FMY 18
1261 Words
Hawak- kamay sila ngayon ni Adrian na nagpalakad- lakad sa dalampasigan. Hindi masyadong madilim ang paligid dahil sa maliwanag na sikat ng buwan at mga bituin.
Ayaw sana nyang sumama dito nung niyaya sya nito kanina na mamasyal sa tabing dagat, pero wala syang nagawa ng nagsimula na naman ito sa pananakot nito sa kanya.
At aaminin nya, ang gaan ng pakiramdam nya ngayon. Sandali nyang nakalimutan ang totoong estado nila ng binata. Malaya nyang linamnam ang kasiyahan dulot nito sa buhay nya.
Adrian is always her greatest love and happiness, kahit pa sabihin, ito rin ang kanyang greatest pain and sorrow.
Kahit sandaling panahon lang na nagkasama sila noon, pero walang makakapalit na kahit ano man bagay sa mga panahon na yon. Iyon ang pinakamasayang panahon sa kanyang buhay at kailanman hindi nya makakalimutan ang mga araw na magkasama sila ni Adrian.
His kisses, his touch, his warm hug, is always in her mind. They love with each other. They passionately love with each other.
Pareho lang silang tahimik nito habang naglalakad sa dalampasigan. Parang pinakiramdaman lang nila ang isa’t- isa.
Maya’t-maya lang, nakaramdam na sila ng pagod pareho. Kaya napagpasyahan nila na maupo uli sa beach mat na dala-dala nila kanina. Gumagawa pa sila ng bonfire. Sandali munang nilagyan nito ng panggatung ang bonfire nila, para hindi tuluyang mawala ang apoy nito. Saka ito umupo uli sa tabi nya.
“By the way—“basag nito sa katahimikan nila. Napatingin ito sa kanya, kaya nagkatama ang mga paningin nila kasi nakatingin din sya dito.”—malapit na tayong babalik sa San Bartolome.”
Gumaan ang pakiramdam nya sa sinabi nito. Mabuti naman at naisipan na nito na ibalik sya sa kanyang pamilya. Siguro na-realize na nito na hindi talaga sila pwede.
“Next week, pupunta dito ang kaibigan kong judge. Ikakasal nya tayong dalawa" napalis ang magandang pakiramdam nya sa idinagdag nito. “Don’t worry about sa mga requirements nating dalawa, ang kaibigan ko na ang lumakad sa lahat.” Ngumiti pa ito.
“Ayaw ko ngang magpakasal sayo.” nabuhay na naman ang inis nya dito.
“Hindi pwedeng habang buhay lang kitang fiancée babe. Doon din naman ang patutunguhan nating dalawa.”
“I’m not your fiancée!” tanggi nya na totoo naman. “Pinilit mo lang ako na ipasuot itong engagement ring. Paano mo naman ako nagiging fiancée? You didn’t even ask me to marry you.” naiirita nyang sambit.
Mahina itong napatawa.
“Babe—I ask you to marry me before and ejyou say yes. Nakalimutan mo na ba?”
"Alexa, will you marry me?" tanong nito sa kanya, habang hawak nito ang isang singsing na gawa sa coconut leaves na nadaanan nila sa pamamasyal nilang ito.
"Yes. I will marry you." sakay nya sa biro nito.
"Thank you babe. I love you very much." masayang bulalas nya, saka nya isinuot sa palasingsingan ko ang singsing. "Someday I will put a real ring in your finger. And we were getting married for real."
Hindi nya mapigilan ang paglatay ng sakit sa kanyang puso.
Iniwaglit nya sa isip ang alaala na yon. Hindi na dapat alahanin pa ang masayang nakaraan nila ni Adrian dahil hindi yon makakatulong sa kanya.
“Adrian, gusto ko lang ipaalala sayo na biru- biruan lang natin yon.” Hinaluan nya ng galit ang boses. She is buying time. Ayaw nyang tuluyang magiba ang depensa nya dahil sa ilang masasayang alaala nila ni Adrian. “And don’t call me babe.”
Mas lalo kasing nakakahina ang endearment nito sa kanya.
“I will call you babe dahil ako naman ang original na tumawag sayo yan. Peke lang si Kevin.” May kakaiba sa mga ngiti nito. “Mas hamak naman na masarap pakinggan ang pagsambit ko kaysa kay Kevin, diba babe!”
May halong pag-aakit ang boses nito. At ang problema, mukhang bahagya syang naakit.
Bago pa sya makamove on mula dito. Itinaas nito ang isang kamay at ikinulong nito ang isang bahagi ng mukha nya.
Hindi sya makakilos sa mga malangkit na titig nito.
“At, hindi yon biro sa akin, Alexa. Naalala mo ba, sinabi ko sayo noon na bibili ako ng engagement ring natin. Balang araw magpapakasal tayong dalawa.” Napalunok sya.
Gusto na yata nyang maiyak sa sinabi nito. Bakit, kailangan pang ipaalala nito ang ilang bahagi ng nakaraan nila? Pinilit pa naman nyang kalimutan yon.
Nakatingin lang sya sa mga mata nito. Pinilit nyang ibalik sa isipan ang galit dito pero, ayaw makipag-cooperate ng puso nya. Nagagayuma sya sa mga titig nito.
Hinaplos ng isang daliri nito ang mukha nya na mas lalo pang nagpalipad sa isip nya.
“The night is so romantic, babe!” sandali itong napatingin sa itaas, saka ibinalik uli ang tingin sa mga mata nya. Nahihipotismo na sya dito. “Why don’t we stop fighting and enjoy the night together.” Tila nanghahalina ang boses nito.
Napalunok sya ng inilapit nito ang mukha sa mukha nya. Tumigil din ito ng halos isang dangkal nalang ang layo ng mukha nila. Hinagilap nya ang galit nya dito. Ngunit, hindi ang galit nya ang nahanap nya kundi ang matinding pag-ibig nya dito ang natagpuan nya.
“Do you still remember of how I kiss you? Of how I touch you? Of how I make you feel my deepest love and desire to you?” Tila bulong lang na pagkakasabi nito. Nababasa nya ang pananabik sa mga mata nito.
Saka tuluyan tinawid nito ang pagitan ng mga labi nila. His kiss is so magical, kaya naipikit nya ang mga mata nya. She is like in a dreamy land. Tuluyan nang nagiba ang depensa nya.
Kaya agad din syang nakipagpalitan ng halik dito. Tinumbasan nya ang halik nito na kasing alab sa ginawa nito sa kanya.
Mas lumalim ang halik nito. Malumanay, pero mas naging mapusok at mapang-angkin. Tuluyan na nitong ipinasok ang dila sa bibig nya, at sinalubong naman ng dila nya at dila nito. Napaungol ito sa ginawa nya.
Naramdaman nya ang paghapit nito sa baywang nya. Hindi din nya napigilan ang sarili at naiyakap nya ang braso sa leeg nito.
Sandali silang nagkatinginan ng matapos ang halikan nila. Saka siniil na naman nila uli ng halik ang isa’t- isa.
Naramdam nya ang paglapat ng likod sa beach mat, naihiga na sya nito habang nakapatung ito sa kanya. Naramdaman nya ang paglakbay ng malilikot na kamay nito sa malambot nyang katawan. Pero, wala syang plano na patigilin ito. Bawat madaanan kasi ng kamay nito ay nagbibigay ng kakaibang sensasyon sa kanya.
Soon, his mouth leave her lips as it travelled down to her almost naked body. Hindi na nya alam kung paano nahubad nito ang ilang saplot nya sa katawan. She is totally mindless. At nagsimula na nga itong hubarin ang ilang natitira pang damit sa mga katawan nila.
Hindi nila iniinda ang malamig na panahon. Kasing init na ng bonfire na ginawa nila ang mga katawan nila.
“Adrian---“ hindi nya napigilan sambitin ng tuluyan ng isinakatuparan nito ang lahat. Napadiin ang naghawak nya sa likod nito. Hindi kasi nya napaghandaan ang sakit na madarama.
“Sssh babe! I’ll be gentle.” Tila bulong lang ang malumanay na boses nito. Sinalo ng mga labi nito lahat ng daig nya. Hanggang ang sakit ay unti-unting nawawala. At sabay silang sumasayaw sa musika ng mga puso nila.
Sa ilalim ng magandang liwanag ng buwan habang saksi ang mga bituin, sa gilid ng mahinahon tubig dagat. Tuluyan nyang isinuko kay Adrian, hindi lang ang puso nya kundi pati narin ang buong pagkatao nya.
- Writer
