2
1065 Words
ทางด้านราเชนทร์คิดหาทางกำจัดวาติยาให้ออกไปจากบ้าน แต่ไม่ว่าจะทำยังไงวาติยายังไม่มีท่าทีที่จะออกไปจากบ้านเลยสักนิด ก็ให้มันรู้ไปว่าระหว่างเขาและวาติยาใครจะชนะ และราเชนทร์ได้คิดแผนใหม่ขึ้นมาซึ่งคิดว่าน่าจะได้ผล
ราเชนทร์เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับสาวหมวหุ่นดี เขาโอบเอวสาวคนนั้นมานั่งบนโซฟา ก่อนเรียกสาวใช้ที่กำลังเดินไปยังห้องครัว
“สร้อย” เจ้าของชื่อเดินมาหาเจ้านายเอาแต่ใจ มองหญิงสาวข้างร่างใหญ่แล้วนึกสงสารวาติยาขึ้นมาทันใด
“คะคุณเชนทร์”
“ไปตามแก้วมาหาฉันที่ห้องของเขา ตอนนี้เลยนะ”
“ค่ะคุณเชนทร์” สร้อยพอเดาออกว่า อะไรจะเกิดขึ้น แต่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยวาติยาได้อย่างไร เธอเป็นเพียงสาวใช้กินเงินเดือน ยุ่งเรื่องเจ้านายมากเกินไปไม่ส่งผลดีต่อตัวเองแน่นอน
สร้อยเดินไปยังห้องครัว ที่ในห้องนั้นมีร่างสาวสวยนิสัยดีและน่าสงสารกำลังยืนทำอาหารอยู่หน้าเตา
“คุณแก้วคะ คุณแก้ว คุณเชนทร์เรียกให้คุณแก้วไปหาที่ห้องค่ะ” สร้อยรีบพูดทันที วินาทีที่ได้ยินคำพูดสร้อย วาติยาเกิดความสงสัย เนื่องจากราเชนทร์ไม่เคยเรียกให้ตนไปหาที่ไหนทั้งนั้น หน้าเธอยังไม่อยากมอง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม
“ห้อง ห้องไหนจ๊ะ” วาติยาถามเสียงอ่อนหวาน
“ห้องของคุณแก้วค่ะ” สร้อยตอบ
“ฉันขอทำซุปเสร็จก่อนนะ” วาติยาหันมาสนใจซุปในหม้อ
“คุณเชนทร์ให้คุณแก้วไปหาตอนนี้เลยค่ะ คุณแก้วรีบไปเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณเชนทร์อารมณ์ไม่ดี ส่วนซุปสร้อยทำต่อเองค่ะ”
“เคี่ยวต่อสักสิบนาทีนะแล้วปิดแก๊สได้เลย” วาติยาสั่งสร้อย ก่อนถอดผ้ากันเปื้อนวางลงบนโต๊ะ ก้าวเดินออกไปจากห้องครัวทันที โดยไม่ได้ซักถามอันใด
วาติยาเปิดประตูห้องด้วยมืออันสั่นเทา นี่เป็นครั้งแรกที่ราเชนทร์เรียกหาเธอ หรือว่าเขาจะเปลี่ยนใจยอมรับตนเป็นภรรยา แม้ว่าวาติยาจะไม่รู้สึกอะไรกับราเชนทร์นอกจากความละอายใจ แต่ก็ยังอยากได้การยอมรับจากเขาและมารดาของเขา ในฐานะภรรยาที่ถูกต้องทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห้งเหือดลง เมื่อวาติยาเห็นสองร่างกำลังก่ายกอดกันบนเตียง โดยฝ่ายหญิงไม่มีเสื้อผ้าสวมเลยสักชิ้นเดียว ส่วนราเชนทร์สวมเพียงกางเกงลำลองเท่านั้น
“ว่าไงที่รัก ฉันชวนเธอมาร่วมวงด้วย อาชีพเก่าเธอไม่ใช่เหรอ เร็ว ถอดเสื้อผ้าแล้วเดินมาขึ้นเตียง มาทำให้ฉันมีความสุขเหมือนกับที่โสเภณีคนนี้ทำ”
