“อุ๊ย!” ธาราอุทานออกมาเมื่อมีดที่เธอกำลังใช้ปอกผลไม้เกิดบาดมือขึ้น หญิงสาวรีบเอากระดาษชำระมาซับรอยเลือดก่อนจะเดินไปล้างมือแล้วใช้ผ้าสะอาดกดแผลเอาไว้ เพียงไม่นานเลือดก็หยุดไหล ธาราจึงหันไปเก็บข้าวของแล้วถือจานผลไม้ที่หั่นเรียบร้อยไปยังระเบียงเล็กๆ บริเวณหน้าบ้าน
“ใกล้จะเย็นแล้วสินะ” ธารามองดวงอาทิตย์ที่คล้อยต่ำลงด้วย แววตาหม่นแสงและคิดว่าวันนี้คงเป็นอีกวันที่เธอจะต้องนอนเดียวดายอีกครั้งนับจากวันที่อัคคีจากไป หญิงสาวเม้มปากแน่นพยายามกลั้นเสียงสะอื้นและบังคับตัวเองไม่ให้คิดฟุ้งซ่านมากมายนักกับเส้นทางที่เธอเลือกแล้ว ไม่ว่าตอนนี้อัคคีจะอยู่ที่ไหนและทำอะไรกับใคร เธอก็ต้องเชื่อใจเขา เชื่อใจสามีของเธออย่างที่เธอและเขาได้ให้สัญญากันไว้แล้ว
เสียงติดๆ ดับๆ ของรถยนต์บริเวณนอกรั่วบ้านช่วยเรียกธาราออกจากความคิด คิ้วเรียวขมวดมุ่น เมื่อถนนเส้นนี้ไม่ค่อยมีคนสัญจรไปมามากนัก ชั่งใจอยู่นานแต่เสียงเหล่านั้นก
