ข้ามโลก

1214 Words
ที่บ้านเช่าหลังหนึ่งในกรุงเทพมหานคร​ ''​โถ่เว้ย!! ไอ้พวกขยะ แค่เห็นฉันเทพหน่อยก็รวมกันบุกมาเพื่อจะแย่งไอเทม ปัญญาอ่อน​กันรึไงฟร่ะ!! เด็กหนุ่มคนหนึ่งตะโกนโหวกเหวก​โวยวายอยู่หน้าคอมพิวเตอร์​ด้วยความโมโห เขาเป็นเกมส์​เมอร์ระดับท็อปของประเทศเลยก็ว่าได้ แต่ถึงอย่างงั้นก็ยังไม่หลายคนที่ต้องการจะครอบครองไอเทมที่เขาครอบครองอยู่ ทำให้เขาต้องรับมือกับผู้เล่นอีกหลายหมื่น และตอนนี้เขาก็ได้ถูกฆ่าในเกมส์และถูกแย่งไอเทมไปแล้ว ก๊อกๆๆ ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาทำสีหน้าโมโหทันที เขาไม่รู้ว่าใครจะมาเคาะประตูในตอนนี้ จะบอกว่าเป็นพนักงานส่งของหรือ? แน่นอนว่าไม่มีทางเขาไม่ได้สั่งของเกือบปีแล้ว ''​ใครครับ? เขาตะโกนขึ้นแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเคาะดังขึ้นจนเหมือนทุบประตูมากกว่า ''​เปิด!!!! เสียงขึ้นจากข้างนอกจนทำให้เขาสะดุ้งโหยง​ ชายหนุ่มเริ่มเกิดความกลัวขึ้นในใจ เขาไม่รู้ว่าคนที่อยู่ด้านนอกนั้นเป็นใครและต้องการอะไรจากเขา ปังๆ!! เสียงปืนดังขึ้นสองนัดทำให้จิตใจของเขาได้ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ทันใดนั้นประตูเปิดออกพร้อมกับชาย 4-5 คนเดินเข้ามา ''​แกชื่อคริสใช่ไหม? ชายคนนึงพูดขึ้นมา เขาได้แต่พยักหน้าด้วยความกลัวและตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ''​แกกล้าไปยุ่งกับแฟนของคุณหมิง​งั้นหรอวะ? ชายคนนึงได้เดินเอาปืนมาจี้หัวเขา ตอนนี่แมนทำอะไรไม่ถูก เขารู้สึกเหมือนวิญญาณ​ของเขาได้ลอยออกจากร่าง ''​ค.. คุณพูดเรื่องอะไร''​ ปัง อ๊ากก! ชายคนนึงลั่นไกใส่เขาที เลือดไหลออกมาบริเวณ​ขาพร้อมกับอาการชาและปวดจนบอกไม่ถูก ''​อย่ามาเล่นลิ้น! เขาพยายามโบกไม้โบกมือ​ แต่เมื่อเขามองไปยังด้านหลังของชายทั้ง 5 คนเขาก็เจอผู้หญิงคนนึงยืนอยู่และแน่นอนผู้หญิงคนนั้นคือแฟนของเขาเอง ''​ไอริน! ปังๆๆๆๆๆๆๆ...... เสียงลั้นปืนจนหมดแม็กได้ดับชีวิตของเด็กหนุ่มผู่คลั่งไคล้​เกมส์ในทันที ชีวิตของเขามันจบลงเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น? มันตลกเกินไปรึเปล่า? ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนของเขาเอง? และคนที่ชื่อหมิงเขาเองก็ไม่รู่จักเลยแม้แต่น้อย โลกมันเคยยุติธรรม​หรอ? ไม่ มันไม่เคยยุติธรรม​ตั้งแต่แรกแล้ว ผู้อ่อนแอก็ต้องตาย ผู้แข็งแกร่ง​เท่านั้นที่อยู่รอด มันเป็นเช่นนั้นมาแต่ไหนแต่ไร​แล้ว . . . ดวงดาวแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยเสียงของการร่ำไห้ เสียงของเด็กน้อยที่โหยหาความเป็นธรรม เสียงของผู้หญิงที่ถูกกระทำชำเราอย่างไม่มีใครสนใจ เสียงของชายนักรบที่โดนสะบั้นศรีษะออกจากบ่าในขณะที่กำลังสู้รบ... ดาวดวงนี้คือดาวที่เต็มไปด้วยสงคราม... และการเข่นฆ่า!!! [กำลังเชื่อมต่อ] [กำลังดาวโหลดสภาพแวดล้อม] [ดาวโหลดเสร็จสิ้น] [พบสิ่บมีชีวิต มากกว่า 1. ล้านๆ ชีวิต ในดาวที่ท่านกำลังอาศัย] [พบสิ่งมีชีวิตมากกว่า 96.86% ที่สามารถวิวัฒนาการ​ได้] เสียงฝนพรำในขณะเดียวกัน​ที่เสียงของระบบประหลาดได้ดังขึ้นมาในหัวของเด็กทารกคนนึง 'ฉัน... ตายแล้วหรอ' เขานึกในใจพร้อมกับได้ยินเสียงรบกวนจากใครสักคน