SA wakas, after one decade ay nakarating na kami sa bahay. Ang o.a ng pagkakasabi ko ng isang dekada pero okay lang ‘yan, trip ko lang naman. “Kumusta ang araw mo, Miss Holy Junellah?” bati sa ‘kin ni Tita Maria pagkapasok at pagkapasok ko lang sa loob. S’ya nga pala, umalis na ulit ‘yong Levai papunta sa office n’ya at may aasikasuhin pa raw.
“Tamang-tama, hindi ko alam ang schedule mo ngayon at hindi ako nakapag-handa ng lunch box mo sa school. Mabuti naman at half day lang ulit ang klase mo,” dagdag n’ya pa.
“Opo, Tita. Busog pa po ako kaya ice tea na lang po ang ipaghanda n’yo sa ‘kin at paki hatid na lang po sa k’warto ko,” magalang kong sambit habang naglalakad papuntang hagdan.
“Sige, Miss Junellah,” sabi n’ya sa ‘kin at tumalikod para pasukin ang dining room.
“Take your time,
