Chapter 3

1038 Words
Alexiz's POV "Hi, baby." Francis gave me peck and that made me smile. Even now we are in fifties, he's still sweet to me. "How's work?" Tanong ko. He sat beside me and pulled me closer to him. "Tiring ... but I can manage." Tumawa ako. "Tinakasan ka na naman ni Franz?" Franz Lexin is our youngest. Hindi ko alam kung kanino nagmana ang anak namin na 'yon. Grabe ang kalokohan ng batang 'yon. Sakit sa ulo. Francis tsked.  Napailing ang asawa ko at sumandal sa upuan na parang stress na stress. Well hindi lang parang dahil halata naman talaga na stress siya. "He's already twenty-one but still acting like a kid." Naiiling na sabi ng asawa ko. "Spoil kasi ang mga batang 'yon  sa mga ninong niya at sa ate niya." Sabi ko. "Hmm ..." Hinaplos ko ang mukha ng asawa ko. "Magpahinga ka na muna kaya." Bigla na lang siyang umunan sa hita ko. "Francis, matanda na tayo. Mahiya ka naman sa mga makakakita." Pilit ko siyang pinapabangon pero ang yumakap sa akin ang loko. "Tsk! I don't care ..." He mumbled. Napailing na lang ako at hinayaan si Francis. "Dad! Mom!" "Speaking of the de-" tinakpan ko ang bibig niya. Nakangiting sinalubong ko si Franz nakasama ang ate niya. "Hi, mom ... dad." Hinalikan ako ng dalawa sa pisngi. I glared at Franz. "Tinakasan mo na naman ang daddy mo." Ngumuso ito at hindi umimik. Tumawa naman ang ate nito. "Young man, i'll ground you ..." Seryosong sabi ni Francis at bumangon ito. "What? Dad?!" Franz looked at me. "Mom, lambingin mo si Dad. I don't want to be grounded." Ngumiti lang ako ng matamis. "Napapala mo 'yan, little brother. Hindi ka na naawa kay Daddy. You should be helping him in the company." Sermon ni Xandra sa kapatid niya. "I wish that kuya is here ..." Franz murmured. I felt sadden. "Franz, don't ever mention your brother again. Malulungkot na naman ang mommy niyo." Francis cuddle me and kiss me on my forehead. "Sorry, mom." Ngumiti na lang ako at humilig sa balikat ni Francis. Thirty years had already passed and i'm still hoping na magkikita pa kami ng panganay naming anak kahit walang kasiguraduhan. I sighed. "Dad, please don't ground me ..." Franz begged and sit beside his dad. Tumabi naman sa akin ng upo si Xandra. "One more time, young man. I'll really ground you." Madiing sabi ni Francis. "Yes, dad." Habang ako ay napailing. Francis really can't say no to his kids. Tumawa si Xandra at nang-aasar na tumingin kay Franz. "Tatakas ka pa ba, little bro?" Tumingin si Franz sa kapatid niya ng masama. "Bakit hindi ka nakikialam sa company, Ate?" Xandra stuck out her tongue to his brother. "Because i'm a princess ..." Franz tsked. Napailing naman kami ni Francis. Walang interes si Xandra sa pagma-manage ng business kaya pinabayaan namin siya ni Francis na kunin ang kursong gusto niya. Xandra is now a surgeon doctor. Sa dalawang magkapatid ay si Franz ang may hilig sa negosyo pero ewan ko dahil palagi niyang tinatakasan ang daddy niya. "Dad."  "Yes, young man?" Francis turned his attention to his son. "Mom, dad, sa kwarto lang po ako." Francis nodded. "Bumaba ka na lang kapag kakain na tayo." Sabi ko. "Yes, mom." Nakatingin lang ako kay Xandra na paakyat ng hagdan, but my attention turned to Franz when he asked something. "Dad, is Kuya Alex is really dead?" Natahimik kaming dalawa ni Francis ... and we don't how to answer Franz question. "I-I don't know, son ..." Francis let out a deep sighed and face me. " ... i ask Anthony to find the man who took him away." I smiled. "I'm not giving up." "So do I," then he called Anthony. I face my son. "Tell Manang Josie to ready our dinner and call your Ate Xandra upstairs." "Yes, mom." "Baby," Francis just finished talking to Anthony. "What?" "I love you." I smiled. "Love you too." Francis POV "What did you find out, Anthony?" I asked. We are in the hide out. "Still nothing, boss."  Anthony answered while looking at his laptop. "Ang alam lang natin ay isang Cordova ang kumuha kay Alex, boss." Sabi ni Vincent. Frustrated akong napabuga ng hangin. What should I do? "I can't find that bastard." Anthony tsked. "I want my wife to become happy. Even she have us, i can still see sadness in her eyes." I sighed. "Dad!" Lahat kami ay napatingin sa pintuan ng mansion. What the hell?! Napailing ako. Narinig kong tumawa ang mga tauhan ko. "Boss, saan kaya nagmana ang bunso mo?" Pigil ang tawa ni Vincent. I sighed. "What are you doing here, young man?" "Nothing, dad." Umupo ito sa long sofa at binati ang mga ninong niya. "Tinakasan mo na naman ang trabaho sa opisina." I glared at my youngest who was grinning. Napailing ako. Wala na talagang pag-asa ang batang 'to. Pasaway. Tsk! "Franz, look at your dad, he's pissed." Blaze said. Franz just grinned. "I'm bored." "Not a valid reason, young man." Madiin kong sabi. Franz pouted like a kid. Hindi ko talaga alam kung kanino nagmana ang batang 'to. Kung sa akin, masunurin naman akong bata noong kabataan ko and so as my wife. "If you need me, i'm just at the security room, boss." Anthony leave with his laptop. "Sa training room lang kami, boss." Vincent, Blaze and Niel leave and it just me and Franz left. I sighed. "Franz." "Yes, dad?" "I will give you enough time to do what you want in your life but don't do anything stupid ... just say if you want now to manage our business." I messed his hair. Franz grinned. "Gusto ko lang makita kang galit sa akin, dad." "The hell?!" Franz looked ashamed. "Yes, dad. Eversince, you didn't got mad to me or to Ate Xandra. Hindi pa kita nakikitang galit ... so, yeah." Franz shrugged. I shooked my head in disbelief. "For that reason, tinatakasan mo ang mga trabaho sa opisina?" "Yes, dad." Nahilot ko ang sentido ko at sumandal sa sofa na kinauupuan ko. "Trust me, young man. Hindi mo gugustuhing makita akong galit." Franz shrugged. "Franz, your not innocent of what am i doing ... i'm a mafia boss, doing bad things." "So i'm the next in line?" Umiling ako. "No, your not." "Ate Xandra?" "I'm not planning to make any of the two of you to be the next mafia boss, your mom will not like it." "Then who, dad?" "None." Franz looked at me for a moment and later, he grinned but then later again, lumungkot ang mga mata niya. "I want to see Kuya ... i hope he's still alive." I sighed. Everyone of us is hoping that my heir is still alive.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD