“FEEL AT home, hija. Huwag kang mahihiya sa amin,” sabi ni Colonel Delariva sa akin. Hindi mapuknat ang pagkakangiti nito.
Gusto ko tuloy kumprontahin si Jwan dahil mukha namang mabait ang kanyang dad, hindi tulad nang mga pagkakasabi niya noon sa akin kung kaya hindi siya makapag-out noon. Kesyo istrikto daw si Colonel Delariva, mahirap daw siyang magalit, nakakatakot daw kapag lumabas ang kanyang sungay, gano’n ganyan, pero parang hindi naman.
“Thank you po,” kiming sabi ko na may kasamang tango. Alam kaya rin nito na magkaibigan kami noon ni Jwan tulad ng mga alam ni Kuya Froy?
“Puwede na siguro tayong kumain, Dad? I’m starved,” ungot ni Kuya Erwin.
“Umiiwas ka lang, Erwin, dahil ikaw lang na naman ang walang kasamang dumating dito sa bahay. Aba’y tingnan mo nga ang mga kapatid mo
