พันมนตร์ ชลราชา

Chapter 10: ใจพี่ชลเต้น

พันมนตร์อ้าปากค้างเมื่อเห็น ‘ที่ทำงาน’ ของชลราชา หนุ่มหล่อที่เธอเพิ่งรู้จักแต่เธอดื่มเลือดเขาวันนี้เป็นวันที่แปดแล้ว เขาดูไม่ธรรมดาเพราะเขาหล่อเหลาเหมือนเทพบุตร ด้วยลุคแบดบอยรวมถึงความร่ำรวยที่เขามีทำให้พันมนตร์ไม่เคยคิดว่าเขาต้องทำงานทำการใด ๆ จนกระทั่งเธอเห็นที่นี่

‘คลินิกสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ ชลา’

ป้ายคลินิกตัวโตติดอยู่ที่หน้าอาคารสีขาวสูงสามชั้นอันกว้างขวางโอ่อ่า อยู่ติดริมแม่น้ำและห่างจากบ้านของเธอแค่ครึ่งชั่วโมง

ชลราชาพาเธอเดินดูอาคารตั้งแต่ชั้นหนึ่งที่เป็นชั้นรับรอง ‘ผู้ป่วย’ ซึ่งเธอคาดเดาได้ว่าส่วนใหญ่น่าจะเป็นจระเข้ที่สามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ จากนั้นจึงพาขึ้นไปชั้นสองที่เป็นห้องผู้ป่วย รวมถึงกำแพงกระจกหนาจากพื้นจรดฝ้าเพดาน บรรจุน้ำอยู่ภายในคล้ายอควาเรียม มองเห็นจระเข้ตัวใหญ่แหวกว่ายไปมาอยู่หลายตัว และสุดท้ายเขาจึงพาเธอเดินขึ้นไปยังชั้นสามอันเป็นชั้นส่วนตัวที่กันไว้เป็นโซนทำงานของชลราชาเท่านั้น

ภายในอาคารมีทั้ง ‘ผู้ป่วย’ และสัตวแพทย์รวมถึงพยาบาลสัตว์อีกหลายคนที่ยังคงทำงานอยู่ พวกเขาล้วนทำความเคารพชลราชาและพันมนตร์ตลอดทาง

“ที่นี่มันคืออะไรกันคะ? มนไม่ยักรู้ว่ามีที่แบบนี้อยู่ด้วย” หญิงสาวถามขึ้นมาหลังจากที่ชลราชาพาเธอเข้ามานั่งในห้องทำงานของเขา

“ที่นี่คือที่ทำงานของพี่ไง พี่เป็นสัตวแพทย์ พี่เปิดคลินิกดูแลเฉพาะจระเข้ พี่ไม่รับคนไข้อื่น รับแต่จระเข้ที่กลายร่างเป็นมนุษย์ได้ พวกพญาจระเข้แบบพี่ตั้งแต่เกิดจนอายุเกือบร้อยปี พี่ก็เห็นมีแต่ครอบครัวพี่เท่านั้น พี่เลยคิดว่าพี่ควรจะดูแลพวกจระเข้กลายร่างชั้นล่างที่เป็นเหมือนบริวารของพี่ให้ดีที่สุด แล้วชีวิตของพี่ยาวนานปานนี้ จะหมดอายุขัยที่ 300 ปี พี่เลยเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ สลับกันไปมาหลายอย่าง เปิดกิจการก็หลายแบบ แต่สิ่งที่พี่คิดว่าพี่ชอบทำและทำได้ดีเห็นจะมีแต่ผับและคลินิกนี่แหละ วันนี้พี่ไปรับหนูสายเพราะมีคนไข้ด่วน กว่าจะผ่าตัดเสร็จก็เลยเวลาไปรับหนูแล้ว พี่ขอโทษ” ชลราชาเล่าให้เธอฟังแล้วล้วงบุหรี่มวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าเสื้อพร้อมจุดไฟเตรียมสูบ แต่ก่อนที่เขาจะได้สูบบุหรี่ พันมนตร์ก็ดึงมันออกมาจากมือเขาก่อน

“หยุดเลยค่ะ พี่อาจเป็นพญาจระเข้ที่มีอายุอยู่ได้ถึง 300 ปี แต่มนเป็นมนุษย์ที่ถูกสาปว่าต้องตายตอน 25 ถ้าไม่ได้ดื่มเลือดพญาจระเข้ พี่อาจไม่ตายเพราะมะเร็งปอด แต่มนอาจตายได้ค่ะ ถ้าจะสูบไปสูบที่อื่น ที่ไม่มีมนอยู่ แล้วอีกอย่างพี่จะติดงานหรืออะไรก็แล้วแต่ พี่ควรจะบอกมนหน่อย ไม่ใช่ปล่อยให้มนกังวลใจ เฝ้ารอแต่ว่าพี่จะมาหรือไม่มา อาชีพของพี่มันดี รักษาชีวิตผู้อื่น แต่ช่วยรักษาน้ำใจมนด้วย ถ้าพี่คิดจริงจังที่จะเอามนทำเมีย ก็ขอให้พี่ให้เกียรติเมียคนนี้ของพี่ด้วยค่ะ" พันมนตร์พูดน้ำเสียงขึงขังก่อนจะโยนบุหรี่ที่ยังไม่ได้จุดลงถังขยะใกล้ ๆ

