บทนำ
908 Words
“มาดูผีเสื้อที่ห้องผมไหม”
“พอดีไม่ชอบผีเสื้อ”
“แต่ถ้าได้ลองผีเสื้อตัวนี้ ผมรับรองว่าคุณจะต้องติดใจ”
“สวัสดีครับ มาดื่มคนเดียวเหรอครับ” ชิเอลพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มและเข้ามายืนที่โต๊ะเดียวกับที่หญิงสาวกำลังนั่งจิบไวน์อยู่คนเดียว เขามองเธอมาได้สักพักแล้วและเธอมันสวยถูกอกถูกใจของเขาเป็นที่สุด
“เห็นว่ามีกี่คนละคะ” เสียงมั่นใจเชิงหยิ่ง ๆ ตอบกลับมาด้วยใบหน้าที่ไม่มีความตื่นตระหนก
“งั้นผมขอนั่งด้วยคนนะครับ พอดีเพื่อนผมปล่อยให้รอเก้ออยู่คนเดียว” ถึงแม้จะหน้าเสียกับคำตอบที่หญิงสาวเปล่งออกมาจากริมฝีปากสวยๆ ที่มันน่าฝากรอยฟันของเขาเอาไว้รอบๆ แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้กับอีแค่คำพูดไม่กี่ประโยคของเธอ
“เชิญค่ะ” ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีแดงสดขยับริมฝีปากอย่างช้าๆ และยิ้มให้เล็กน้อยอย่างไม่ให้เสียมารยาท
“ขอบคุณครับ” ชิเอลยิ้มรับด้วยใบหน้าที่หล่อแพรวพราวที่กี่ครั้งต่อกี่ครั้งถ้าเขาเผยรอยยิ้มให้ใครอีกฝ่ายก็ต้องศิโรราบ และเธอคนนี้ก็เช่นกันเดี๋ยวสักพักเธอคนสวยคนนี้ต้องมาร้องครวญครางที่ใต้ร่างของเขาเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ
“หึ! ยิ้มแบบนี้คิดจะมาหว่านเสน่ห์ฉันเหรอเด็กน้อย” หญิงสาวพูดอย่างขบขัน และคลี่ริมฝีปากที่มีลิปสติกสีแดงเคลือบอยู่อย่างช้า ๆ และจ้องมองชิเอลอย่างไม่หลบสายตา
“หืม เรียกผมว่าเด็กน้อยเหรอครับ” ชิเอลเลิกคิ้วอย่างนึกสนุก เพราะนานแล้วที่เขาไม่ได้เล่นอะไรยาก ๆ แบบนี้
“เธอเด็กกว่าฉันก็แล้วกัน” เธอบอกอย่างใจเย็น และนั่งไขว่ห้างจิ๊บไวน์อย่างมีชั้นเชิง
สายตาคมที่แฝงความเจ้าเล่ห์ของหมาป่าจ้องมองและกลืนน้ำลายลงคอ เพราะเขาดูผู้หญิงตรงหน้าแล้วนึกสนุก เพราะเธอเหมือนเป็นนางพญาที่เขาต้องโค่นล้มลงมาให้ได้
“แล้วอยากไปดูผีเสื้อกับเด็กน้อยคนนี้ไหมล่ะ”
“หึ หึ” ชิเอลมองมาทางหญิงสาวที่ดูเปรี้ยวเข็ดฟันตรงหน้า เพราะตอนนี้เขาอยากจะครอบครองเธอเสียแล้วจริง ๆ อยากรู้นักใบหน้าเชิด ๆ หยิ่ง ๆ นั้นเวลาร้องครางมันจะได้อารมณ์ขนาดไหน
“มาดูผีเสื้อที่ห้องผมไหม” เขาถามอีกครั้งเมื่อหญิงสาวเอาแต่ยิ้ม
“พอดีไม่ชอบผีเสื้อ” เธอพูดอย่างช้าๆ ที่แฝงไปด้วยความยั่วยุ