ดวงตาเขามองเห็นไม่ค่อยชัดเท่าไหร่นัก ทำให้เห็นภาพตรงหน้าค่อนข้างจะเลือนลาง 'หืม? นี่มัน!? ภาพตรงหน้าเขาคือหญิงสาวคนนึงกำลังอุ้มเขาด้วยความรัก เขารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก มันเหมือนกับว่าเขาอยู่ในความฝันเลยทีเดียว 'มือ? เขามองเห็นมือตัวเองที่มีขนาดเล็กจิ๋วจนพูดไม่ออก เขากลับมาเกิดใหม่? หรอ? ไม่ว่าจะคิดจนสมองกลับด้านเขาก็ไม่เชื่อว่านี่คือความจริง '​'อืม... ชื่อคริสละกัน'​' เขาได้ยินเสียงบ่นอะไรไม่รู้ และแน่นอนเขาฟังไม่ออกจนหญิงสาวคนนั้นอุ้มเขามานอนที่เปล เขายังงงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วเขาถูกยิงด้วยปืนแมกกาซีน​จนหมดแม็ก แต่อยู่ๆก็มาเกิดใหม่สะได้? จะให้เขาตั้งตัวได้ยังไง [กำลังดาวโหลดภาษา] !!! และหน้าจอโฮโลแกรมที่ปรากฏ​ตรงหน้าเขายิ่งทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าเดิม ''​น.. นี่มัน เกมส์หรอ? ฉันเข้ามาติดอยู่ในเกมส์งั้นหรอ? คริสตกใจอย่างมาก หรือว่าตอนนี้เขาฝันอยู่? ไม่มีทาง ทุกอย่างคือความจริงแน่นอน เขาได้กลับมาเกิดใหม่ในโลกที่แปลกประหลาด​สุดๆ! 10 ปีผ่านไป คริสได้เติบโตมามีหน้าตาค่อนข้างหล่อมาก ผมสีขาวเงิน ดวงตาสีขาวสว่าง รูปร่างพอดิบพอดี​กับอายุ แต่ที่ทำให้เขาหงุดหงิด​ที่สุดก็คือเจ้าระบบเกมส์นี่แหละ ผ่านมาตั้งหลายปีแล้วเขาก็ไม่สามารถที่จะหาวิธีใช้มันได้เลย มันจะออกมาแจ้งเตือนบางอย่างเป็นครั้งเป็นคราว​ แต่จนถึงตอนนี้เขาก็หาวิธีใช้มันจริงๆไม่ได้เลยสักนิด กร็อบ ๆๆ เสียงย่ำเท้าของสัตว์ใหญ่ดังขึ้น คริสเปิดประตูออกมาก็พบเข้ากับทหารสองคนที่ขี่ม้ามาแต่ไกล บ้านของเขาอยู่ห่างจากเมืองค่อนข้างมาก ไม่สิ ไกลเลยก็ว่าได้ ปกติไม่เคยมีใครมาที่บ้านเขาเลยแม้แต่คนเดียว เขาอาศัยอยู่กับแม่เพียงสองคนตั้งแต่เด็กๆ หากินของป่าหรือแม่อาจจะเดินทางไปที่เมืองเพื่อซื้อเนื้อมากินเป็นครั้งคราว โดยเงินที่ใช้ก็คือเงินที่พ่อเขาซึ่งเป็นทหารที่ไปรบนั้นได้ส่งมา ''​คุณมาริแอน เรามีข่าวมาแจ้ง'' ทหารสองคนลงจากม้าก่อนจะเดินเข้ามา ซึ่งคริสมองดูลักษณะ​ของพวกเขาดูท่าทางแปลกๆ ''​เอ่อ มีอะไรคะ? หรือว่าสงครามกับอาณาจักรมิลได้จบแล้ว? ทหารทั้งสองคนส่ายหัวก่อนจะพูดขึ้น ''​อัศวินคริ​มสัน​ได้เสียชีวิตแล้ว เสียใจด้วยนะขอรับ'' ทันใดนั้นมาริแอนแทบจะเป็นลม เหมือนกับสิ่งที่เธอได้เฝ้ารอมานานแสนนานนั้นได้พังสลายลง ทหารสองคนนั้นพอแจ้งข่าวเสร็จก็กลับไปโดยไม่มีแม้แต่เงินสักแดงเดียว ตอบแทนที่พ่อของคริสได้เสียสละชีวิตเพื่ออาณาจักร แม้ตัวคริสจะเป็นเด็กและแสร้งเป็นไม่รู้เรื่อง แต่ทว่าความจริงนั้นเขารู้สึกปวดใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่สิ.... จะเรียกร้องหาความยุติธรรม​หรอ? เขาเคยพูดเอาไว้สิ มันปัญญาอ่อน​ ใครอ่อนแอก็ต้องตาย คนอ่อนแอไม่มีสิทธิ์​เรียกร้องอะไรเลยแม้แต่น้อย ''​ท.. ท่านแม่''​ มาริแอนร้องไห้น้ำตาเป็นสาย กอดคริสเอาไว้แน่น เธอรู้สึกเหมือนดวงใจของเธอได้สลายไปแล้ว มีเพียงแค่คริสที่เป็นพลังใจในการมีชีวิตอยู่ต่อไปของเธอเท่านั้น [เสร็จสิ้นภารกิจ มีชีวิตรอดครบ 10 ปี]​ [ปลดล็อคคำสั่งเรียกระบบ]​ [ปลดล็อคระบบอัพเกรด]​
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD