รสสุคนธ์ส่งยิ้มให้กับตัวเองในกระจกพลางหมุนตัวไปรอบๆ เพื่อสำรวจชุดไทยตัดเย็บประณีตที่เธอจะใส่เพื่อเข้าพิธีแต่งงานแบบโบราณในช่วงเช้าของวันนี้ ช่างแต่งหน้าและช่างทำผมที่อยู่ในห้องล้วนเอ่ยปากชมเจ้าสาวอย่างเธอไม่หยุดก่อนจะทยอยออกไปจากห้องแต่งตัว สุดท้ายจึงเหลือไว้แค่เพียงเธอและอัณณาที่จำใจต้องมารับหน้าที่ในฐานะเพื่อนเจ้าสาวเท่านั้น
“ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอยังจะยิ้มอยู่ได้” อัณณาแขวะอีกฝ่ายเมื่อเริ่มรับไม่ไหวกับสีหน้าระรื่นที่ไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด รสสุคนธ์ยิ้มค้าง แววตาไม่พอใจวูบหนึ่ง ก่อนจะหันไปยิ้มให้เพื่อนสาวราวกับไม่ถือสา
“แล้วฉันควรจะต้องทำหน้ายังไงหรืออัณ ในเมื่อวันนี้มันเป็นวันดีของฉัน” รสสุคนธ์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ดัดขึ้นเพื่อยั่วยุอารมณ์อีกฝ่าย อัณณาหน้าชากลายเป็นฝ่ายที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้แทน
“ทำไมเธอถึงเป็นไปได้ขนาดนี้รส พี่คี...คนที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วยคือคนรักของน้ำ เพื่อนสนิทขอ