“แต่ถ้าได้ลองผีเสื้อตัวนี้ ผมรับรองว่าคุณจะต้องติดใจ”
“พอดีไม่ชอบหนุ่มวัยละอ่อนเวลาเคี้ยวมันไม่อร่อย มันอ่อนเกินไป”
“หึ ลองก่อนไหมล่ะ จะได้รู้ว่าวัยละอ่อนแล้วตรงนั้นมันจะละอ่อนไหม” ชิเอลพูดด้วยสายตาที่แพรวพราวเพราะเขาต้องเอาผู้หญิงตรงหน้าเข้าห้องกับเขาให้ได้ในคืนนี้ ถูกใจเขานักจะกระแทกให้จุกจนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งนั้นไม่ได้เลย
“ไว้คราวหน้าฉันเจอเธออีก ฉันจะเก็บเอาไว้คิด ราตรีสวัสดิ์นะเด็กน้อย” ชิเอลมองดูหญิงสาวที่เธอบอกว่าแก่กว่าเขาด้วยสายตาที่ยากเกินกว่าจะอธิบายได้ เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เขาโดนผู้หญิงเท และเลือกเดินออกไปและทิ้งให้เขานั่งอยู่คนเดียวหัวโด่อยู่ตรงนี้ รู้ถึงไหนอายถึงนั้น
“หึ ชักสนุกซะแล้วสิ” เขาพูดและส่ายหน้าให้กับตัวเองและหัวเราะออกมาเล็กน้อย แต่พอเงยหน้าขึ้นเท่านั้นแหละแววตาเขาก็เปลี่ยนเป็นกระด่างไปด้วยความโกรธและหงุดหงิดที่โดนผู้หญิงขัดใจและเทไปอย่างง่าย ๆ
“ไหงหน้ามึงเป็นยังงั้นล่ะ ตอนออกไปหน้านี้ระรื่นเชี่ยว ตอนกลับมาเหมือนใครเอากระโปรงแม่มึงมาใส่อย่างงั้นแหละ” ชิเอลมองหน้าไปที่ใบหน้านิ่ง ๆ และหล่อของคนที่เป็นรุ่นพี่ในแก๊งด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ จากหงุดหงิดก็หงุดหงิดมากกว่าเดิมเสียอีก
“เจอผีเสือแสนสวยที่จับยากนะสิ”
“หึ หึ กูละอยากเห็นหน้าคนที่ไม่มองมึงจริง ๆ” เวกัสเพื่อนสนิทเอ่ยสมทบอย่างขบขัน ที่มีใครกล้าเทชิเอลพ่อหนุ่มนักรักคนนี้ได้ลงคอ
เขาแทบอยากเอาเท้าอุดปากกับคนพูดมากอย่างเวกัสจริง ๆ อย่าให้ถึงทีเขานะ จะล้อมันทั้งเช้าทั้งเย็นเลยทีเดียว
“เดี๋ยวมึงดูนะติดเบ็ดเมื่อไรกูจะฟันให้แหลกเลย” เขาพูดอย่างคาดโทษและเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าสวย ๆ ที่ดูเชิดและหยิ่งอย่างไม่แคร์ใครของเธอคนนั้น หยิ่งไปเถอะเดี๋ยวกูจะตอกให้พรุน
---------------------------
ทำเป็นพูดว่าจะตอกเขาให้พรุน
แต่ที่ฉันเห็นนายตอนตอกหน้าซะยับเลยนะพ่อชิเอลน้อย
เรื่องนี้เป็นรุ่นลูกของหลุยส์กับแพรวานะคะ สามารถตามไปหาอ่านได้ชื่อเรื่อง
PLAYBOY พ่ายรัก ค่ะ
สปอยล์
"เจอกันอีกแล้วนะครับคุณคนสวย”
“ที่ตรงนี้มีคนนั่งแล้วเด็กน้อย ออกไปก่อนที่“แฟนพี่จะมาดีกว่านะ”
“ชิ! พี่สาวผมว่าผมเด็ดกว่าแฟนพี่นะ”
- Writer
