“คงไม่ได้หรอกตรี พ่อมีธุระกับเพื่อนที่โน่นด้วย เพื่อนพ่อแต่ละคน ใช่ว่าจะอยู่ประเทศเดียวกัน จะให้ทุกอย่างล่มเพราะพ่อคนเดียวไม่ได้หรอก”
“ผมไม่สนว่าพ่อจะจ่ายค่าเครื่องบินไปกี่แสน หรือธุรกิจของพ่อกับเพื่อนจะขาดทุนไปกี่ล้าน หรือแม้แต่เมียพ่อจะน้อยใจทิ้งไปเดี๋ยวนี้เลย ผมก็ไม่สน สิ่งเดียวที่ผมสนคือทุกเรื่องที่เกี่ยวกับแม่จะต้องเหมือนเดิม แต่ถ้าพ่อยังยืนยันที่จะไป พ่อจะได้เห็นว่าผมทำอะไรได้บ้าง !”
“พี่ตรี ไม่เห็นต้องยึดติดอะไรขนาดนั้นเลย พ่อไม่อยู่ พวกเราสี่คนก็อยู่”
“ไอ้เล็กเงียบ แล้วอย่าพูดอะไรทำนองนี้อีกเด็ดขาด ไม่ว่าแกหรือใครก็ไม่มีสิทธิ์มาลดความสำคัญของแม่ลง จำไว้”
ปริตรเห็นตรีศูลก้าวออกจากบ้านไปหลังพูดจบ คำทิ้งท้ายเมื่อครู่ นอกจากจะบอกน้องชายตนเองแล้ว เขารู้ว่าลูกต้องการจะบอกมันกับเขาด้วย
“หอมจัง”
เสียงสูดกลิ่นที่เจ้าตัวบอกว่าหอม ดังลอยมาก่อนที่เขาจะเห็นตัวคนพูดซะอีก
“ตื่นสายนะคุณหน