ราเชนทร์พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน เช่นเดียวกับฝ่ายหญิงที่นั่งคร่อมร่างของเขาอยู่ ใบหน้าของเธอกำลังดูดเม้มอยู่ที่ยอดอกของเขา โดยไม่สนใจว่ามีบุคคลที่สามยืนอยู่ ส่วนราเชนทร์ทำใบหน้าเคลิบเคลิ้มรัญจวนโดยไม่สนใจเธอเช่นกัน
วาติยาตัวสั่น มือสั่น ขาสั่นเรียกได้ว่าสั่นทั้งตัว เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์อย่างนี้มาก่อน และความอดทนก็ถึงจุดสิ้นสุดลง วาติยาวิ่งออกไปจากห้องทันที
ไม่! เธอจะไม่ทนอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว
เธอต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด มีเพียงคนเดียวที่หญิงสาวนึกถึงตอนนี้ คนเดียวที่โอบกอดเธอในยามที่ท้อแท้และยามทุกข์ เธอจะระบายและถ่ายทอดให้คนคนนี้ฟังเสมอ และครั้งนี้ก็เช่นกัน วาติยาจะไปหาคนคนนั้น คนที่เธอไม่ได้เจอมานานถึงเจ็ดเดือนแล้ว
ธาริกา พี่สาวฝาแฝด
ราเชนทร์เมื่อเห็นวาติยาวิ่งออกไปจากห้องแล้ว เขาได้ลุกไปดูที่หน้าต่างเห็นร่างของวาติยาวิ่งออกไปจากบ้าน รอยยิ้มของเขาปรากฏขึ้นบนใบหน้าก่อนจะเดินมายังเตียงนอนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“คืนนี้ฉันจะให้เงินเธอเพิ่มอีกสามเท่า เป็นรางวัลที่เธอทำงานได้ดีเกินคาด” ราเชนทร์ถอดกางเกงลำลองของเขาออกพร้อมด้วยชั้นในชาย สิ่งที่ผงาดอยู่กลางลำตัวของเขาทำให้ดวงตายาวรีของผู้หญิงที่นอนเปลือยกายบนเตียงเบิกกว้าง ก่อนจะแย้มยิ้มและลุกขึ้นไปหาราเชนทร์ที่ยืนอยู่ข้างเตียง ปรนนิบัติและปรนเปรอให้ราเชนทร์อย่างเต็มที่ เสียงครางระงมของผู้หญิงคนนั้นดังลั่นห้องก่อนจะสงบลงในอีกสองชั่วโมงต่อมา
ร่างสูงใหญ่นอนเอกเขนกอยู่ที่เตียงนอน หลังจากที่ผ่านกิจกรรมบนเตียงเร่าร้อนเมื่อสองชั่วโมงที่ผ่านมา เขาอาบน้ำทันทีที่ผละออกจากร่างโสเภณีคนนั้น วันนี้เขารู้สึกสบายใจและดีใจเป็นอย่างมากที่สามารถทำให้วาติยาออกไปจากบ้านหลังนี้ได้ ระยะเวลาเจ็ดเดือนที่ผ่านมาต้องทนเห็นผู้หญิงที่เขาเกลียด ผู้หญิงหิวเงินอย่างวาติยา ทำให้เขาไม่อยากกลับบ้าน ทั้งๆ ที่บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณตาของเขา บ้านที่เขารักมากที่สุด จะให้ทิ้งไปก็ทิ้งไม่ได้ ชายหนุ่มจึงต้องทนอยู่และวันนี้เขาไม่ต้องทนอีกต่อไป เพราะวาติยาได้ออกไปจากชีวิตของเขาแล้ว
พรุ่งนี้เขาจะให้คนของเขาขนเสื้อผ้าและของใช้ของวาติยาไปทิ้งให้หมด ตกแต่งห้องนั้นเสียใหม่ และจะทำบุญบ้านให้พระมาไล่เสนียดจัญไรออกไปจากห้องนั้นและบ้านของเขาให้หมด คืนนี้และทุกคืนหลังจากนี้เขาจะได้หลับสนิทสักที
โดยที่ตัวเขาไม่รู้หรอกว่าจะต้องเจอกับวาติยาคนใหม่ ที่ร้ายและร้อนแรงกว่าวาติยาคนเก่าหลายร้อยเท่า และเขาเองที่จะต้องเป็นฝ่ายรับมือวาติยาคนใหม่ด้วยหัวใจของเขา
- Writer
