ขวัญพธู บทที่2.ยุทธวิธีสลัดซิง!!
1513 Words
“ยัยขวัญ...ยัยบ้า แกทำลงไปได้ยังไง รถยนต์คันนั้น10ล้านนะแก” มิ่งโกมุธครางเสียงแผ่ว เธอกำลังมองภาพก็อตซิป ที่รายการทีวีช่องหนึ่งทำข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนั้น ถึงจะไม่มีภาพตอนทุบ แต่แค่เศษซากที่เห็นมันก็ทำให้เธอเสียดายสุดซึ้ง จากรถยนต์สปอร์ตนำเข้าสุดหรู ตอนนี้มันเป็นแค่เศษเหล็กที่พังยับ จากฝีมือของสาวน้อยสุดสวยคนนี้ และเธอกำลังนั่งกัดเล็บสายตามองภาพในจอด้วยความหวาดกลัว
“แก...ปะป๊าฉันเล่นงานฉันตายแน่...เอาไงดีอะ จะแก้ตัวกับปะป๊ายังไงดี”
“ตอนทำไม่คิด ...ตอนนี้มากลัว...” มิ่งโกมุธสะบัดค้อน เธอยกรีโหมตขึ้นกดปิดทีวีจอยักษ์ เพราะไม่อยากให้ขวัญพธูไม่สบายใจมากไปกว่านี้อีก
“แหม...ตอนนั้นกำลังหน้ามืดนี่ มากกว่านี้ก็ทำได้...อารมณ์มันพาไป” หญิงสาวกัดฟันกรอดๆ จนตอนนี้เธอก็ยังไม่สงบลง หากสีหนาทมีข่าวคาวกับนางแบบคนเดิมอีก เธอจะทำยังไงดี เธอไม่มีสิทธิในตัวเขาเลย เธอเป็นแค่ลูกสาวเพื่อนรุ่นพี่ เป็นแค่หลานนอกไส้
“หึง!! งั้นสิ” มิ่งโกมุธลองแย๊บๆ
“ใช่...แกก็รู้นี่มิ่งว่าฉันรักอาสิงห์ รักมาตั้งแต่แรกเป็นสาว...จนถึงปัจจุบันความรู้สึกของฉันก็ไม่เคยเปลี่ยน!!” ขวัญพธูถอนลมหายใจเฮือกๆ ยิ่งนานวันความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อสีหนาทยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น เธอหวง เธอหึง!! แต่ไม่มีสิทธิ เธอเป็นได้แค่หลาน ไม่เคยเป็นมากกว่านั้นเลย...
“แกจะเอาไงต่อล่ะขวัญ?”
“ไม่รู้สิ ไม่รู้เลย ฉันเหนื่อยนะแก เหนื่อยที่ต้องทำแบบนี้ หัวใจฉันไม่เคยสงบ มันทุรนทุราย...ฉันอยากเป็นมากกว่านี้ เป็นมากกว่าหลานสาวในสายตาอาสิงห์...”
“แกจะถอยเหรอ?”
“ไม่!! ไม่มีวัน ถึงฉันทำอะไรไม่ได้เลย... ห้ามอาสิงห์ไม่ให้ยุ่งวุ่นวายกับคนอื่นก็ทำไม่ได้ แต่....ฉันก็จะไม่ถอย...จะอยู่ขวางอาสิงห์ไปแบบนี้ล่ะ สะใจดี!!”
“โรคจิตว่ะแก...ทนเจ็บอยู่ได้ เป็นฉันนะแก ฉันปล้ำแล้ว รวบหัวรวบหางตกเป็นของเราซะ...มารยาหญิงมีกี่ร้อยเล่ม งัดเอามาใช้สิ!! ไม่หลงหัวปักหัวปำก็ให้มันรู้ไป”
“บ้า...ฉันเป็นผู้หญิงนะแก...ให้ทำแบบนั้นได้เหรอ”
“มีข้อไหนยัยขวัญ? มีกฎข้อไหนห้ามผู้หญิงเริ่มต้นก่อนหะ!! รักจุกอกทนเจ็บฝ่ายเดียว... เสียน้ำตาอยู่ฝ่ายเดียว หากไม่ลองจะรู้เหรอ...ต้องสู้สิ”
“เอ่อ...จะดีเหรอ?”
“หรือแกจะทนดูอาสิงห์ แรดๆ อยู่แบบนี้หรือไง...ทนได้ไงหะ ฉันคนหนึ่งไม่ทนหรอก...เสียสุขภาพจิต หรืออีกทางหนึ่ง...”
“ทางไหนวะแก?”
“ตัดใจไง...ตัดอาสิงห์ออกไปจากหัวใจแกไงขวัญ... แกควรมองคนใหม่ๆ ดีกว่า หากฝืนต่อไปแล้วไม่เวิร์ค!!”
“ไม่!! ฉันรักของฉัน อยู่ๆ จะให้ลืม ให้ตัด... แกจะบ้าเหรอมิ่ง!!”
“ไม่ตัดก็ต้องพุ่งชน เอาให้ล้มเค้เก้...ผู้ชายน่ะ ไม่มีคนเดียวนี่ แล้วมีผู้ชายคนไหนบ้างไม่ชอบสาวน้อยขบเผาะเล่าหลังเขา....จุดๆ แกแล้ว เผลออาจจะหลงโงหัวไม่ขึ้น มันขึ้นอยู่กับแกด้วยนะขวัญ ว่าแกจะเอาหรือเปล่า หรือไม่แกก็ปล่อยมือไป... ใจไม่สู้... ก็ต้องถอย และรอดูอาสิงห์ของแกออกไปแรดๆ กับแม่ผการุ้งต่อไป...”
ผการุ้ง...นางแบบสาวที่มีข่าวถี่ๆ กับสีหนาท หล่อนเป็นคนเดียวที่เดินเคียงอาสิงห์บ่อยที่สุดในช่วงนี้ มาวินขนาดมีภาพหลุดแบบโจ่งครึ่ม!! และสีหนาทก็ไม่เคยออกมาแก้ตัว ชายหนุ่มเฉยและเงียบ ไม่ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ยอมรับ เขาไม่เสียหาย แต่เธอเจ็บจี๊ดๆ ในใจ ยามที่เห็นมือแข็งแรงของสีหนาทโอบกอดคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง และมือคู่นั่นก็กลับมากอดรัดเธอ ขวัญพธูขยะแขยง แต่เธอก็ไม่สามารถห้ามเขาไม่ให้ทำได้ เธอเป็นแค่หลานสินะ...ห้ามไม่ได้...ทำได้แค่ทน...
“ต้องทำยังไงบ้างอะแก...ฉันไม่เคย”
มิ่งโกมุธยิ้มกว้าง เธอขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ และกระซิบบอกยุทธวิธีสลัดซิง...ตัวเองก็ไม่เคย แต่สื่อในโลกโซเซียลมีเยอะแยะ ลองๆ ทำไป ไม่เสียหลาย เมื่อคนที่ตัวเองจะอ่อย คือคนที่ตัวเองรัก มันอาจจะประสบความสำเร็จ หรือพับกระดานก็ได้ ไม่มีใครรู้ แต่ไม่ลองก็ต้องทนเจ็บอยู่เช่นนี้ตลอดไป...ต้องสู้ ต้องสู้ถึงจะคว้าชัยชนะมาไว้ในกำมือได้ เพราะหากมัวแต่เฉย สักวันสีหนาทคงหลุดลอยไปไกลแน่ๆ
เริ่มต้นขวัญพธูต้องเปลี่ยนการแต่งตัว ไอ้เสื้อผ้าหวานแหว๋วมีลูกไม้ฟูฟ่องที่เคยใส่ต้องสลัดทิ้ง เปลี่ยนมาเป็นเดรสแนบเนื้อ รัดติ้ว!! อวดสัดส่วนยวนตาที่ตัวเองมี เปิดมากกว่าปิดเหมือนเคย
“จะดีเหรอแก ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกจ้ำบ๊ะเลยอะ” มือเรียวบางพยายามดึงชายกระโปรงที่ร่นขึ้น ให้กลับลงไปอยู่ที่เดิม
“แกจะไปอ่อยเสือผู้หญิงนะย่ะขวัญ ไม่ได้ไปอ่อยพระ!! จะได้นุ่งมิดชิด แบบนี้แหละเซ็กซี่ดี... แกนี่ไม่เบาเหมือนกันนะขวัญ ดูมๆ แกเบิ้มน่าดูชม” มิ่งโกมุธแหล่มองหน้าอกอวบอิ่มของเพื่อนสาวตาแทบทะเล็ด ไอ้หน้าอกหน้าใจของขวัญพธู มีมากกว่าที่ตัวเองคาดเดา อวบอิ่ม ขาวผ่องเป็นยองใย แทบจะล้นกรวยผ้าสีหวานที่ห่อหุ้ม และยิ่งใช้ดันทรงครึ่งเต้า แหมะๆ มันล้นปริ่มเหมือนจะหกทะลัก แบบนี้ใครเห็นไม่ขาดสติ ก็คงต้องไปบวชเป็นพระล่ะ
“แต่...ฉัน...” มันวูบวาบหนาวสะท้าน...แค่สายตาเพื่อนรักเธอยังสะเทิ้น แล้วหากเป็นสายตาของสีหนาท เธอมิสั่นเป็นเจ้าเข้ารึ!!
