พรรณเรศกัดฟันแน่น “ไม่ค่ะพ่อ เรศอยากอยู่กับธัช เราสองคนไม่ได้เจอหน้ากันเกือบอาทิตย์แล้ว เรศไม่อยากแยกจากธัชค่ะ”
คนเป็นพ่อกัดฟันกรอด ที่พูดก็เพื่อช่วย แต่ลูกสาวกลับอยากรับรู้ความจริง เขาไม่อยากให้พรรณเรศต้องเจ็บปวด
“เธออยู่ก็ดีนะพรรณเรศ จะได้รู้เรื่องที่ฉันจะประกาศไปพร้อมกัน”
“พ่อครับ ผมขอร้อง!” ธัชพลร้องบอกสีหน้ากังวล
“ผมมาสู่ขอพิมพ์ให้กับธัชน่ะพิชัย” เขาโพลงออกมาในทันที ไม่ฟังคำทัดท้านของใคร
หญิงสาวชะงักชาไปทั้งร่าง น้ำตาไหลอาบแก้ม ช้อนสายตามองคนรักแววตาตัดพ้อ มือบางกำแน่นกัดฟันจนเลือดไหลซึมออกมา หัวใจแทบแหลกสลาย ลุกยืนใช้มือปิดหู แล้วกรีดร้อง
“ไม่ ไม่จริง! เรศไม่ยอม! ธัชเป็นของเรศ!”
“หยุดนะยัยเรศ!” คนเป็นพ่อรีบปราม
ธัชพลรีบโอบกอดร่างบางไว้ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่รับฟังใครนอกจากกรีดร้อง
“เรศฟังผมก่อน ผมไม่มีวันแต่งงานกับใครนอกจากคุณ!” เขาประกาศกร้าว ทำให้คนเสียใจชะงักหันมอง
“จริงนะ