ชลราชายอมให้เธอดึงบุหรี่ออกจากมือแล้วยักไหล่พลางส่งยิ้มทรงเสน่ห์ให้เธอ

“พี่แค่สูบเล่น ๆ มันก็เหมือนยาเส้นสมัยก่อน ปรับเปลี่ยนไปเรื่อย ถ้าหนูไม่ชอบพี่ไม่สูบก็ได้ ไม่ใช่เรื่องยาก ว่าแต่ว่า... ที่หนูพูดมาคือหนูจะยอมเป็นเมียพี่ตามที่เราทำข้อตกลงกันไว้จริง ๆ ใช่ไหม?” พญาจระเข้ยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วถามเธอ

พันมนตร์หน้าแดงขึ้นมาทันที ไม่ทันรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป

ก็แหม... พูดไปตามอารมณ์นี่นา จระเข้บ้า! ทำงานทำการอะไรไม่เห็นบอก เพิ่งมาบอกตอนรู้จักกันได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว จะมาสายมาช้าฉันจะไม่ว่าเลย ถ้าบอกกันสักคำ แล้วนี่ไม่รู้ว่าที่อยู่มาเกือบร้อยปีมีอะไรปิดบังอีกบ้าง แอบมีเมียซุกไว้ก่อนหน้าหรือเปล่าก็ไม่รู้

สาวสวยคิดแล้วหันไปสบตากับเขา

“พูดจริงค่ะ ถ้าพี่ชลรักษาสัญญาหนูก็รักษาคำพูดของหนูเหมือนกัน"

"งั้น... วันนี้เริ่มจากการดื่มเลือดพี่ก่อนดีไหมที่รัก?” ชลราชาถามเธอยิ้ม ๆ แล้วแกะกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด ถอดเสื้อออก เปลือยร่างท่อนบนโชว์แผงอกกว้าง หน้าท้องเป็นลอน

หนุ่มหล่อให้พันมนตร์ดื่มเลือดเขาด้วยการกรีดแขนให้เธอทุกวัน จนแขนทั้งสองข้างของเขาเต็มไปด้วยรอยกรีด บาดแผลของเขาจางหายไปภายใน 2-3 วันซึ่งเร็วกว่ามนุษย์ทั่วไปก็จริงแต่เมื่อต้องกรีดเลือดให้เธอทุกวันแผลที่เกิดขึ้นมากมายก็จางลงไม่ทันต่อรอยแผลใหม่

“แขนพี่ถูกกรีดทั้งสองข้าง อีก 2-3 วันน่าจะหายสนิท วันนี้หนูดื่มเลือดจากอกพี่ก็แล้วกันนะพันมนตร์” เขาเรียกชื่อเธอเต็มยศพลางกระดิกนิ้วเรียกเธอด้วยสายตาที่เหมือนมีมนตร์สะกดให้หญิงสาวทำตาม

“อืม” พันมนตร์พยักหน้าน้อย ๆ แล้วเดินเข้าไปหาเขา

ใบหน้าเล็กใสของสาวสวยอยู่ตรงระดับอกของเขาพอดี เธอได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นแรงจนเธออดเอ่ยขึ้นมาไม่ได้

“ใจพี่ชลเต้นอะ แรงมาก”

“อย่าพูดได้ไหม? ยิ่งพูดลมหายใจหนูยิ่งรดอยู่บนอกพี่ มันยิ่งทำให้พี่ใจเต้น พร้อมนะ...” หนุ่มหล่อบอกพันมนตร์แล้วล้วงเอามีดพกด้ามเล็กจากกระเป๋ากางเกงออกมากรีดเหนืออกของตัวเองตื้น ๆ ให้เลือดมันไหลซึมออกมา

พันมนตร์เม้มริมฝีปาก แล้วมองเลือดสีแดงฉานของพญาจระเข้ที่ไหลออกมาจากรอยแผล เธอนิ่วหน้าเพราะรู้ว่าเขาคงต้องเจ็บไม่มากก็น้อย หญิงสาวเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อให้ริมฝีปากบางจ่อตรงกับแผลที่อยู่เหนืออกของเขาเล็กน้อยก่อนจะประกบริมฝีปากอิ่มนุ่มนิ่มลงไปแล้วดูดเอาเลือดพญาจระเข้ที่ไหลซึมออกมาจากร่างเขา

“อ๊า... ดูดเบา ๆ หน่อยมน” เขาร้องบอกเธอ

พันมนตร์หยุดดูดแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาเขาก่อนเอ่ยปากถาม

“พี่ชลเจ็บเวลามนดูดเหรอคะ?” สาวสวยถามเสียงแผ่วเบา

“พี่ไม่ได้เจ็บ พี่เสียว” หนุ่มรูปงามตอบแล้วขยิบตาให้เธอทีหนึ่ง

พันมนตร์รีบผลักตัวออกมาจากอกเขาแล้วหน้าแดงทันที

“ดื่มเลือดเสร็จแล้วค่ะ วันนี้พี่ชลจะให้หนูเรียนอะไรคะ? ไหน ๆ ก็อยู่ที่คลินิกแล้ว เรียนเรื่องโรคของจระเข้ดีไหมคะ?” พันมนตร์รีบเฉไฉเพราะเห็นท่าไม่ดี ขืนพี่ชลรุกเธอหนักกว่านี้มีหวังเธอยอมเป็นเมียเขาตั้งแต่ยังไม่ครบ 99 วันแน่

ถ้าเกิดใจอ่อนยอมพี่ชล พอตกเป็นเมียเขาไม่แน่ว่าพญาจระเข้เจ้าเล่ห์อย่างพี่ชลจะผิดสัญญาแล้วไม่ยอมให้ฉันดื่มเลือดครบ 99 วันหรือเปล่า? ถ้าเกิดเขาได้ตัวฉันไปแล้วปล่อยให้ฉันตายฉันมิเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจเหรอ? ถึงพี่ชลไม่น่าจะเป็นคนแบบนั้น แต่เวลาที่รู้จักกันแค่อาทิตย์เดียวมันยังน้อยเกินไปที่จะบอกอะไรได้

หญิงสาวคิดแล้วพยายามไม่อ่อนไหวไปกับเสน่ห์ของพญาจระเข้ แต่ก่อนที่เธอจะห้ามใจของตัวเองได้หนุ่มหน้าหล่อก็ยกตัวเธอลอยหวือแล้ววางร่างเล็กของเธอไว้บนโต๊ะทำงานของเขา

“วันนี้พี่จะให้หนูเรียนเกี่ยวกับพญาจระเข้บ้าง รู้เรื่องของจระเข้มาเยอะแล้ว มารู้เรื่องของพญาจระเข้อย่างพี่บ้าง...” เขาพูดแล้วเว้นช่วงพลางจับมือน้อย ๆ ของเธอให้ขึ้นมาลูบอกข้างที่ไม่มีรอยกรีดของเขา

แผงอกหนาเนื้อแน่น หัวนมสีน้ำตาลตั้งชู แค่มือน้อยนิ่มสะกิดโดนมันก็ยิ่งแข็งตัวไปกันใหญ่ราวกับพันมนตร์กระตุ้นให้เขาเกิดอารมณ์กระสันอยาก

“พญาจระเข้มักจะอยู่ในร่างมนุษย์ที่งดงาม และทุกส่วนสัดเหมือนมนุษย์เพราะมันไม่ใช่แค่รูปเสก มันคือร่างกายของเราจริง ๆ ร่างกายที่สามารถพลิกแพลง เป็นได้ทั้งมนุษย์และเดรัจฉาน และเพราะทุกส่วนสัดเหมือนมนุษย์ จุดต่าง ๆ ที่รับความรู้สึกก็เหมือนมนุษย์เช่นกัน... พี่สอนหนูจูบมาหนึ่งอาทิตย์แล้ว ต่อไปนี้พี่จะดูว่าที่สอนไปมันทำให้หนูเป็นงานขึ้นบ้างหรือเปล่า" ชลราชาพูดแล้วยกยิ้มร้ายที่มุมปากพลางโน้มตัวลงไปคร่อมร่างเล็กของพันมนตร์ที่บัดนี้นั่งห้อยขาอยู่บนโต๊ะทำงานใหญ่ หนุ่มหล่อปัดเอกสารทั้งหมดบนโต๊ะลงพื้นอย่างไม่แยแส

ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือต้องสอนเด็กน้อยอายุห่างกับเขา 70 กว่าปีที่ตรงหน้า

พันมนตร์จ้องใบหน้าหล่อไร้ที่ติแล้วมีอันต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

คอเธอแห้งผาก หน้าของเธอร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง

“เออ... ถ้าหนูไม่เป็นงานพี่ชลจะทำอะไรกับหนูไหมคะ?” หญิงสาวอดถามขึ้นมาด้วยความกริ่งเกรงไม่ได้

“ถึงหนูไม่เป็นงานพี่จะทำอะไรหนูได้ นอกจาก... สอนให้หนักขึ้น ละเอียดขึ้น เนื้อหาแน่นขึ้น และแน่นอน... รับรองว่าเสียวขึ้นด้วยที่รัก”