาวิธีใช้มันจริงๆไม่ได้เลยสักนิด
กร็อบ ๆๆ
เสียงย่ำเท้าของสัตว์ใหญ่ดังขึ้น คริสเปิดประตูออกมาก็พบเข้ากับทหารสองคนที่ขี่ม้ามาแต่ไกล
บ้านของเขาอยู่ห่างจากเมืองค่อนข้างมาก ไม่สิ ไกลเลยก็ว่าได้ ปกติไม่เคยมีใครมาที่บ้านเขาเลยแม้แต่คนเดียว
เขาอาศัยอยู่กับแม่เพียงสองคนตั้งแต่เด็กๆ หากินของป่าหรือแม่อาจจะเดินทางไปที่เมืองเพื่อซื้อเนื้อมากินเป็นครั้งคราว
โดยเงินที่ใช้ก็คือเงินที่พ่อเขาซึ่งเป็นทหารที่ไปรบนั้นได้ส่งมา
''คุณมาริแอน เรามีข่าวมาแจ้ง''
ทหารสองคนลงจากม้าก่อนจะเดินเข้ามา ซึ่งคริสมองดูลักษณะของพวกเขาดูท่าทางแปลกๆ
''เอ่อ มีอะไรคะ? หรือว่าสงครามกับอาณาจักรมิลได้จบแล้ว?
ทหารทั้งสองคนส่ายหัวก่อนจะพูดขึ้น
''อัศวินคริมสันได้เสียชีวิตแล้ว เสียใจด้วยนะขอรับ''
ทันใดนั้นมาริแอนแทบจะเป็นลม เหมือนกับสิ่งที่เธอได้เฝ้ารอมานานแสนนานนั้นได้พังสลายลง ทหารสองคนนั้นพอแจ้งข่าวเสร็จก็กลับไปโดยไม่มีแม้แต่เงินสักแดงเดียว
ตอบแทนที่พ่อของคริสได้เสียสละชีวิตเพื่ออาณาจักร แม้ตัวคริสจะเป็นเด็กและแสร้งเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ทว่าความจริงนั้นเขารู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก
ไม่สิ.... จะเรียกร้องหาความยุติธรรมหรอ? เขาเคยพูดเอาไว้สิ มันปัญญาอ่อน ใครอ่อนแอก็ต้องตาย คนอ่อนแอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรเลยแม้แต่น้อย
''ท.. ท่านแม่''
มาริแอนร้องไห้น้ำตาเป็นสาย กอดคริสเอาไว้แน่น เธอรู้สึกเหมือนดวงใจของเธอได้สลายไปแล้ว
มีเพียงแค่คริสที่เป็นพลังใจในการมีชีวิตอยู่ต่อไปของเธอเท่านั้น
[เสร็จสิ้นภารกิจ มีชีวิตรอดครบ 10 ปี]
[ปลดล็อคคำสั่งเรียกระบบ]
[ปลดล็อคระบบอัพเกรด]