“แกจะไปอ่อยอาสิงห์นะขวัญ หรือแกจะยอมยกอาสิงห์ให้แม่ผการุ้งล่ะ” มิ่งโกมุธให้กำลังใจเพื่อนสาว หากอายเสียแต่ตอนนี้ สีหนาทคงหลุดมือและตกเป็นของแม่สาวจอมยั่วคนนั้น โดยที่เพื่อนรักได้แต่เจ็บช้ำฝ่ายเดียว อกหักรักคุดแต่ไม่ยอมลงแรง ลองลงสนามสักตั้ง จะพ่ายแพ้ก็ยังดีกว่ายืนดูเฉยๆ
“เอาก็เอา...สู้ๆ”
“มันต้องยังง้าน เดี๋ยวฉันขับรถไปส่งแกเอง ถ้าอายก็ใส่เสื้อคลุมไว้ก่อน แต่พอถึงหน้าห้องทำงานอาสิงห์แกต้องถอดทิ้งไปนะจ๊ะ เพราะเดี๋ยวมันไม่ปัง!!”
“อืมมม...”
สองสาวสุดแฮ้ว!! ลูกหลานคนร่ำรวย แม้จะเรียนจบแต่ยังไม่ได้ทำงานทำการ เมื่อพ่อแม่มีฐานะ ยังลอยละล่องโฉบไปโฉบมา ขวัญพธูกำมือแน่น เหงื่อเม็ดเล็กๆ ไหลซึมเต็มอุ้งมือเมื่อตื่นเต้นอย่างหนัก
“ถึงแล้วแก ลงไปเถอะ ยื้อเวลาไว้ก็ไม่มีประโยชน์...สู้ๆ”
“แหะๆ ...เปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหมแก...ฉันกลัว”
“โอ้ย!! มากลัวอะไรตอนนี้แก...มาถึงนี่แล้ว ไม่ลุยเข้าไปเสียเวลาแย่เลย อยากได้ผัว!! ต้องกล้า.. ยังมีเวลาให้แกอายอีกเยอะแยะ ตอนที่แกอยู่บนเตียงกับอาสิงห์ นั่นค่อยอายยังทัน!!” มิ่งโกมุธตวัดค้อน หล่อนทำตาประหลำประเหลือก ใจกล้าหน้าด้าน ต้องฝึกให้ชิน ไม่อย่างนั้นก็ต้องกลับไปจมน้ำตาเหมือนเดิม เพราะสีหนาทคงไม่เหลียวมองขวัญพธูในฐานะอื่นๆ เมื่อชายหนุ่มผู้นั้นมีสาวสวยทรงสะบึมอยู่รอบกาย
“ให้กำลังใจหน่อยสิวะ...พูดแบบนี้ใจฉันจะสู้ได้ไง... แกทะลึ่งอะ”
“ฉันพูดเรื่องจริงนะขวัญ...หากแกท้อตั้งแต่ปากประตู อย่างนี้แกจะไปสู้แม่ผการุ้งนั้นได้ไงล่ะ เขาไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ในขณะที่แกยังคลานต้วมๆ เตี้ยมๆ ทำตัวเป็นเต่าหลบอยู่ในกระดอง แกจะต้องเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่!! ขี่จรวดพุ่งชนเลยยิ่งดี”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อาสิงห์ไม่ใช่พระนะขวัญ ไม่รู้สึกกับดูมๆ แกบ้างเชียวเหรอ? ฉันว่านะ...แกสวยอึ๋มกว่าแม่นางแบบนั้นตั้งเยอะ ของใหม่ สด ซิง!! ไม่ได้หย่อนยานเหมือนหล่อน สู้ได้สบายๆ ตอนนี้มันอยู่ที่ตัวแกแล้วล่ะ จะเดินหน้า หรือถอยหลัง?” มิ่งโกมุธหันมาจับบ่าของขวัญพธู เธอเอียงคอมองซ้าย มองขวา ในสายตาของเธอ ขวัญพธูมีภาษีดีกว่าตั้งเยอะ ยังสาว ยังสด และไม่ได้ผ่านมีดหมอ ในตัวของขวัญพธูคือความอวบอิ่ม งดงามของจริง!!
- Writer
